به گزارش شهرآرانیوز، هگزادکانال (HEX) یک ماده شیمیایی است که اخیراً کشف و در آزمایش ها مشخص شده که در رفتار برخی پستانداران مانند موش ها نقش دارد. طی تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۵ میلادی، پژوهشگران دریافتند که هگزادکانال پاسخ های استرس را در موش ها از طریق فرآیندی به نام بافر (buffer) یا میانگیری اجتماعی کاهش می دهد. تحقیقات جدید نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض هگزادکانال در انسان ممکن است واکنش های مرتبط با ترس و وحشت فرد را کاهش یا افزایش داده و تعدیل کننده رفتار باشد.
محققان در این تحقیقات به طور خاص به بررسی اثر هگزادکانال بر پرخاشگری پرداخته و تلاش کردند تفاوت های پرخاشگری ناشی از هگزادکانال بین مردان و زنان را شناسایی کنند.
در این پژوهش نزدیک به ۲۰۰ نفر شرکت کردند و ابتدا تأثیر ماده هگزادکانال بر پرخاشگری طی دو آزمایش رفتاری مختلف در آنها مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش ها برای اندازه گیری واکنش های پرخاشگرانه یک فرد طراحی شده و یافته ها نشان می دهد قرار گرفتن در معرض هگزادکانال واقعاً برپرخاشگری تأثیر می گذارد اما نتایج نشان دهنده تفاوت جنسیتی در برخورد با این ماده بود.
یافته های این مطالعه نشان داد زنانی که در معرض این ماده شیمیایی قرار گرفتند پرخاشگری بیشتری نشان داده در حالی که مردان پرخاشگری کمتری بروز دادند.
اوا میشور (Eva Mishor) سرپرست این پروژه پژوهشی در این رابطه گفت: ما متوجه شدیم که هگزادکانال هیچ بوی محسوسی ندارد اما وقتی آن را استشمام می کنیم، بر نحوه رفتار ما به ویژه، واکنش‌های تهاجمی نسبت به دیگران تأثیر می گذارد.
تعدادی از شرکت کنندگان یکی از تست‌های رفتاری فعالیت مغز با استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) را انجام دادند. در نتیجه این تصویربرداری مشخص شد قرار گرفتن در معرض هگزادکانال باعث افزایش فعالیت چین خودگی های زاویه ای چپ مغز شده اما اتصال آن ناحیه مغز به سایر بخش ها به طور قابل توجهی بین مردان و زنان متفاوت است.
ظاهرا این ماده در مردان باعث رعایت مقررات اجتماعی بیشتری شده، پرخاشگری آنها تحت کنترل قرار گرفته و به عنوان یک سیگنال «آرام شدن» برای آنها عمل می کند در حالی که این واکنش در زنان کاملا برعکس است. دلیل این مساله هنوز مشخص نیست اما محققان معتقدند پاسخ به این سوال می تواند ابزاری برای افزایش شانس بقای نوزادان باشد.
بیشترین فراوانی هگزادکانال در پوست سر نوزادان تازه متولد شده وجود دارد اما هنوز مشخص نیست که آیا حجم این ماده شیمیایی ترشح شده توسط نوزادان برای ایجاد هرگونه تغییر رفتاری قابل اندازه گیری کافی است یا خیر.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله پیشرفت علم (Science Advances) منتشر شده و قابل مشاهده است.
منبع: سیناپرس