به گزارش شهرآرانیوز؛ ۱۰ ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا درحال بستن چمدان‌ها برای حضور در ایران و بازرسی شهر‌های احتمالی میزبان جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ هستند. این ۱۰ نفر تشریفات نهایی بررسی کشور‌های داوطلب میزبانی جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۲۷ را از تهران آغاز خواهند کرد؛ شهری که در صورت پذیرش میزبانی ما در این رقابت ها، قلب این مسابقات خواهد بود. به جز ایران، عربستان و قطر و هندوستان درخواست خود را برای میزبانی این رقابت‌ها به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارائه کرده اند و ایران از تاریخ ۶ تا ۱۱ نوامبر (۲۱ تا ۲۶ آبان) میزبان بازرسان AFC است.
اینکه چرا ایران به عنوان اولین کشور برای بازرسی برگزیده شده است، مشخص نیست؛ اما ناظران AFC پس از بازرسی شهر‌های میزبان که شامل تهران، شیراز، کیش، اصفهان، تبریز، کرمان، مشهد و... می‌شود، به عربستان می‌روند و امکانات و شرایط برگزاری رقابت‌ها را بررسی می‌کنند. امکاناتی که شامل استادیوم‌های برگزاری مسابقات، هتل‌های احتمالی محل پذیرایی از تیم ها، زمین‌های تمرین و همچنین مسیر حرکت بین این اماکن مربوط به برگزاری بازی هاست. نا گفته پیداست که ایران جنگ نابرابری با کشور‌های صاحب امکانات عربستان و قطر دارد.
قطر سال آینده میزبان رقابت‌های جام جهانی است و از لحاظ زیرساختی یکی از بهترین کشور‌های جهان در حوزه فوتبال محسوب می‌شود و عربستان نیز به تازگی به پیشرفت‌های شایان توجهی در زمینه ساخت ورزشگاه رسیده است و همچنین با امکانات مالی فوق العاده و البته تجربه پذیرایی از میلیون‌ها گردشگر در سال، وضعیت مناسبی برای برگزاری یک تورنمنت بیست روزه دارد. هندوستان نیز در سال آینده میزبان جام جهانی زیر ۲۰ سال زنان است و موفق شده بازرسی‌های فیفا را پشت سر بگذارد. این طور به نظر می‌آید که ایران کم اقبال‌ترین کشور در مسیر جلب نظر برای میزبانی رقابت‌های جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ است.
همان طور که گفتیم، قطر و عربستان وضعیت مشخصی دارند و حتی هند هم به دلیل سابقه طولانی در میزبانی رویداد‌های بین المللی و البته ارتباط بیشتر با دهکده جهانی، خوش اقبال‌تر از ایران به نظر می‌آید. این در حالی است که عربستان به تازگی در رقابت با قطر میزبانی بازی‌های آسیایی را به این کشور باخته و در تلاش مضاعف برای جلب نظر بازرسان فدراسیون فوتبال آسیاست. نکته مهم درباره ایران، سعی و تلاش ما برای گرفتن میزبانی این مسابقات از سال ۲۰۰۴ میلادی است.
اولین رئیس فدراسیونی که ایده میزبانی را در ذهن خود پروراند، محسن صفایی فراهانی بود که پیش از جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ در لبنان پیشنهاد میزبانی دوره بعدی را به کنفدراسیون فوتبال آسیا تسلیم کرد، اما AFC چین را به عنوان میزبان مسابقات انتخاب کرد. فرد بعدی محمد دادکان، جانشین صفایی فراهانی بود که او میزبانی جام ملت‌های ۲۰۰۷ را درخواست کرد که این پیشنهاد نیز رد شد و مالزی از این مسابقات میزبانی کرد.
علی کفاشیان در ۲ دوره بعدی و در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ درخواست میزبانی کرد که این میزبانی‌ها به قطر و استرالیا رسید و مهدی تاج نیز برای جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹، پروپوزال پر و پیمانی را به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال کرد که این درخواست نیز رد شد و در نهایت امارات در شهر‌های العین، دبی و ابوظبی و شارجه رقابت‌ها را برگزار کرد. با درخواست میزبانی ایران از کنفدراسیون فوتبال آسیا، شهاب الدین عزیزی خادم نیز به جمع رؤسای فدراسیونی خواهد پیوست که در این رویه تکرار شده حضور پیدا می‌کنند.
از نظر رؤسای فدراسیون قبلی، برگزاری یک مسابقه منظم ورزشی در ایران به معنای استفاده از تمام ظرفیت کشور برای بهبود امکانات زیرساختی فوتبال ایران خواهد بود. به این ترتیب فدراسیون فوتبال ایران چند روز پر تب و تاب را از نظر اداری پیش رو دارد، چرا که نحوه پذیرایی، سفر و هماهنگی برای بازرسان AFC باید در نهایت نظم و کیفیت باشد. همه این‌ها درحالی است که تیم ملی ایران نیز برای برگزاری ۲ مسابقه حساس خارج از خانه به لبنان و سپس اردن خواهد رفت تا ۲ بازی خود مقابل لبنان و سوریه را برگزار کند؛ اتفاقی که به سنگینی برنامه‌های فدراسیون اضافه خواهد کرد.