گروه ورزش|شهرآرانیوز، فضای مجازی این روز‌ها به جای اینکه راه ارتباطی مؤثر و مفیدی برای علاقه‌مندان به فوتبال باشد، بیشتر به فضایی مسموم تبدیل شده که حتی قدرت سخنوری را از پیشکسوتان هر تیم خصوصاً استقلال گرفته است.
البته این مشکل صرفاً خاص فوتبال نیست و از آنجایی که عده‌ای راه درست استفاده کردن از تکنولوژی را بلد نیستند یا می‌خواهند بلد نباشند! شرایطی را مهیا می‌کنند که حتی حرف حق به گوش کسی نرسد.
نکته اینجا است که به دلیل این فضای مسموم انتقادات بجا و درست را هم پای دشمنی و عداوت می‌گذارند و آنقدر بد و بیرحمانه به فرد منتقد می‌تازند که ترجیح می‌دهد دیگر حرف حقی را به زبان نیاورد!
این روز‌ها به دلیل همین فضای ناامن است که پیشکسوتان استقلال سعی می‌کنند سیاست سکوت اختیار کرده و حرفی به زبان نیاورند که تعدادی برای آن‌ها به جای هر پیام محبت‌آمیزی فقط فحش و ناسزا در صفحه شخصی‌شان بگذارند.
این روز‌ها به سراغ هر پیشکسوتی می‌رویم تا در مورد شرایط فعلی استقلال با او همکلام شویم در پاسخ می‌شنویم: «شرمنده من دیگر حرفی نمی‌زنم. دلسوزی من را به جای دشمنی جا زده و به من فحش و ناسزا می‌گویند. در این فضا نمی‌خواهم حرفی بزنم. فقط برای استقلال آرزوی موفقیت می‌کنم.»
ترس از طرد شدن، ترس از بی‌احترامی و ترس از ناامن شدن فضا و شاید چندین و چند ترس دیگر باعث شده تا پیشکسوتان استقلال سکوت کنند و با همین سکوت به استقبال لیگی بروند که پیش‌بینی آینده‌اش چندان دشوار نیست.
در چنین شرایطی چگونه می‌توانیم امیدوار به آینده تیمی باشیم که هیچ‌کس توان شنیدن حقایق را از زبان دلسوزترین افراد آن ندارد. چگونه می‌شود هر انتقاد سازنده شکل خصومت به خود گرفته و مغرضانه جلوه داده می‌شود تا جایی که مهر سکوت بر دهان افرادی می‌زند که می‌توانند با تجربه‌های خود راهگشای حل مشکلات باشند. می‌توان به پیشکسوتانی که در صفحه شخصی خود فقط واژه‌های نامربوط و فحش دریافت می‌کنند، حق داد، حرفی به زبان نیاورند و از مصاحبه فراری باشند.
برای آن‌هایی هم که با تصور غلط این مهر سکوت را بر دهان آن‌ها زده‌اند می‌توان این‌طور نوشت که با این شکل برخورد تیم مورد علاقه‌تان به جایی نمی‌رسد. برای استقلالی که سال‌هاست تشنه جام قهرمانی است، گفتن حقایق ملزوم‌ترین راهکار است که با همین سیاست غلط فعلاً هیچ راهکاری به جا نمانده است!