گروه ورزش/شهرآرانیوز، به نظر می‌رسد دوره میدان دادن به مدیران جوان ورزشی فرا رسیده است. مدیرانی که روزگاری با پیراهن‌های تیم ملی در میادین مختلف برای سربلندی نام ایران تلاش می‌کردند و حالا هم در پیراهن مدیریت به دنبال پرورش نیرو‌های مستعد هستند تا همچنان پرچم ایران بالا نگه داشته شود. در بسکتبال یکی از آن‌ها را داریم جواد داوری بازیکن سابق تیم ملی که سال‌ها در رده‌های مختلف تلاش کرد برای ایران و اصفهان نماینده شایسته‌ای باشد. او حالا چند سالی است در هیات استان اصفهان مشغول به کار است.
زمانی اصفهان و باشگاهی مثل ذوب آهن به کارخانه بازیکن سازی در بسکتبال معروف بودند که همین امثال جواد داوری، آرن داوودی، اوشین ساهاکیان، ارسلان کاظمی، جابر روزبهانی، علی باهران و عماد سلمانی ها... را به بسکتبال هدیه دادند، اما بعد از آن چراغ بسکتبال در اصفهان برای مدتی خاموش شد و حتی در لیگ برتر هم تیمداری نکردند. باشگاه‌هایی امثال ذوب آهن کنار کشیدند و از بازیکن سازی هم خبری نبود تا اینکه یکی از جنس بسکتبال و دغدغه‌مند دوباره سکان هدایت این استان را بر عهده گرفت. جواد داوری از روزی که به عنوان رئیس انتخاب شد نشان داد دغدغه زنده کردن دوباره بسکتبال اصفهان را دارد و به حق هم تا به اینجا عملکرد خوبی داشته است. حضور دو باشگاه در لیگ برتر و همچنین حضور درخشان بانوان گواهی بر این ادعاست.
او بومی گرایی را سرلوحه کار خود قرار داد و باید بپذیریم، نتیجه این ریسک؛ قهرمانی آقایان در لیگ دسته اول بسکتبال و صعود به لیگ برتر و تکرار همین نتیجه برای بانوان جوان اصفهان بود. اما این جوانگرایی و بومی گرایی ختم به قهرمانی در دسته‌های اول نشد و منجر به قهرمانی آقایان در لیگ دسته دوم و صعود به دسته بالاتر و نایب قهرمانی بانوان در دسته دوم و صعود به دسته یک شد.
اضافه بر این، استعداد‌های اصفهانی این کار را بی جواب نگذاشتند و با حضور دو تیم در لیگ برتر آقایان، سه تیم درلیگ دسته اول، دو تیم در لیگ دسته دو، دو تیم درلیگ برتر بانوان، یک تیم در دسته یک کشور و دو تیم در لیگ دسته دو به اثبات رساندند که نشان در پیشرفت بومی گرایی را دارد.
با این تفاسیر، بدون تردید اصلی‌ترین عامل موفقیت اصفهان درعرصه رشته بسکتبال، وجود مدیریت ویژه‌ای در بالاترین نقطه ورزش این رشته در استان بوده که درایت او باعث شد، بومی‌های مستعد اصفهانی صدایشان را به گوش مسئولینی که هنوز هم گمان می‌کنند، بومی گرایی ریسک است، برساندند و ثابت کنند در گذشته اشتباه می‌کردند، این روز‌ها مبحث آکادمیک و پروسه تیم‌های پایه و استعدادگرایی گام‌های بلندی برای موفقیت خواهند بود.
بی گمان تاریخ ورزش اصفهان این گام بلند رئیس جوان هیأت بسکتبال را به دست فراموشی نخواهد سپرد و البته ورزشکاران مستعد نیز امیدوار بمانند و بدانند هیچ کسی استعداد را فدای موفقیت‌های یک شبه نمی‌کند.