مصطفی شجاعی/شهرآرانیوز، حدودا یک دهه از جهانی شدن ورزش "والیبال ایران" می‌گذرد و ما در والیبال پایه و تیم ملی بزرگسالان در بین ۱۰-۱۲ تیم برتر جهان در رنکینگ قرار داریم و از سوی دیگر لیگی داریم که گاهی بازی در آن برای بازیکنان بزرگ دنیا و عنوان داران المپیک مثل: اسلوبودان کواچ صرب، ورمیلیو وتراویسا پاسور‌های ملی پوش ایتالیا، رودریگو سانتانا کاپیتان اسبق تیم ملی برزیل، نیکولوف بلغاری، فدریکو پریرای آرژانتینی نیز جذاب به نظر می‌رسد.
حال چرا در امر رهبری و هدایت تیم‌های لیگ برتر و حتی دسته اول ما این همه نوسان و افت خیز وجود دارد؟
مگر معتقد نیستیم که "تیم ملی" از دل لیگ‌ها بیرون می‌آید؟
تیم "شهرداری گنبد" تنها پس از ۳ بازی در لیگ برتر و تیم "هورسان رامسر" بعد از انجام ۵ مسابقه دست به تعویض مربی می‌زنند و حتی در لیگ دسته یک بعضی تیم‌ها مانند "سرو قامتان همدان" و یکی از تیم‌های منطقه شمال پس از انجام ۴-۵ مسابقه به تغییر کادر فنی روی می‌آورند، "آذر باتری ارومیه" و "شهداب یزد"هم به نیم فصل نرسیده مربیان خود را تغییر داده و حتی بعضی از تیم‌های حاضر در کوران رقابت‌ها نیز چندیست سودای جایگزینی کادر فنی در سر می‌پرورانند.
حاصل این فراز و نشیب چه خواهد بود و آینده لیگ را به کدام سمت سوق خواهد داد؟ نا امنی در این حرفه چه بر سر مربیان خواهد آورد و چقدر از ذهن آنان را درگیر خود خواهد نمود؟ تغییرات آنی و ناگهانی مربی چه تاثیری بر ذهن و رفتار بازیکنی خواهد گذاشت که حس می‌کند تعویض مربی در والیبال ما مثل خوردن یک لیوان آب شده است؟
حال بماند که حتی رهبری تیم‌های نوجوانان و جوانان باشگاه‌ها که زیر بنا هستند نیز در این میان نادیده گرفته می‌شود.واقعا باشگاه‌های ورزشی ما نیاز به یک مشاور امین و متخصص و به روز دارند تا در دام مشکلات و دردسر‌های احتمالی گرفتار نشوند.
به طور کلی نیاز به برنامه‌های تخصصی زنده جهت واکاوی دلایل این معضل وجود دارد واینکه کمیته‌ای متشکل از نخبگان و متخصصان برای تعیین سطح و حد وحدود مربیان مانند سایر کشور‌های پیشرفته در ورزش و دفاع از حقوق آنان به منظور ایجاد ثبات در این مقوله حیاتی نیاز است چرا که معتقدیم "تیم ملی قوی" ماحصل سیکل یک لیگ منظم، باکیفیت و با ثبات است.