شهرآرانیوز - ۲۲ بهمن پنجره‌های همه ایران به سمت بهاری ابدی و جاویدان باز شد. بهاری که لاله هایش از قطره قطره خون شهیدانی سیرآب می‌شد که سربلند برخاک افتادن را به عمری با خفت ایستاده بودن، ترجیح دادند. انقلاب اسلامی در واقع میراث مردانی است که حالا نام بسیاری شان حتی در فهرست شهدای این آب و خاک هم نیامده است.
روزی خیابان به خیابان و گذر به گذر محله‌های این شهر، نقطه پرواز کبوتری سرخ بال بوده و گواه این حرف تاریخ شفاهی و خاطره گوی مردمی است که صحنه به صحنه آن روز‌ها را، چون دوربینی در حافظه خود ماندگار کرده اند؛ اما برابر اطلاعات بنیاد شهید، ایثارگران و امور جانبازان استان خراسان به دلیل نبود نام و نشان دقیق از تعداد شهدای حوادث انقلابی مشهد، تنها ۲۳۹ پرونده شهید انقلاب برای سراسر خراسان ثبت شده است؛ اما همین اندکِ ثبت شده در خود نشانه‌هایی دارد که مصداق آیه «بِأَیِّ ذَنبٍ قُتِلَت؟» است؛ به سن و پیشه این شهدا که نگاه کنید، بیشتر آنان جوان هستند. دانش آموز، کارگر، کشاورز، معلم، دختربچه و زن خانه دار هستند.
در نحوه شهادت چند راننده تاکسی که نامشان در این فهرست آمده، نوشته شده است؛ هنگام حمل مجروحان به بیمارستان مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. خیلی هاشان در یکشنبه خونین مشهد در صف نان و نفت بودند. چندتایی در حادثه سینما شهرفرنگ سوختند. بسیاری با اصابت گلوله به سر، شلیک گلوله مسلسل تانک و سه نفر هم در زندان پس از شکنجه شهید شدند و این رشته سر دراز دارد. رشته‌ای که عملکرد رژیم طاغوتی را نخ نما کرده و کشتار بیگناهان برایش روسیاهی ابدی خریده است.