مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ خیلی‌هـــا او و مهــــران شاهین‌طبع را مدودف و پوتین بسکتبال ایران می‌دانند؛ مردانی که یک خط در میان سرمربی تیم‌ملی می‌شوند و این‌بار نوبت مصطفی هاشمی است که بر نیمکت تیم‌ملی بنشیند و عنوان سرمربیگری را با خودش یدک بکشد. مردی که البته سرمربی تیم لیگ‌برتری و مدعی قهرمانی مهرام تهران است.
مصطفی هاشمی این فصل با تیمش مقابل آویژه صنعت پارسا، نماینده مشهد در لیگ‌برتر، دو بار بازنده بوده است و به‌نوعی می‌توان گفت تیم مشهد را حریفی دندان‌گیر در لیگ‌برتر امسال پیش‌روی خودش می‌بیند. هاشمی در حاشیه دیدار آویژه صنعت پارسای مشهد و خانه بسکتبال خوزستان و وقتی برای تماشای دیدار حریف به تالار آزادی رفته بود، در گفتگو با شهرآراورزشـــــــــــی از وضعیت لیگ‌برتــــر، تیم‌ملـــــی و البته بسکتبال مشهد گفت.
من فکر می‌کنم وضعیت بسکتبال ما به‌سمتی رفته است که دیگر بازیکنان خیلی باهم اختلاف ندارند. دیگر مثل قدیم نیست که تفاوت‌ها خیلی زیاد باشد؛ شاید ۵ تا ۱۰ درصد تفاوت بین تیم‌ها و بازیکنان وجود داشته باشد. شاید حالا تیمی یکی‌دو بازیکن خارجی خوب داشته و قوی‌تر باشد. همه بازی‌ها نزدیک است و فکر می‌کنم این یکی از نکات خوب لیگ‌برتر امسال است.
یکی از نقاط ضعف ما این است که در این سال‌ها بازیکنان زیادی در پست‌های ۲، ۳ و ۴ آماده شده‌اند، ولی در پست یک و ۵ بازیکنان زیادی تولید نشده است. این مسئله به تیم‌ملی هم سرایت کرده است. امیدوارم این لیگی که لیگ خوب و پویایی است و تیم‌ها نزدیک به‌هم هستند، بتواند در پست‌های یک و ۵ هم بازیکن تولید کند و در اختیار تیم‌ملی بگذارد.
این فرایندی است که باید از قبل‌ها آغاز می‌شد. باید ارتباط تنگاتنگی بین آموزش‌وپرورش، باشگاه‌ها، نهادها، فدراسیون، خانواده‌ها و وضع اقتصادی باشد. همه این‌ها در تولید بازیکن باکیفیت در پست‌های مختلف بسکتبال دخیل هستند. نمی‌توان گفت باشگاه فلان، شما بیا بازیکن پست یک تولید کن. این ارتباط باید به وجود بیاید تا مربیان خوبی که در رده‌های پایه تخصص پرورش بازیکن در پست‌های یک و ۵ را دارند، استعدادیابی کنند. در پست ۵ باید به‌دنبال استعداد‌هایی بگردیم که فیزیک مناسبی دارند و در پست یک استعداد‌هایی که سرعت عمل و چابکی خوبی دارند.
تا چند سال پیش هر تیمی که یک پست ۵ قوی داشت، قهرمان بود، اما الان این مسئله تغییر کرده است و هر تیمی که بازیکن پست یک خوبی داشته باشد، موفق خواهد بود. شما به همین تیم آویژه صنعت مشهد نگاه کنید، یک گارد خوب آمریکایی دارد که هربار کار گره می‌خورد، بازی را برایتان درمی‌آورد و اگر نبود، تیم مشهد الان مشکلی جدی داشت و این نتایج را نمی‌گرفت. امروزه گارد‌ها تعیین‌کننده هستند نه سانترها.
در بازی اول پنجره انتخابی به نوید خواجه‌زاده بازی نرسید و در بازی دوم هم من با تأسف زیاد مجبور شدم او را از فهرست کنار بگذارم. این بازیکن دو سال هم در تیم خود من بازی کرده است. ولی می‌خواهم قبل از اینکه درباره ظرفیت خوب این بازیکن بگویم، از آقایی و انسانیت این بازیکن بگویم. همین مسئله بیشتر آدم را خجالت می‌دهد. نوید جزو بازیکنان درجه‌یک ماست و جایش در تیم‌ملی هم اگر من سرمربی باشم، محفوظ است.
ما بازی اول را بدون خارجی‌هایمان با دوازده‌سیزده اختلاف از آویژه بردیم، اما در دو بازی بعد که خارجی‌هایمان هم به تیم اضافه شدند، هر دوبار در ثانیه‌های آخر بازی را واگذار کردیم. به‌هرحال، نمی‌خواهم زیاد به گذشته برگردم و فقط می‌توانم بگویم تیم‌ها نزدیک به هم هستند. ولی من می‌دانم نوسان تیمم کم است و ثانیه آخر می‌بازد. این مهم است؛ اینکه تیمی در جریان تورنمنتی نوسان کمی داشته باشد.
مثلا ممکن است تیم مشهد یک بازی را که باید می‌برد، با بیست امتیاز اختلاف باخته باشد. به‌هرحال ما باید سعی کنیم نوسانمان را کم کنیم. این را همه باید بدانند که تیم‌ها همه به‌هم نزدیک شدند و به‌هرحال بسکتبال است. زمانی شما در دو دقیقه تمرکزتان را از دست می‌دهید و تیم مقابل اعتمادبه‌نفسش کامل می‌شود. ولی نباید بگذاریم این مسئله استمرار پیدا کند.
مشهد اگر همه بازیکنانش را از تیم‌های دیگر جمع کند، می‌تواند به‌راحتی در لیگ‌برتر روی سکو برود. به‌نظر من همچنان در مشهد استعداد وجود دارد. اما مسئله این است که در خود استان کم‌لطفی می‌کنند. استانی به این پول‌داری، استانی که این‌همه امکانات دارد، باید در همه رشته‌های ورزشی قهرمان شود. اتفاقا معتقدم بازیکنان مشهدی بسیار نترس هستند و این یکی از خوبی‌هایشان است. مشهد مثل خواجه‌زاده زیاد دارد که باید دیده شوند.