مدافعی خشن! در زمره مدافعان قدیم فوتبال که می‌گویند اگر توپ رد می‌شد، نمی‌گذاشتند پا رد شود! شماره ۴ تاکسی‌رانی مدافعی بود در زمره همین مدافعان. پیش‌کسوت این هفته «سه‌شنبه‌ها با پیش‌کسوتان فوتبال» در دوران حرفه‌ای فوتبال خود نه به ابومسلم رفت، نه پیام. حمید عطاپور امروز دغدغه پیش‌کسوتانی را دارد که می‌توانستند با حضورشان به فوتبال مشهد کمک کنند، اما حالا گوشه‌نشین‌اند.
به وقت تولد
متولد ۷ خرداد ۱۳۴۴ در محله نوغان مشهد یا همان دریادل قدیم هستم. ۷ برادر بودیم، همه اهل ورزش. برادر بزرگم در رشته بوکس بود. یکی دیگر از برادرانم عضو تیم ملی جوانان هم شد. می‌توانم بگویم خانواده‌ای ورزشی بودیم.
تعداد فرزندان
یک پسر به اسم رضا دارم. البته رضا علاقه‌ای به ورزش‌های توپی ندارد و به شکل غیرحرفه‌ای بدن‌سازی کار می‌کند.
فعالیت‌ها و افتخارات فوتبالی
با بروبچه‌های محله دریادل فوتبال را آغاز کردم و در تیم ۲۲ بهمن بازی می‌کردم. بعد، از سوی شادلو به استقلال مشهد دعوت شدم و دوباره تا سال ۷۴ برای تیم‌های ۲۲ بهمن، هلال احمر، ۱۷ شهریور و در نهایت برای تاکسی‌رانی بازی کردم. با تیم تاکسی‌رانی قهرمان جام حذفی استان شدیم و تیم خیلی خوبی داشتیم. سال ۷۳ مهدی دینورزاده به ابومسلم آمد. قرار بود مرا به ابومسلم ببرند، اما همان موقع زانوی من در زمین بانک صادرات شکست و دیگر نتوانستم به فوتبال ادامه بدهم. سال ۷۴ در سی‌سالگی با دنیای فوتبال خداحافظی کردم.
شغل در کنار فوتبال
زمانی که فوتبال بازی می‌کردم در کارخانه پدرم کار می‌کردم. الان مدیرعامل یک شرکت قطعات خودرو هستم.
خودرو و منزل
یک دستگاه خودرو ال‌نود دارم و منزل احمدآباد است.
آخرین فعالیت ورزشی
سال ۹۴ بود که برای تیم منتخب پیش‌کسوتان مشهد بازی کردم. شاید بتوان گفت مدیریت تیم گاز سرخس آخرین فعالیت حرفه‌ای من در ورزش بود.
دوران مربیگری
سمت مربیگری نرفتم، چون علاقه‌ای نداشتم، اما مدتی مدیر تیم فوتبال صنعت گاز سرخس بودم.
تلخ‌ترین و شیرین‌ترین اتفاق فوتبالی
تلخ‌ترین که مشخص است. از بین رفتن تیم‌هایی که زمانی هویت ورزش این شهر بودند، تیم‌هایی که دیگر نیستند. البته فوت فوتبالیست‌هایی که شناسنامه ورزش مشهد بودند هم تلخ بود. اتفاق شیرین هم شاید همین آسیایی شدن و موفقیت‌های شهرخودرو در فوتبال مشهد باشد که باری دیگر شور و نشاط را به هواداران هدیه داده است.
حال و روز امروز فوتبال مشهد
اگر شهرخودرو را کنار بگذاریم، فکر می‌کنم فوتبال مشهد حال و روز خوبی نداشته باشد، زیرا حمایتی نمی‌شود! صنایع خیلی خوبی در استان داریم که می‌توانند به فوتبال کمک کنند، اما خبری نیست. صنایع استان به ورزش بیرون استان بیشتر کمک می‌کنند. الان صنایع مشهد با ورزش قهر کرده است.
گله فوتبالی
درد دل زیاد است. هیچ کاری برای پیش‌کسوتان فوتبال این شهر نمی‌کنند. خواهشم این است اگر امکانش هست پیش‌کسوتانی را که امروز حال خوشی ندارند بیاورند و از آن‌ها تجلیلی شود. برخی از پیش‌کسوتان هم هستند که می‌توانند به این فوتبال کمک کنند. از آن‌ها بخواهند به فوتبال مشهد کمک کنند. خیلی از این عزیزان به دلایل مختلف پای کار نمی‌آیند و دلخورند.