به گزارش شهرآرانیوز، از عاشقان طبیعت بود و در انجمن کوه سپاه پاسداران عضویت داشت و با قدرت، پای در کوهستان می‌گذاشت و تلاش می‌کرد تا دلش را بند صبوری سنگ‌ها کند تا ننگ بند‌های دنیایی نشود. احمد همچنین برای انجام تمرینات ورزشی و داشتن بدنی قوی و رزمی، در کلاس‌های کاراته شرکت می‌کرد. همین نیرو و استعداد او را ترغیب کرده بود تا در مناطق کوهستانی کردستان به خدمت جهاد بپردازد. احمد حاج‌نقی سومین فرزند خانواده بود و در سال۱۳۴۳ دیده به جهان گشود. سال۱۳۵۹ بدون اطلاع خانواده عازم جبهه شد و پس از مراجعت از جبهه به تحصیل ادامه داد.
مدتی بعد مجددا هوای جبهه به سرش زد و به ارتفاعات کردستان رفت. سال بعد ۲ مرحله، راهی منطقه شد و برای ششمین‌بار در ۱۹مهر۱۳۶۲ در غرب پنجوین به‌عنوان مسئول تعاون گردان خدمت کرد. سال بعد در کنار سایر رزمندگان مثل کوه استوار، ایستاد. احمد تا زمان شهادتش ۴۰ماه در مناطق مختلف جنگی حضور یافت و در بیشتر عملیات‌ها شرکت کرد. سال ۱۳۶۴ در عملیات میمک بر اثر ترکش خمپاره، بازوی راستش آسیب دید؛ اما پس از بهبودی، مجددا به منطقه بازگشت. این شهید بزرگوار سرانجام در ۲۹اردیبهشت سال۱۳۶۵ هنگام سرکشی از نیرو‌های تحت‌امرش در خطوط مقدم در مهران، مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و به شهادت رسید.