شهرآرانیوز - مجموعه آثار نقاشی «آبی فام» نام نمایشگاه فریبا جورابچی بخارایی است که از ۱۳ اسفند در نگارخانه بن بست برگزار شد. او از نقاشی‌های خود به عنوان افکار و اندیشه‌های مثبت زندگی اش یاد می‌کند که آن‌ها را با مخاطبانش به اشتراک گذاشته است. رنگ‌ها اینجا سخن می‌گویند تا تماشاگر را با دنیای هنرمند همراه کنند. اینجاست که با رنگ‌ها می‌توان به چهارفصل سال سفر کرده و با زمزمه شعر‌های سهراب سپهری از خانه پدری گذر کرد.
فریبا جورابچی بخارایی متولد سال ۵۷ است و نقاشی را از سال ۸۳ با آموزش در کلاس‌های تخصصی هنر مجتمع فرهنگی هنری امام رضا (ع) زیرنظر استادان مختلف شروع کرده و کسب رتبه دوم رشته نقاشی جشنواره امام رضا (ع) در سال ۹۲ را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است. این هنرمند مشهدی با آنکه تا کنون در چندین نمایشگاه گروهی شرکت کرده است، اما با «آبی فام» و نمایش شانزده اثر نقاشی در ابعاد ۶۰ د ر ۸۰ اولین نمایشگاه انفرادی خود را تجربه می‌کند.
فریبا جورابچی بخارایی درباره آثارش می‌گوید: همان طور که یک نویسنده با نوشته هایش خود را به دیگران معرفی می‌کند، یک هنرمند نیز به کمک هنر افکار خود را نشان می‌دهد. از این رو من در نقاشی هایم که در این مکان به نمایش گذاشته شده اند، دغدغه‌های ذهنی و افکار مثبتم را به تصویر کشیده ام.
به گفته این هنرمند، به کمک این نمایشگاه و نقاشی هایش ذهن او از مشغله‌های فکری خالی می‌شود و شرایط برای بروز ایده‌های خلاقانه‌تر و همچنین برگزاری نمایشگاه‌های بهتر به وجود می‌آید.
جورابچی با اشاره به استفاده از تکنیک رنگ روغن در کارها، توضیح می‌دهد: «آبی فام» رنگ مورد علاقه من است که در تمام آثار تکرار شده است. در واقع رنگ آبی در همه نقاشی‌ها به کار گرفته شده و در بوم‌های مختلف با رنگ‌های دیگر ترکیب شده است.
او آثارش را کاری بداهه و برگرفته از حس و حالش می‌داند و بیان می‌کند: قبل از برگزاری نمایشگاه در ذهنم اتود زدم و حتی به انتخاب رنگ‌ها هم فکر کردم.
جورابچی ادامه می‌دهد: برای شروع کار ابتدا دقایقی کوتاه به رنگ سفید نگاه کردم و سپس با شنیدن موسیقی به نقاشی سطح‌هایی رنگی در ذهن خود و سپس بر روی بوم پرداختم. برای خلق آثار یک تا دو روز زمان صرف شده است و حتی پیش آمده که بعضی از کارها را با رنگ سفید رنگ آمیزی کرده و دوباره کار را انجام داده ام تا آنچه مدنظرم بوده شکل گیرد.
او به موسیقی‌های انتخابی خود نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: اجرای آثار با موسیقی‌های طبیعت و افکت‌ها مانند شعری از حافظ، صدای خنده کودک، صدای باد، صدای برگ درختان و ... همراه بوده است. در واقع برای هر اثر یک موسیقی شنیدم و نقاشی کشیدم.
او ادامه می‌دهد: از آنجایی که به کلیات توجه دارم و جزئیات را نادیده می‌گیرم، در این نقاشی‌ها نیز سطوح را در نظر گرفته ام. به همین دلیل به جای استفاده از قلم مو از کاردک استفاده کرده ام تا بهتر بتوانم سطوح را نقاشی کنم. این هنرمند مشهدی، سطح‌های رنگی به کار گرفته شده را دارای مفهوم و معنا می‌داند و می‌گوید: ریتم و چیدمان در نقاشی‌ها را به کمک رنگ‌ها نشان داده ام. هر یک از دغدغه‌های زندگی ام رنگی دارند که با توجه به آن بر روی بوم به تصویر کشیده شده اند.
به گفته جورابچی، هر جا او حس خوبی داشته از رنگ‌های ملایم استفاده کرده و هنگامی که هیجان بر او چیره شده، تلاطم موجود نیز با رنگ نشان داده شده است.
در میان آثار، نقاشی‌هایی نیز به چشم می‌خورند که بر اشیا تأکید دارند. جورابچی باور دارد که هنگام نقاشی به چیزی جز بوم و نقش فکر نمی‌کند، زمان و مکان برای او معنا ندارد و تمام حواسش در اختیار نقاشی است.
این هنرمند یادآور می‌شود: هر مخاطبی از دیدن آثار برداشت متفاوتی دارد و ممکن است آنچه که در ذهن من بوده را حس نکند. اصل کار حسی و آزاد نیز همین است. در غیر این صورت کار هنرمند معنا نخواهد داشت.
به گفته او، قرار نیست هر فردی که هنر می‌آموزد، نمایشگاه برپا کند، اما انجام یک فعالیت هنری سبب می‌شود فرد حس و حال بهتری داشته باشد.