به گزارش شهرآرانیوز؛ پاری‌سن‌ژرمن در سال‌های گذشته لحظات عجیبی را در لیگ قهرمانان تجربه کرده و دیدار‌های خاطره‌انگیزی را برگزار کرده است. نشریه لوموند در گزارشی نوشت: تیم پوچتینو با اطمینان از پیروزی در بازی رفت، در دیدار برگشت برابر رئال‌مادرید در سانتیاگو برنابئو به میدان رفت.
این بازی در میان جنجال و هیاهوی پیروزی در بازی رفت، عملکرد ضعیف رئال‌مادرید، جدایی محتمل کیلیان امباپه در تابستان سال آینده و آغاز ثبات، از همین دیدار شروع شد. این درحالی بود که پی‌اس‌جی از قبل هشداری را دریافت کرده و با شکست برابر نیس در بازی یکشنبه در لیگ فرانسه به این دیدار قدم گذاشته بود. ادوارد سیسه، از بازیکنان سابق این تیم، پیش از این درباره شرایط پی‌اس‌جی گفته بود که ما همیشه سؤال داریم که قرار است کجا پایمان را روی پوست موز بگذاریم و چه اتفاقی برای ما رخ خواهد داد. این هافبک جوان در سال ۱۹۹۷ تازه به این تیم پیوسته بود که اتفاقی عجیب در این باشگاه رخ داد.
لوران فورنیه، هم‌تیمی او، محروم بود، اما بااین‌حال در دیدار رفت مرحله انتخابی لیگ قهرمانان برابر استوابخارست به میدان رفت. یوفا با ارسال فکسی این موضوع را به باشگاه پاری‌سن‌ژرمن اطلاع داده بود، اما این فکس در فهرست اسناد باشگاه قرار نگرفته و بنابراین هرگز از سوی مدیران مربوط خوانده نشده بود. این اشتباه اجرایی باعث شد که شکست اولیه ۲ بر ۳ به شکست ۰ بر ۳ تبدیل شود و پاری‌سن‌ژرمن مضحکه عام و خاص شود.
کلود لوروی، مدیر ورزشی وقت این باشگاه، به بازیکنانش گفت: «ما باعث خنده کل اروپا شدیم. همه کاری که باید بکنید، این است که چالش غیرممکن کسب سهمیه را ممکن کنید.» بازیکنان این پیام را شنیدند. پارک دوپرنس در بازی برگشت یکی از بهترین دیدارهایش را شاهد بود و پی‌اس‌جی با نتیجه ۰ بر ۵ برابر حریف پیروز شد و لئوناردو همان شب به‌عنوان بازیکن از پاری‌سن‌ژرمن خداحافظی کرد. این بازیکن برزیلی ۲۵ سال بعد در پست مدیر ورزشی به کار گرفته شد و قدرتی نامحدود پیدا کرد، اما پی‌اس‌جی حتی پس از اینکه در سال ۲۰۱۱ تحت مالکیت قطر قرار گرفت، بازهم نتوانست ماجراجویی‌های جدیدی را در اروپا رقم بزند.
ژولین کازار کمدین از تیم محبوبش به این دلیل که همیشه سوژه‌های جدیدی را در اختیار او قرار می‌دهد، تشکر کرد و به فرانس‌فوتبال گفت: «پی‌اس‌جی مردی است که گران‌قیمت‌ترین لباس‌ها و کفش‌ها را می‌خرد، اما درنهایت با لباس مندرس به خیابان می‌آید.» این اتفاق در سال‌های گذشته بار‌ها رخ داده است. معروف‌ترین آن زمانی رخ داد که کلمه «رمونتادا» وارد فرهنگ زبان فوتبال شد و آن‌ها با قبول شکست ۱ بر ۶ برابر بارسلونا از لیگ قهرمانان حذف شدند.
این درحالی بود که پی‌اس‌جی در بازی رفت با نتیجه ۰ بر ۴ پیروز شده و همه شواهد حاکی از صعود آن‌ها به مرحله بعدی بود. کازار دراین‌باره اظهار کرد: «نقطه قوت ما این است که همیشه می‌دانیم چطور روش‌های جدیدی را به کار بگیریم. ما در سال ۲۰۲۰ بالاخره به فینال لیگ قهرمانان راه پیدا کردیم، اما اولین‌بار این بازی به‌دلیل شیوع کرونا در ورزشگاهی خالی از تماشاگر برگزار شد. ما هم با ضربه سر بازیکنی که با ما تمرین می‌کرد (کینگزلی کومان) و معمولا هیچ‌وقت با سرش گل نمی‌زد، به بایرن‌مونیخ باختیم.»
وقتی یوفا چند روز قبل اعلام کرد که میزبانی فینال لیگ قهرمانان به‌دلیل حمله نظامی روسیه به اوکراین از سن‌پترزبورگ گرفته شده و به ورزشگاه استادوفرانس اعطا شده است، هواداران پی‌اس‌جی در شبکه‌های اجتماعی شروع به رؤیاپردازی دراین‌باره کردند که این تیم این‌بار چطور نمی‌تواند به این بازی که در خانه برگزار خواهد شد، راه پیدا کند.
ادوارد سیسه که شاهد این احساس شکست‌پذیری در بین هواداران بود، گفت: «وقتی اول فصل با هواداران صحبت می‌کردم، آن‌ها باید با حضور مسی، راموس و واینالدوم بسیار مطمئن می‌بودند، اما به من گفتند که این اتفاق ممکن نیست و احتمالا بازهم اتفاقی برای ما رخ خواهد داد.» باتوجه‌به همه شکست‌ها و ناکامی‌ها در لیگ قهرمانان، بسیاری باور دارند که حمایت از تیمی که مسی، نیمار و امباپه را در ترکیبش دارد، کاری درست است. از نظر ژولین کازار، این باشگاه در واقع پیوندی عمیق با پاریس دارد که بیشتر درگیر زرق‌وبرق است تا اینکه کارایی زیادی در خیابان‌ها داشته باشد.
این کمدین گفت: «پی‌اس‌جی از نظر اجتماعی هرگز باشگاه سطح کارگر نبوده، بلکه بیشتر باشگاه محبوب قمارباز‌ها بوده است. آن‌ها در سال ۱۹۷۰ هیچ‌چیز نداشتند، اما می‌خواستند پله را به خدمت بگیرند. آن‌ها تردیدی نداشتند. قطری‌ها بدون اینکه متوجه باشند، با جذب بازیکنی مانند نیمار در واقع به این سنت احترام گذاشتند.» تیبو لوپلا، فیلسوف و نویسنده کتاب اینجا پاریس است، اظهار کرد: «این شهر جنوبی در اروپای شمالی گیر افتاده است. پی‌اس‌جی باشگاهی لاتین است. خنده و گریه در این باشگاه همیشه تماشایی است و به همین شکل تماشاگر را شیفته خودش می‌کند. این داستانی است که رسانه‌ها سال‌ها به آن پرداخته‌اند.»