سمیرا منشادی | شهرآرانیوز؛ این روز‌ها بازار گوشی همراه و ملزوماتش داغ است، کرونا هم نتوانسته از گرمای آن بکاهد. بیشتر ما نمی‌توانیم به هر دلیلی قید گوشی همراهمان را بزنیم و آن را کنار بگذاریم، در هنگام خرابی گوشی‌های همراهمان ترجیح می‌دهیم آن را بلافاصله تعمیر کنیم. در این حالت اولین نکته‌ای که به ذهنمان می‌رسد این است که گوشی را به چه کسی بدهیم که مطمئن باشد و سریع و سالم پسمان بدهد.
در این روز‌ها که فضای آموزشی مدارس مجازی شده و فرزندانمان بیشتر از قبل به گوشی‌های همراه و تبلت نیاز دارند، ضرورت مشاغل مرتبط با گوشی‌های همراه بیشتر از همیشه احساس می‌شود. این‌بار به‌سراغ یکی از مشاغلی رفتیم که هر یک از ما حداقل یکی دوبار سروکارمان به آن افتاده است.
تعمیرات گوشی همراه حرفه‌ای است که همیشه نیاز به به‌روزشدن و آموزش دیدن دارد. اگر برای مدتی هر چند کوتاه آن را کنار بگذارید یا به هر دلیلی از آن فاصله بگیرید، برای برگشت دوباره به این شغل نیاز به آموزش دارید و باید اطلاعاتتان مانند گوشی‌های همراه به‌روز شود.
عماد افشاری که متولد ۱۳۶۶ است از سال ۱۳۸۳ وارد عرصه خدمات گوشی‌های همراه شده است. او این شغل را چنین توصیف می‌کند: «از همان ۱۷ سالگی و بدو ورود به این حرفه، کارم را با شاگردی شروع کردم. در کنار تحصیل کم‌کم وارد کار خدمات گوشی همراه شدم. هر چند الکترونیک می‌خواندم، اما متوجه شدم اگر بخواهم موفق باشم تحصیلات و شاگردی در این حرفه به‌تن‌هایی کافی نیست و باید دوره‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای را در کنار این‌ها بگذرانم تا اطلاعاتم به حد کافی باشد.»
او جمله‌اش را این‌چنین تکمیل می‌کند: «سرعت زیاد تغییرات در مدل گوشی‌های همراه دلیلی است که می‌گوید باید در این حرفه به‌روز باشیم. یادم هست آخرین گوشی که اسفند ۸۶ به بازار آمده بود «ان ۹۵» بود. همان موقع برای خدمت سربازی رفتم، وقتی برگشتم گوشی‌ها برایم ناآشنا بودند، دکمه‌ها از صفحه برخی گوشی‌ها حذف و تاچ شده بودند. آن موقع ۲ انتخاب بیشتر نداشتم یا باید کار را رها می‌کردم یا دوباره با گذراندن دوره‌های آموزشی هنرم را به‌روز می‌کردم. البته دومی را انتخاب کردم و در این مسیر کوتاه نیامدم.»
او که امروز در شرکت خودش در محله جنت مشغول به کار است با مرور خاطرات چند ساله‌اش می‌گوید: «سال‌هاست که آموزش می‌بینم و آموزش می‌دهم، پس می‌دانم این‌کار بیشتر از اینکه نیاز به سرمایه داشته باشد، آدم هنرمند و بااستعداد نیاز دارد. در این‌کار باید علاقه، خلاقیت و پشتکار داشته باشید، آمپول نیست به یک نفر بزنید که تکنسین شود. یک گوشی زیر دستتان می‌آید و ممکن است ۳ روز روی آن کار کنید تا درست شود، گاهی ممکن است گوشی زیر دستتان خاموش شود. مهم این است از کار خسته نشوید اگر خسته شوید نمی‌توانید کار را ادامه دهید.»
افشاری ادامه می‌دهد: «همان‌طور که گفتم کاری است که سرمایه چندانی نمی‌خواهد. درآمدش خوب است، ولی باید پای کار بایستید. اگر خاکش را بخورید کار پردرآمدی است. سرمایه اولیه به سطح کاری که انتخاب می‌کنید بستگی دارد. برای تعمیر به ابزاری مانند هیتر، رایانه و آچار‌های مخصوص نیاز دارید. برخی می‌خواهند فقط آیفون کار کنند، یکی هم دوست دارد کارش در گوشی‌های اندروید باشد. هر کدام ابزارشان فرق می‌کند. تعمیرات گوشی سطح یک و ۲، ۳ و ۴، ۵، ۶ دارد هر چه بالاتر برود ابزار بیشتری می‌خواهد. سطح متوسط سرمایه این‌کار ۳۰ تا ۶۰ میلیون تومان است.»
در دنیای پررقابت امروز هر کاسبی به معرفی و تبلیغات شغلش، اهمیت زیادی می‌دهد و حداکثر استفاده را از فضا‌های مجازی می‌برد. این تعمیرکار گوشی همراه ضمن اشاره به اهمیت تبلیغات به ویژه در فضای مجازی یادآور می‌شود: «کار درست، دقیق و سریع بهترین تبلیغات یک تعمیرکار است که او را به دیگران معرفی می‌کند.
گوشی یکی از ملزومات زندگی و ابزار کار برخی شده است، برای همین به تعمیر آن سرعت می‌دهیم تا مشتری از گوشی‌اش دور نشود و به زندگی‌اش صدمه وارد نشود. وقتی یک نفر گوشی شما را با هزینه مناسب و در کمترین زمان ممکن درست می‌کند به همه می‌گویید و از کارش تعریف می‌کنید. عکس آن هم اتفاق می‌افتد.
او درباره مدت زمان شاگردی می‌گوید: به تلاش و علاقه فرد برمی‌گردد یک نفر روزی ۵ ساعت تلاش می‌کند و دیگری ۱۲ ساعت. میانگین حرفه‌ای شدن بین یک تا ۲ سال است.
افشاری می‌گوید: «کار ما اعصاب قوی می‌خواهد. این‌کار خطر هم دارد. مثلا می‌خواهید ال‌سی‌دی گوشی را باز کنید، ممکن است زیر دستتان بشکند یا در زمان تعمیر، گوشی خاموش شده و دیگر روشن نشود. این‌ها جزو سختی کار است و باید خسارتش را هم بپردازیم. گاهی متناسب با کار گوشی از مشتری رضایت خطر خاموشی یا سوخت ال‌سی‌دی را می‌گیریم.»
او درباره دیگر سختی‌های شغل تعمیرات گوشی همراه می‌گوید: «کار ما توانایی فکری می‌خواهد و با گذشت زمان اعصاب ضعیف می‌شود و ممکن است لرزش دست پیدا کنیم. با داشتن لرزش دست هم دیگر نمی‌توان در این حرفه کار کرد. برای این‌کار سن مناسب داریم و خیلی‌ها بعد از ۴۰ سالگی به مرحله‌ای می‌رسند که دیگر نمی‌توانند آن را انجام دهند و فعالیتشان را در حوزه آموزش، فروش تخصصی ابزار یا قطعات ادامه می‌دهند.»
این متخصص تعمیرات گوشی توضیح می‌دهد: «این شغل هم مانند تمام حرفه‌ها مضرات خودش را دارد. تیزبینی در این حرفه مهم است. یک تعمیرکار یک‌سره با لوپ کار می‌کند و در طول زمان دچار تنبلی چشم می‌شود. در طول مدت کاری ۲ دفعه چشمانم را عمل کرده ام. در حرفه ما علاوه‌بر استفاده از تینر، از روغن فلکس هم استفاده می‌کنیم که استنشاق آن ضرر دارد.
در کنار آن‌ها کار با هویه و دود قلع هم به اندازه کافی مضر است. یکی از ویژگی‌های کارمان که در نگاه برخی مزیت است، بی‌تحرکی و یک جا نشستن است. این بی‌تحرکی آسیب‌زاست و مشکلات متعددی به همراه دارد. شاید از نظر جسمی در این حرفه خسته نشویم، اما از نظر فکری خسته می‌شویم. خودم وقتی به خانه می‌روم حدود یک‌ساعت توانایی صحبت در خانه را ندارم، پس از استراحت و سکوت کم‌کم آرام می‌شوم.»