ریحانه صادقی - یکی از ویژگی‌های مهم آب، اسیدیته‌ی آن است. همان‌طور که می‌دانید، میزان اسیدیته‌ی یک ماده با استفاده از مقیاس pH اندازه‌گیری می‌شود.
میزان pH آب اقیانوس تقریبا ۸ است. این یعنی آب اقیانوس ماده‌ای تقریبا خنثی است. با وجود این، طبق مشاهدات دانشمندان، اسیدیته‌ی آب اقیانوس در ۱۰۰ تا ۲۰۰ سال گذشته ۳۰ درصد افزایش یافته است.
اسیدیته‌ی بالا می‌تواند سبب تجزیه‌ی صدف‌های موجوداتی شود که در آب زندگی می‌کنند. وقتی آب اقیانوس اسیدی شود، برخی موجودات (مثل انواع صدف‌ها) دیگر قادر به ساختن یا حفظ صدف‌هایشان نخواهند بود.
برای نمونه، آب اسیدی اقیانوس می‌تواند سبب کند شدن رشد مرجان‌ها و ضعیف شدن صخره‌های مرجانی شود.
سالم ماندن این صخره‌ها، که خود خانه‌ی بسیاری از موجودات زنده‌ی دیگر هستند، برای اکوسیستم‌های شکل‌گرفته در آن‌ها حیاتی است.
اما دلیل اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها چیست؟
بسیاری از فعالیت‌های انسانی (مثل دود ماشین‌ها و کارخانه‌ها) سبب ورود دی‌اکسید کربن به داخل هوا می‌شوند.
دی‌اکسید کربن اضافی موجود در جو، جذب لایه‌ی رویی آب اقیانوس می‌شود و اسیدیته‌ی آب را بالا می‌برد. پس، برای حل این مشکل، باید جایگزینی کارآمدتر برای همه‌ی کار‌هایی که سبب ورود دی‌اکسید‌کربن به اتمسفر می‌شوند بیابیم.
خبر خوش این است که این فرایند مدت‌هاست که آغاز شده است. وظیفه‌ی ما فقط این است که به آن سرعت بیشتری دهیم، جدی‌تر بگیریمش و با مسئولیت‌پذیری بیشتری عمل کنیم.
climatekids.nasa.gov