به گزارش شهرآرانیوز، ورزشکاران حاضر در پاراالمپیک بسته به درجه معلولیت خود در دسته بندی‌های متفاوتی قرار می‌گیرند تا همه از اینکه رقابتی منصفانه برگزار می‌شود، مطمئن باشند؛ اما همه شرکت‌کنندگان دچار ناتوانی نیستند. راهنما‌ها و هدایت‌کنندگانی در بسیاری از رویداد‌های ورزشی این مسابقات تیمی را به‌همراه ورزشکارانی که از ناحیه بینایی دچار اختلال هستند، تشکیل می‌دهند تا نقش چشمان آن‌ها را در این مسیر ایفا کنند. راهنما‌ها و هدایت‌کنندگان گاهی ازسوی ورزشکاران با اختلال بینایی در رویدادهایی، چون دوچرخه‌سواری و دو‌و‌میدانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. ورزشکاران و هدایت‌کنندگان در دوچرخه‌سواری با دوچرخه‌های دو‌پشته حرکت می‌کنند و هدایت‌کنندگان در‌واقع مسئول اصلی هدایت دوچرخه هستند، در‌حالی‌که ورزشکار قدرت لازم برای رکاب‌زدن را تأمین می‌کند.
در‌همین‌حال راهنما‌ها در دو‌و‌میدانی از مچ یا ساق دست به ورزشکاران خودشان متصل شده‌اند. قوانین زیادی درباره راهنما‌ها وجود دارد. برای مثال، راهنما نباید در جریان دو، ورزشکار همراهش را بکشد و این ورزشکار است که باید اولین نفر از خط عبور کند. این همراهی ساده‌ای نیست و نیازمند تمرین‌های سخت برای اطمینان از این موضوع است که هر ۲ ورزشکار با حرکات یکدیگر هماهنگ هستند. راهنما‌ها گاهی ورزشکار‌هایی هستند که خودشان برای حضور در المپیک یا سایر رویداد‌های بزرگ تمرین داشته‌اند. برای مثال شاید آن‌ها در اوایل دوران حرفه‌ای ورزشی خود باشند یا به‌تازگی از تیم کنار خط خورده باشند. اگر یک ورزشکار به‌همراه راهنما یا هدایت‌کننده در رویدادی پیروز شود، هر ۲ نفر مدال دریافت می‌کنند.