صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

«شوریجه» بدون بودجه

  • کد خبر: ۷۵۵۳
  • ۰۱ آبان ۱۳۹۸ - ۰۵:۵۲
مهار آب های مرزی، توسعه کشاورزی و اشتغال زایی در غرب خراسان رضوی، معطل تخصیص اعتبار به دومین سد بزرگ استان است

سمیرا شاهیان - ردِ رودخانه اساطیری کشف رود را که بگیریم با حذف مسیر‌های میانی، به سرخس و منطقه آق دربند می‌رسیم. حدود ۱۲ کیلومتر پس از پاسگاه نیروی انتظامی آق دربند، پایین‌دستِ سد شوریجه است. همان مسیری که سالانه ۵۰  میلیون متر مکعب آب، یعنی به اندازه یک سال حق آبه کشاورزان سرخسی از محل سد دوستی را دو دستی تقدیم کشور ترکمنستان می‌کند! این سیلاب، سیلاب فصلی رودخانه کشف رود است که ۴ ماه از سال با شدت تمام جاری است و تا سال‌های سال ما هیچ برنامه‌ای برای مهارش نداشتیم. نه سدی داشتیم که کشاورزی در شهر‌های مرزی را رونق ببخشد و نه توانستیم سدی بسازیم که پشتوانه آب شرب مشهد باشد. این روند سال‌های سال ادامه داشت و سرمایه‌ای گزاف از کشورمان، رایگان و بی منت به دیگر کشور‌ها واگذار می‌شد. از سال ۸۰ بود که نخستین زمزمه‌ها برای مهار آب‌های مرزی آغاز، سپس وارد فاز مطالعاتی شد تا هم کشاورزان از این آب منتفع شوند و هم پشت گرمی برای «دوستی» و تأمین آب شرب مشهد باشد. اینکه چرا اجرایی شدن ساخت یک سد استراتژیک در این مسیر، از مرحله ورود به فاز مطالعاتی تا آغاز مرحله ساخت، ۱۸  سال طول کشید بماند، اما روایت ما گزارش میدانی از مراحل ساخت این پروژه و میزان پیشرفت فیزیکی و تزریق اعتبارات ساخت «شوریجه» است. سال‌ها پیش از سال ۷۵ که مهندسان شرکت «سرو آب» بخواهند مطالعات سد شوریجه را آغاز کنند، نگاه خوبی به این پروژه سدسازی وجود نداشت. آن‌ها که طرفدار تئوری «سد‌ها به جای اینکه دردمان را دوا کنند بلای جانمان شده اند» بودند، مخالفت هایشان را بی محابا اعلام می‌کردند تا اینکه فاز یک مطالعات سد در بازه زمانی یک ساله از سال ۸۴ تا ۸۵ توسط مهندسان شرکت «طوس‌آب» انجام شد. پس از آن، همین شرکت، فاز ۲ مطالعات را از سال ۸۵ تا ۸۷ انجام داد و در نهایت عملیات اجرایی سد شوریجه با هدف کلانِ جلوگیری از خروج آب‌های مرزی در سال ۹۳ شروع شد؛ پروژه‌ای که پیگیری کوتاهی در اخبار و قول و قرار‌های چند سال قبل، متوجه می‌شویم مسئولان وقت پروژه، اتمام ساختش را سال ۹۷ اعلام کرده بودند. برای بررسی عملیات عمرانی ساخت این پروژه به اتفاق مدیر طرح و شبکه سد شوریجه، راهی کارگاه محل ساخت می‌شویم. بطور معمول در فصل بهار، طغیان‌های رودخانه فصلی کشف رود، مسیر را مسدود و رفت و آمد را غیرممکن می‌کند، اما حالا که از سیلاب خبری نیست، دوراهیِ صالح آباد به سد، نزدیک‌ترین راه به کارگاه ساخت وساز‌های سد شوریجه است. در مسیر صالح آباد، در بعضی نقاط باید از رودخانه عبور کنیم تا به کارگاه سد برسیم؛ رودخانه‌ای که اگرچه در فصل طغیان و افزایش حجم آب نیست، باز هم مقداری عبور ما را مشکل می‌کند و باید فرمان را به سمت مسیری دورتر بچرخانیم. اما پیش از رسیدن به محل کارگاه، از منطقه مرزداران تا محل خروج سیلاب ها، ۳۲ کیلومتر فاصله و از مشهد تا این نقطه، ۱۶۵ کیلومتر مسافت است.

۳ ماه سیلاب در هر سال!
برای رسیدن به کارگاه مخزن سد شوریجه، از مقابل ۲ ایستگاه پمپاژ آب شربِ مشهد عبور می‌کنیم. قرارگرفتن این پروژه آبی استان در چنین مسیر بااهمیتی، تأییدکننده موقعیت مناسب سد شوریجه است. ازاین روست که اهمیت سد شوریجه از ابعاد مختلف قابل بررسی است. به محل کارگاه عملیاتی ساخت سد رسیده ایم؛ عملیات عمرانی درجریان است، اما باتوجه به حجم وسیع کارگاه، عملیات ساخت آن گونه که باید و شاید، سرعت چندانی ندارد. مدیر طرح سد و شبکه شوریجه درباره میزان سیلاب‌ها که ساخت سد را توجیه می‌کند، می‌گوید: رودخانه کشف رود، رودخانه سیلابی است و این نقطه که ما هستیم ۳ تا ۴ ماه از سال سیلاب دارد. سیلاب‌ها معمولا از بهمن شروع می‌شود و تقریبا تا پایان اردیبهشت به صورت دائمی جاری است؛ اگر چه سوابق منطقه نشان می‌دهد بعضی سال‌ها تا تیره ماه نیز به صورت سیلابی در منطقه سد، آب در جریان است.
بارندگی‌های ابتدای سال ۹۸ فصلی نو از سوابق سیلابی منطقه را نمایان  کرد؛ به طوری که کارشناسان فعال در کارگاه می‌گویند اگر ساختمان و مخزن سد تکمیل شده بود، امسال با این مقدار آب، بدون شک پُر شده بود؛ سدی که از نظر گنجایش، با ۲۰۰ میلیون متر مکعب، بعد از سد دوستی، در رتبه دوم سد‌های استان قرار دارد.


سدِ پویای استان
سیدحسین عطارزاد ه حسینی می‌گوید: مطالعات که انجام شد، کارشناسان اعلام کردند شوریجه به دلیل شرایط خاصی که دارد، سدی پویاست و می‌توانند کارکرد‌های آن را انعطاف پذیر کنند و در هر زمان برای استفاده از آن تغییر هدف بدهند. برای این موضوع، مدیر طرح سد و شبکه شوریجه به اهدافی اشاره می‌کند که از احداث سد دنبال می‌کنند؛ «هدف از ساخت این پروژه هم کشاورزی است و هم استفاده شُرب، اما هدف اصلی جلوگیری از خروج آب‌های مرزی است.»
وی توضیح می‌دهد: ساختگاه خوب و موقعیتِ نزدیک به تأسیسات خط دوستی می‌تواند به تأمین آب شرب مشهد کمک کند؛ یعنی اگر روزی ذخیره آب سد دوستی به تنهایی تأمین کننده نیاز آب کلان شهر مشهد نبود می‌توان از ذخیره سد شوریجه بهره برد.
او درباره کیفیت آب رودخانه کشف رود می‌گوید: «ایی سی» یا هدایت الکتریکی آب در این منطقه حدود ۱۴۰۰ است؛ به همین دلیل در اصطلاح می‌گویند که آب اینجا لب شور است. اما ایی سی آب شوریجه با ایی سی مجاز که در حدود ۱۰۰۰ است خیلی فاصله ندارد و حتی اگر از این آب بچشید، متوجه مزه و طعم متفاوت آن نمی‌شوید.
این کارشناس منابع آب ادامه می‌دهد: اگر قرار باشد از ذخیره شوریجه برای تأمین آب شرب استفاده شود، ساخت تصفیه خانه آر. اُو در دستور کار قرار می‌گیرد تا ایی سی را در حد ۱۰۰۰ کاهش دهد و بعد آب را وارد تأسیسات خط دوستی کنند؛ به عبارتی قبل از اینکه آب وارد تأسیسات دوستی شود، می‌توان کیفیت آن را در حد کیفیت آب سد دوستی رسانده است.

سدی که «شوریجه» نام گرفت
حدود ۳۰ کیلومتر پایین‌تر از سد، ۲ روستای شوریجه سفلی و علیا قرار دارد و نام شوریجه هم روی تابلو‌ها نصب شده است. این نام از وقتی روی سدِ بلاتکلیفِ شوریجه نشست که کارشناسان شرکت آب منطقه‌ای برای بازدید به این منطقه می‌آمدند و شاخص‌های مختلف سدسازی را بررسی می‌کردند. این کارشناسان وقتی از بازدید برمی گشتند، به همکارانشان می‌گفتند از «شوریجه» آمده ایم و به این ترتیب نام مهم‌ترین پروژه آبی استان، شوریجه باقی مانده است.
اما شاخص‌های بسیاری ازجمله ویژگی‌های زمین شناسی و توپوگرافی منطقه و سازه‌ای و کشاورزی در تعیین محل پروژه‌های سدسازی بررسی می‌شود. سال ۹۷ و در شروع کار، بازدید‌ها برای تعیین محل سدی که قرار است مانع خروجِ آب از ایران شود، از روستای شوریجه شروع شده بود. عطارزاده تعریف می‌کند: اتفاقا گروه زمین شناسی، محل شوریجه را به عنوان سدسازی مردود اعلام کرد. بعد از آن، مسافتی را جلو آمدند و در آنجا نیز به دلیل سازه‌ای و کشاورزی و شاخص‌های توپوگرافی منطقه، محل تعیین شده تأیید نشد. اگر در آنجا عملیات ساخت سد انجام می‌شد در آینده به مخزن خسارت وارد می‌شد؛ بنابراین ۸، ۷ محل را بررسی کردند و اینجا را بهترین مکان برای احداث سد تشخیص دادند.
اگرچه سد تا این مرحله از احداث، نام روستای پایین دستِ خودش را گرفته است، درواقع بین ۲ روستای «پُل گزی» و قره قیطان قرار گرفته است. پیمانکار سد می‌گوید: اینجا می‌توانست به نام روستای قره قیطان باشد. حتی می‌شد نام «پُل گَزی» را برای آن انتخاب کرد؛ زیرا در بالادست از روستایی به همین نام عبور می‌کنیم و ۲ کیلومتر با سد فاصله دارد، اما ازآنجاکه مطالعات سد از روز نخست با نام شوریجه انجام شده، همچنان نامش باقی است.
عطارزاده در اهمیت بعضی جزئیات پروژه‌های آبی خاطرنشان می‌کند: این پروژه در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور به عنوان شوریجه معرفی شده و به لحاظ اعتباری که به آن تعلق می‌گیرد، معمولا تغییر نامش کار ساده‌ای نیست.
البته او به این نام گذاری نقد‌هایی وارد می‌داند و می‌گوید: این سد را می‌توانستند «کشف رود» بنامند؛ زیرا در امتداد رودخانه کشف رود ساخته می‌شود. ما مشغول پیمایش در بستر محلی هستیم که قرار است پس از تکمیل سد، زیر آب برود. نسیم خنک پاییزی، به همراه خود غباری در راه دارد و خیلی دلچسب نیست. مدیر پروژه سد شوریجه می‌گوید: درباره نقش شوریجه می‌توان گفت که به عنوان مثال اگر امروز ۱۵۰ مترمکعب در ثانیه سیلاب وارد می‌شود، مخزن سد می‌تواند این حجم را در پایین دست تعدیل کند و به ۵۰ مترمکعب کاهش دهد. طبیعی است که خسارت سیلابی با دبی ۵۰ متر مکعب در ثانیه، کمتر خواهد بود. نمونه بارزِ تأثیرگذاری سد‌ها در کنترل سیلاب ها، سد‌های دِز و کرخه است. اگر سد کرخه به عنوان بزرگ‌ترین سد کشور دارای ظرفیت حدود ۷ میلیارد متر مکعب نبود، شاید در بارندگی‌های فروردین ۹۸ خوزستان، شاهد فاجعه‌ای هولناک‌تر می‌بودیم. اما از دیگر اهداف سد شوریجه، تأمین آب شرب مشهد و استفاده از ظرفیت انتقال آب سد دوستی به مشهد است. همچنین تضمین حق آبه‌های کشاورزان کشف رود در پایین دست سد شوریجه، یکی دیگر از اهداف ساخت سد در منطقه سرخس است.

گله از تخصیص‌های اندک
مدیر پروژه سد با شِکوه از تأخیر در تأمین اعتبار لازم برای اتمام پروژه این گونه توضیح می‌دهد: همچنان با اعتبارات تخصیص یافته اندک، این پروژه را به پیش می‌بریم، در حالی که این پروژه می‌تواند در پایین دست به سد دوستی یا شبکه آبیاری سرخس که شبکه بسیار بزرگ و مدرنی است، متصل شود و از ذخیره آن، به عنوان آب شرب استفاده کنیم. اشتغال زایی برای بومیان روستا‌های اطراف و رفع محرومیت از منطقه روستایی هم جوار سد، از دیگر اهداف آن است.
عطارزاده توضیح می‌دهد: اندازه مخزن سد شوریجه، یک ششم سد دوستی است، اما به لحاظ ظرفیت، دومین سد استان محسوب می‌شود؛ زیرا دیگر سد‌ها ازجمله طرق و کارده، هر کدام حدود ۳۰ میلیون مترمکعب گنجایش دارند و با گنجایش سد شوریجه که حدود هشت برابر آن هاست، اصلا برابری نمی‌کند.
در نقطه صفر مرزی ایستاده ایم؛ منطقه‌ای وسیع که هر سال در فصل عبور سیلاب‌ها حجم عظیمی از آب، از آنجا روانه خاک ترکمنستان می‌شود؛ منطقه‌ای که متخصصان سدسازی و کارشناسان آب منطقه‌ای از آن به عنوان «آ ب نما» یاد می‌کنند. از محل آب نما که تنها بخشی از قدرت و طغیان آب را نشان می‌دهد به سمت کارگاه سد روانه می‌شویم. پس از بازدیدی از منطقه در آب و هوایی کوهستانی و خنک، مدیر پروژه سد شوریجه درباره قوانین آب‌های مرزی و پروتکل‌های جهانی این گونه می‌گوید: برای روی رودخانه کشف رود هیچ پروتکلی نداریم و در اینجا می‌توانیم بدون محدودیت قانونی از خروج صددرصد این آب جلوگیری کنیم، اما اگر این حجم از آب، همانند شرایط فعلی رها شود و به رودخانه هریرود برسد، فقط ۵۰ درصد از آن سهم ایران است.

با ساخت شوریجه چه اتفاقی می‌افتد؟
او ادامه می‌دهد: مردم می‌خواهند بدانند با ساخت شوریجه برداشت آب از سد دوستی کاهش پیدا می‌کند یا خیر؛ باتوجه به اینکه افغانستان در بالادست، سد‌های سلما و اشکان و کبکان را دارد، اگر این سد‌ها را بسازند، احتمال اینکه در آینده «دوستی» کم آب شود وجود دارد و آن زمان بیشتر متوجه می‌شویم که ساخت سد شوریجه چقدر توجیه دارد. او نقبی به سال گذشته و کمبود آب در مشهد می‌زند و توضیح می‌دهد: پارسال که در مشهد تنش آبی داشتیم می‌شود گفت که ظرفیت خط دوستی، کمتر از میزان و برآورد‌های پیش بینی شده به مشهد آب رسانی کرد. در آن شرایط، شوریجه می‌توانست به تأمین آب شرب کمک کند. اما باتوجه به افزایش جمعیت، اگر در بازه‌ای از زمان انتفاع سد دوستی برای مشهدی‌ها کمتر شود، یقین داریم که ظرفیت سد شوریجه به کار خواهد آمد. ضمن اینکه، شوریجه سوای اینکه می‌تواند منبع تأمین کننده آب شرب مشهد شود، در پایین دست نیز می‌تواند نیاز آبی زمین‌های کشاورزان بسیاری را تأمین کند. پس در نهایت کمترین منفعتی که سد شوریجه می‌تواند داشته باشد، پشتیبانی از آبیاری اراضی کشاورزی است؛ ضمن اینکه این روز‌ها در صنعت هم نیاز آبی داریم.
عطارزاده موقعیت سد را روی نقشه این گونه تشریح می‌کند: ما تقریبا در شرق مشهد و در فاصله ۱۲۰ کیلومتری این شهر هستیم. خط مشکی که در اطراف کشیده شده است، حوضه آبریز سد شوریجه و حدود ۱۶ هزار کیلومتر مربع وسعت حوضه آبریز سد است. در مقایسه با سد‌هایی که در استان داریم، حوضه آبریز بسیار بزرگی دارد. حوضه بزرگ، این ویژگی را دارد که سیلاب‌های بزرگی را در برمی گیرد و در روز‌های عادی نیز، غالبا سیلاب‌های متوسطی را شاهد هستیم. در همین کارگاه، در ۲۸ فروردین سال ۹۵ سیلاب‌های بزرگ به اندازه ۶۷۰ مترمکعب بر ثانیه را شاهد بودیم که پنج برابر سیلاب‌های اردیبهشت امسال بود. حوضه سد شوریجه تقریبا از ۲۰ کیلومتری قوچان در دوراهی چکنه شروع می‌شود و تا پل خاتون امتداد می‌یابد، اما، چون سد در ۲ کیلومتری روستای پل گزی از توابع بخش مرزداران شهرستان سرخس بسته می‌شود، حوضه آبریز نیز اینجا بسته می‌شود. عطارزاده می‌افزاید:، چون در بالادست حوضه در منطقه مشهد، پروژه‌های مشابه مثل سد‌های کارده، طرق و ارداک ساخته شده است، تقریبا سیلاب از مشهد وارد مجموعه شوریجه نمی‌شود. بیشترین آبی که وارد حوضه شوریجه می‌شود از مشهد به سمت فریمان است. اما امسال به علت اینکه در حوضه مشهد بارش‌های زیادی صورت گرفته و تأسیسات آنجا هم تقریبا پر شده بود، خوشبختانه سیلاب‌های خوبی نیز از سمت مشهد داشتیم. سیلاب‌هایی که ما شاهدش هستیم فراتر از مطالعات انجام شده برای پروژه سد شوریجه است. ضمن اینکه در منطقه فریمان و یال جنوبی هزار مسجد نیز معمولا بارش‌ها و سیلاب‌های قابل اتکایی داریم.

پیشرفت فیزیکی طرح
کارگاه‌های سدسازی محیط‌های خشنی هستند؛ خودرو‌های سنگین خاک برداری در زمین‌های نمناک کارگاه در حال کار هستند. در جا‌هایی که باران برای کارگران و مهندسان، مشکل ساز نباشد، عملیاتشان را متوقف نمی‌کنند و به ادامه کار می‌پردازند. اما روز‌هایی نیز هست که تقریبا ۵۰ درصد کارگاه به خاطر بارندگی تعطیل است. بماند روز‌ها و ماه‌هایی که به دلیل نبود اعتبار کافی، کارگاه تمام عیار، سوت و کور است!
عطارزاده می‌گوید: پیشرفت ساخت وساز‌ها در کل طرح حدود ۲۰ درصد است و دلیل این عقب ماندن، تأمین نشدن اعتبارات مالی است. متأسفانه اعتبار لازم برای ساخت پروژه به شکل قطره چکانی تزریق می‌شود و ما به جز کسری بودجه، برای پروژه‌ای که حجم عملیات خاک برداری اش تقریبا ۱.۵ میلیون مترمکعب است، هیچ مشکل دیگری نداریم.

وضعیت اعتبارات چگونه است؟
مدیر طرح سد شوریجه درباره اعتبارات و دلیلی که باعث پیشرفت لاک پشتی سد شوریجه شده است، می‌گوید: در مجموع حدود ۲۰ میلیارد تومان به این پروژه تزریق مالی شده، اما تا این مرحله، اعتبارات تزریق شده ۶ میلیارد از میزان مورد نیاز کمتر بوده است. می‌پرسیم: یعنی چقدر نیاز مالی داشتید و چند درصد از آن تعلق گرفته است؟ پاسخ می‌دهد: رقمی حدود ۲۰۰ میلیارد تومان مصوب شده بود که از آن حدود ۲۱ میلیارد یعنی ۱۰ درصد به ما تعلق گرفته است. فعلا به این پروژه از نظر اعتباری نگاه خوبی نشده است، در صورتی که حدود ۵ سال است چند برابر پول این پروژه، آب را هدر داده ایم.
او می‌افزاید: برای بخش اول پروژه که اجرایی شده است حدود ۱۳۷ میلیارد تومان نیاز داشتیم که از این مبلغ، فقط برای سد، ۱۰۴ میلیارد تومان، تجهیزات سد ۲۰ میلیارد تومان، جاده دسترسی ۵ میلیارد تومان و هزینه‌های مشاور و آزمایشگاه ۸ میلیارد تومان نیاز داریم تا کار در این مرحله به پایان برسد. البته همه این موارد با قیمت‌های سال گذشته محاسبه شده است. برای سامانه پایین دست و بخش ۲ هم تقریبا معادل همین مبلغ نیاز داریم.
حرف آخر او این است که به دلیل کمبود و نرسیدن وعده‌های اعتباری، این پروژه در آستانه تعطیلی قرار دارد.
برای پیگیری این موضوع به سراغ معاون طرح و توسعه شرکت آب منطقه‌ای خراسان می‌رویم. حسین علیمرزایی به خبرنگار ما می‌گوید: اعتبار ساخت این سد از محل صندوق توسعه ملی تأمین می‌شود، اما امسال در بحث آب هیچ اعتباری به این سد اختصاص داده نشده است. با این تفاصیل مشخص نیست اتمام عملیات ساخت این پروژه چه زمانی خواهد بود.
سد شوریجه سدی خاکی با هسته رُسی است. طول تاج سد ۳۷۴ متر و عرض تاج ۱۰ متر است. ارتفاع آن ۴۶.۵ متر از بستر رودخانه و حجم مخزن ۲۰۰ میلیون مترمکعب و متوسط تنظیم سالانه این پروژه حدود ۲۷ میلیون مترمکعب است. پروژه‌های اصلی این طرح، ساختمان سد و سیستم انحراف و تاسیسات وابسته و تجهیزات هیدرومکانیکال و الکتریکال پروژه است.
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.