امیرمنصور رحیمیان | شهرآرانیوز - «از دل برود هر آن که از دیده رود.» قدیمی تر‌ها حتما یک چیزی می‌دانستند که این ضرب المثل شیرین فارسی را ساخته اند. ضرب المثلی که می‌گوید هرکسی که جلوی چشم نباشد، کم کم از خاطر‌ها پاک می‌شود. مثل همسایه‌ای که از محل برود یا آدمی که بمیرد یا مسافری که سال‌ها در سفر باشد و هیچ خبری هم از او نرسد. سیاستمداران هم مثل خیلی از آدم‌های دیگر، وقتی که کارشان در مقطعی تمام می‌شود، خبر‌های مربوط به آن ها، در صدر اخبار و حواشی گفتار و رفتارشان، در شبکه‌های اجتماعی، کم رنگ می‌شود. آن‌ها فراموش نمی‌شوند، ولی دیگر جلوی چشم خبرگزاری‌ها و مردم نیستند.
برای همین هم کم کم از خاطر‌ها حذف می‌شوند. مردم هم که به لطف جهان پرتکاپوی اطرافشان، چشم و گوششان در لحظه پر از هزار نوع خبر و اتفاق خوب و بد است. ولی بعضی سیاستمداران هستند که برای عمل به این ضرب المثل هم که شده است، با اینکه در دل جایی ندارند، لااقل نمی‌خواهند هیچ وقت از دیده بروند. یکی از این سیاستمداران «دونالد ترامپ» است. رئیس جمهور سابق آمریکا، تا وقتی که در این مقام بود، کارهایش خواه ناخواه به چشم می‌آمد. با اینکه اعمالش در بیشتر مواقع باعث تعجب و خجالت مردم آمریکا و سیاستمداران آن می‌شد، با انجام آن‌ها شهوت دیده شدن و مرض خودشیفتگی اش درمان می‌شد.
اما از وقتی که با آن وضع، از قدرت کنار گذاشته شد، برای اینکه از جلوی دوربین خبرنگاران و چشم مردم دنیا کنار نرود، مجبور است دست به کار‌های احمقانه و خنده دار و پرهزینه‌ای بزند؛ مثل گزارش مسابقات کشتی کج و بوکس، اظهارنظر‌های عجیب وغریب درمورد مسائل مختلف، دعوا بر سر حساب‌های کاربری اش در رسانه‌های اینترنتی و.... آخرین کارش هم باعث تفریح و خنده اصحاب رسانه و هنرمندان شده است. داستان از این قرار است که بعد از بستن حساب کاربری اش توسط توئیتر و فیس بوک به جرم نشر و ترویج دیوانگی در سطح کلان، آقای ترامپ تصمیم می‌گیرد نرم افزار مربوط به خودش را بسازد و به جنگ این ابرغول‌های اینترنتی برود.
نرم افزاری که برایش اسم هم انتخاب کرده است. «تراست» که به معنی اعتماد است و بیشترین شباهت را هم به اسم خودش دارد. این نرم افزار که قرار است شرکت‌های رایانه‌ای آمریکایی با هزینه‌ای سنگین بسازند، روز‌های پایانی مراحل آماده سازی اش را می‌گذراند. ترامپ هم آماده است تا نتیجه را توی سر رقبای کله گنده اش بزند و از حالا دارد برایشان خط ونشان می‌کشد.
موضوع آن قدر خنده دار است که نمی‌شود به آن فکر کرد و لبخندی نزد. اما وجود ترامپ حداقل برای طنزپردازان و کارتونیست‌های جهان غنیمتی است. اگر این هنرمندان با مطبوعات هم کار کنند که دیگر نورعلی نور است. آن‌ها کار‌های این آدم را به زور می‌توانند به شوخی تبدیل کنند. بقیه آن‌ها هم هروقت موضوع کم می‌آورند، سری به اخبار مربوط به او می‌زنند؛ چون بدون شک کار خنده داری کرده است که ارزش تولید اثری طنزآمیز را داشته باشد.
آخرین اثر مربوط به او را هم یک کارتونیست هندی کشیده است. «پرش نات» که کاریکاتوریست اصلی نشریه «نشنال هرالد» هند است، او در اثر پیش رو، شوخی بامزه‌ای با این خبر کرده است. وی برای نشان دادن این وضعیت از علاقه مندی دیگر ترامپ استفاده کرده و او را به همراه رقیبش در رینگ بوکس قرار داده است، درحالی که رقیبش را مردی غول پیکر و عضلانی و ترامپ را رو به تصویر، کوچک و پرسروصدا کشیده است. مرد عظیم الجثه که نصف تصویر را اشغال کرده است، همان شبکه‌های اجتماعی است.
او پشت به تصویر، همراه با تتو‌هایی آبی رنگ و ساکت نقش شده است، درحالی که در نیمه خالی تصویر، با پرشی از چپ به راست، ترامپ عصبانی با تلفن همراهش در حال کار کردن است و در همان حال هم در بالنی بالای سرش، برای حریفش رجز می‌خواند: «من شما رو شکست می‌دم. برنامه ام رو گرفتم.» کارتونیست اثری بامزه تولید کرده است. انگار لطیفه‌ای است که او برای مخاطبش تعریف می‌کند.