سیدزاده | شهرآرانیوز - دوستی که از طرف داران پروپاقرص سریال پایتخت است مدتی پیش می‌گفت «وقتی پای سری سوم این مجموعه می‌نشینم و نقی معمولی را می‌بینم که با دوبنده کشتی روی زمین عرق می‌ریزد و حریف هایش را زمین می‌زند، اشک هایم سرازیر می‌شود و خوش حالی ام بعد از بردهایش دقیقا مثل زمانی است که پیروزی کشتی گیران کشورم را در رقابت‌های ملی و جهانی تماشا می‌کنم».
این همذات پنداری را با شخصیت‌ها و موقعیت‌های مجموعه، شاید ما هم تا کنون تجربه کرده باشیم. چه آن زمان که با ناراحتی آن‌ها ناراحت شده ایم و بغض کرده ایم، چه وقتی که از دور هم نشستن‌ها و به تصویر کشیده شدن یک خانواده منسجم که پشتشان به هم گرم است و هوای هم را دارند، حسابی کیف کرده ایم و لبخند زده ایم.
این روز‌ها هم که سری چهارم سریال پایتخت بعد از به اتمام رسیدن سه فصل گذشته، از تلویزیون پخش می‌شود، همچنان بیننده‌های خود را دارد و به نظر می‌رسد این روند در آینده هم وجود خواهد داشت، اما سوال اینجاست که این اتفاق را باید یک نکته مثبت تلقی کنیم یا نه؟ پرسش دیگر اینکه پایتخت یا سریال‌های تکراری دیگر، قرار است تا کی یکه تاز میدان تلویزیون باشند و هیچ جایگزین هم رده یا مقبولی برایشان وجود نداشته باشد؟ همین چند وقت پیش بود که در پی پخش مجدد سریال مختارنامه، فریبا کوثری که یکی از بازیگران این کار بود، در برنامه سریالیست بابت بازپخش دوازدهم مختارنامه از مردم عذرخواهی کرد.
صحبتی که در شبکه‌های اجتماعی هم به شدت دست به دست چرخید و واکنش‌های مختلفی دریافت کرد. به بهانه صحبت‌های او، بسیاری از ریتم همیشگی تلویزیون انتقاد کردند و برخی دیگر هم البته، معتقد بودند تماشای چندباره سریال‌هایی که محبوب مردم است، با وجود تکراری بودن همچنان جذاب است.
حالا علیرضا خمسه هم، بازیگر نقش باباپنجعلی، در گفت وگویی که با خبرگزاری ایسنا داشته از این موضوع گلایه کرده و گفته است: «وقتی می‌شنوم که مردم هنوز که هنوز است «پایتخت» را تماشا می‌کنند، راستش افسوس می‌خورم که چرا تولیدات بهتری نمی‌آید که مردم نگاهشان به گذشته نباشد و به روز باشند.» خمسه این ایراد را به صداوسیما وارد می‌کند و در واقع این روند را نشانه افول صداوسیما می‌داند: «مردم از کار روزمره و مسائل مختلف خسته و غمگین به منزل می‌آیند و حالا می‌خواهند پای تلویزیون بنشینند تا خستگی شان رفع شود، ولی کار‌های درخورتوجهی به آن‌ها ارائه نمی‌شود.
در حقیقت با تماشای سریال‌های قدیمی یک نوع گذشته گرایی برایشان به وجود می‌آید که به نظرم این گذشته گرایی، نشان از افول تولیدات صداوسیماست.» او از باری که به روی دوش کمدین‌ها است هم سخن گفت و اینکه: «وظیفه همه ما و به خصوص دوستانی که کمدی کار می‌کنند، کاستن از مصائب و مشکلات مردم است که اگر این رویکرد نباشد حاصل آن ناامیدی ملت می‌شود. ما باید در تولیداتمان اتفاقات بهتر را به مردم نشان بدهیم و درباره آن‌ها صحبت کنیم.»