روایت‌هایی از شغلی که برای مردم در ترافیک سنگین اطراف حرم مطهر گره‌گشاست
ملک خانی - پاتوقشان در اطراف حرم مطهر فلکه آب است و ابتدای خیابان نواب صفوی، اما می‌توانید آن‌ها را با کلاه‌کاسکت سر هر چهارراهی درحالی‌که به موتورهایشان تکیه داده‌اند، ببینید. موتورسوارانی که شغلشان مسافرکشی است و شغلی کاذب دارند، اما با همین چندرغازی که از مسافرکشی در ماه در می‌آورند، کرایه خانه می‌دهند، دختر و پسرانشان را عروس و داماد می‌کنند و حتی خرج تحصیل دانشگاه آن‌ها را می‌پردازند. این هفته به سراغ موتورسوارانی رفته‌ایم که از صبح زود در سرما و گرما سر خیابان‌های منتهی به حرم مطهر رضوی منتظر مسافر هستند، تا از فرصت محدودیت ترافیکی، ترافیک و بسته‌بودن تعدادی از معابر استفاده کنند و پولی درآورند.
مسافرکش‌هایی که مسئولان راهنمایی‌ورانندگی و حتی شهری وجود آن‌ها را معضلی در منطقه ثامن می‌دانند، اما با نگاهی دیگر می‌توان آن‌ها را ناجی ترافیک‌های سنگین منطقه و اطراف حرم مطهر دید.
۱۴ ساعت کار، ۷۰ هزار تومان
محمدرضا ناصری یکی از موتورسوارانی است که پاتوقش زیرگذر حرم مطهر است و می‌گوید: دیپلم دارم، درسم بد نبود، اما کاری برایم پیدا نشد. چند وقت به‌عنوان
پیک موتوری در یک پیتزافروشی کار کردم، اما شرایط کاری خیلی سخت و حقوق اندکی داشتم؛ به‌همین علت تصمیم گرفتم مسافرکشی کنم.
اوایل پول زیادی در نمی‌آوردم، چون راه و چاه را نمی‌دانستم، اما الان ۲ سال است که روزی ۱۴ ساعت کار می‌کنم و تقریبا ۷۰ هزار تومان درآمد دارم.
ناصری ۲ پسر دارد به‌فاصله ۲ سال که در کلاس پنجم و سوم ابتدایی تحصیل می‌کنند، خانه‌ای ۶۵ متری و اجاره‌ای در بولوار طبرسی سوم دارد که برای اجاره‌اش، ماهیانه ۶۰۰ هزارتومان می‌پردازد. او که خرج و مخارج زندگی‌اش را فقط از راه مسافرکشی تأمین می‌کند، می‌گوید: خیلی سخت است، اما خدا را شکر که دستم جلو کسی دراز نیست.
بعضی از ماه‌ها فقط می‌توانم اجاره‌خانه را بدهم و برای خانه خرید مختصری انجام بدهم. از وقتی بچه‌ها هم بزرگ شده‌اند هزینه‌هایم بیشتر شده است. به‌همین علت روزی ۱۴ ساعت کار می‌کنم.
با ماهی ۲ میلیون عروس‌داری و دامادداری می‌کنم
از زیر کلاه‌کاسکتش سنش بیشتر است، اما وقتی کلاه از سرش برمی‌دارد، حدود ۶۰ سال نشان می‌دهد. بازنشسته یکی از شرکت‌های نیمه‌دولتی است.
از، ولی ا... نامجو درباره شرایط خوب و بد کارش می‌پرسم و می‌گوید: یک‌سال است که بازنشسته شده‌ام. وانت داشتم، اما وقتی پسرم داماد شد و کاری برایش پیدا نشد، ماشین را به او دادم تا کار کند، خودم موتور خریدم و مسافرکشی کردم. از ۷ صبح از خانه بیرون می‌زنم و ساعت ۹ شب به خانه می‌رسم. فقط نیم‌ساعت برای نهار به خودم استراحت می‌دهم. روزی حدود ۷۰، ۶۰ هزار تومان کار می‌کنم، اما اگر سرجمع از حقوق بازنشستگی و مسافرکشی ۲ میلیون درآمد داشته باشید و هم عروس‌داری کنید و هم دامادداری، شرایط خیلی سخت می‌شود. شکرخدا فقط خانه‌ام اجاره‌ای نیست، آن هم خدا پدرم را بیامرزد که برایم همین خانه را گذاشت.
می‌پرسم کار اطراف حرم بهتر است یا در باقی نقاط شهر و می‌گوید: اطراف حرم بهتر است. چون هم ترافیک است و هم طرح دارد و افراد زیادی برای اینکه نمی‌توانند ماشین‌هایشان را در روز‌هایی خاصی بیاورند، موتور سوار می‌شوند. من هرروز ساعت ۷:۱۵ یک کارمند اداره دولتی را به سر کارش می‌رسانم که از ابتدای طرح ترافیک در میدان بسیج (برق) تا خیابان دانش است. او همیشه دعا می‌کند موتوری‌ها زیاد شوند تا هم ترافیک کمتر شود و هم مردم بتوانند بموقع خودشان را به اداره برسانند.
شغل کاذب، اما کار راه‌انداز
باعجله از عرض خیابان عبور می‌کند و به‌دنبال موتور‌های مسافرکش است. مغازه‌دار است و امروز دادگاه دارد، باید سرساعت در دادگاه حضور داشته باشد به‌همین علت سروکارش به موتورسواران مسافرکش افتاده است و می‌گوید: مسافرکشی با موتور شغل کاذبی است، اما در اطراف حرم و به‌طور کلی در منطقه ثامن برای زائران و حتی مجاوران بسیار کار راه‌انداز است. خیلی از مغازه‌داران این محدوده دیگر ماشین نمی‌آورند و از همین موتورسواران استفاده می‌کنند. شاید از نظر مسئولان راهنمایی‌ورانندگی مسافرکشی با موتور شغل کاذبی است و گاهی من دیده‌ام که بعضی از موتورسواران را که یا کلاه سرشان نگذاشته‌اند یا یکی از مدارک موتور همراهشان نیست، جریمه‌های سنگین کرده و موتور را توقیف می‌کنند، اما به‌نظر من اگر همین موتورسواران نباشند، کار همه ما کاسبان اطراف حرم لنگ است.