محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ عصر روز گذشته «درنای امید» تنها بازمانده گله غربی درنای سیبری برای چهاردهمین بار در محدوده دامگاه‌های سنتی «از باران» و «سرخرود» و «فریدونکنار» استان مازندران فرود آمد تا زمستان را بگذراند. نام کامل این درنای تنها «امید نادی یوژنی» است که ترکیبی از زبان‌های فارسی و روسی است. سال‌ها است که با آمدن پاییز، دوستداران طبیعت در ایران چشم به راه «درنای امید» هستند، او حالا طرف داران زیادی دارد که هرساله منتظر آمدنش به ایران هستند و تلاش می‌کنند که این درنای سفید در روز‌هایی که در ایران است با مشکلی روبه رو نشود.
«درنای امید» از منطقه‌ای در غرب سیبری که زیستگاه زادآوری او است، سفر خود را آغاز می‌کند و از مسیر روسیه، قزاقستان و آذربایجان پس از پشت سرگذاشتن ۵ هزار کیلومتر در نهایت خود را به تالاب روستای «ازباران» می‌رساند و تا آخر زمستان در آنجا می‌ماند.
این پرنده زیبا حدود ۴ ماه از سال میهمان مردم مازندران است. «درنای امید» ۱۴ سال است به صورت تنها و انفرادی مهاجرت می‌کند، این پرنده منحصر به فرد، هشتم اسفند سال گذشته و پس از ۱۱۵روز زمستان گذرانی در تالاب فریدونکنار به سیبری بازگشته بود. سال ۱۳۹۸ ماندگاری امید در مازندران ۱۲۹ روز و سال ۱۳۹۷ نیز ۹۷ روز بود. اولین گزارش‌های ثبت شده از حضور درنا‌ها در ایران مربوط به سال ۱۳۵۴ است که بر اساس این گزارش حدود ۱۸ درنا در ایران مشاهده شده است. در گزارشی دیگر آمده است که بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۷ بین ۱۰ تا ۱۲ پرنده درنای مهاجر در ایران شمارش شده است.
هرسال این آمار کمتر شده تا اینکه در سال ۱۳۸۵ تنها ۳ درنا مشاهده و ثبت شده است که حالا درنای امید تنها باقی مانده از نسل درنا‌های مهاجری است که برای گذراندن زمستان به ایران می‌آمدند. در واقع امید تنهاترین بازمانده از نژاد خود در این مسیر پروازی است. حالا این روز‌ها که بحث از تغییرات اقلیمی و اثرات مخرب آن مطرح است، این سؤال مطرح می‌شود که آیا در سال‌های آینده هم شرایط محیط زیستی برای کوچ آن مساعد است تا دوباره چشممان به جمال او روشن شود؟ درنایی که می‌گویند صدایش نسبت به دیگر درنا‌ها در جهان آرام تر، اما رساتر است و با قدی نزدیک به یک ونیم متر، فاصله دو بال بیش از ۲ متر، بدنی یکدست سفید، پا‌هایی بلند و سرخ رنگ دارد و منقار سیاهش یکی از تماشایی‌ترین هدیه‌های طبیعت برای ماست.