متین نژاد | اچ آی وی(HIV) یک بیماری ویروسی واگیردار است که قدرت دفاعی بدن را در مقابل بیماری ها و عفونت ها کم می کند. می گوییم اچ آی وی، نه ایدز، به این دلیل که ایدز -که به صورت مصطلح بیشتر ما از آن برای اشاره به این بیماری استفاده می کنیم- مرحله پایانی این بیماری است که علائم ضعف دستگاه ایمنی خود را نشان می دهد و رسیدن به آن دست کم ١٠سالی طول می کشد؛ آن هم اگر درمان نشود.
ویروس اچ آی وی برای زنده ماندن حتما باید خودش را به گلبول های سفید بدن انسان برساند و در آنجا جایگزین شود؛ یعنی خارج از بدن انسان فرصتی برای نفس کشیدن نخواهد داشت و از بین خواهد رفت. به عبارت ساده تر ازطریق بوسیدن و معاشرت داشتن با یکدیگر، حمام عمومی، استخر، توالت و... منتقل نمی شود. همچنین به راحتی با مواد ضدعفونی کننده ای مانند الکل، بتادین و وایتکس و حرارت بیش از ۵٧درجه از بین می رود. این ویروس از ٣طریق وارد بدن می شود:
خون و فراورده های خونی
این حالت ممکن است در زمان انتقال خون اتفاق بیفتد و خوشبختانه در کشور ما تا به حال چنین اتفاقی گزارش نشده است، ولی بین معتادان تزریقی که از سرنگ آلوده استفاده کرده اند، زیاد مشاهده شده است. افرادی هم که از وسایل تیز و برنده برای اعمالی مانند خال کوبی، حجامت و ختنه استفاده می کنند و این وسایل آغشته به خون آلوده است، به شدت درمعرض ابتلا هستند.
تماس های جنسی
یکی دیگر از مایعات بدن که حاوی تعداد زیادی گلبول سفید است، ترشحات جنسی است و این یعنی درصورتی که این ترشحات وارد مخاط تناسلی فرد سالم شود، می تواند بیماری زا باشد. نرخ ابتلا در این حالت دوونیم برابر بیشتر است؛ بنابراین لازم است حتی با همسر خود هم روابط جنسی محافظت شده داشته باشید. درضمن وجود دیگر عفونت های دستگاه تناسلی، خطر این انتقال را افزایش می دهد. راه انتقال جنسی در بسیاری از کشورها از جمله ایران، شایع ترین راه انتقال است. بد نیست بدانید که ٧٠درصد زنان ایرانی مبتلا به اچ آی وی، از همسرانشان این بیماری را گرفته اند.
مادر به کودک
بیشترین احتمال انتقال از مادر آلوده به کودک در اواخر زمان بارداری و به ویژه هنگام زایمان و شیردهی است که این هم اصلا به معنای آن نیست که زنان مبتلا به اچ آی وی باید قید مادرشدن را بزنند. این زنان باید قبل و حین بارداری درمان های ویژه ای را دریافت کنند تا ویروس به کمترین میزان ممکن در بدنشان برسد و قابلیت انتقال نداشته باشد. وضع حملشان نیز باید به صورت سزارین باشد و نوزاد هم بعداز تولد دارو های خاصی دریافت کند. یادتان باشد اگر مداخله درمانی دراین باره صورت نگیرد، شانس ابتلای نوزاد از مادر به ۴۵درصد هم خواهد رسید.
باوجود همه پیشرفت هایی که در علم پزشکی روی داده است، هنوز هم درمان قطعی برای اچ آی وی وجود ندارد؛ پس مثل همیشه احتمال را بر پیشگیری بگذارید. برای پیشگیری هم کافی است به روش های انتقال بیماری نگاهی بیندازید تا راه چاره را خودتان بیابید. به یاد داشته باشید که با وجود ویروس اچ آی وی در بدن می توان یک عمر طولانی و معمولی داشت؛ البته درصورتی که فرد مبتلا بلافاصله برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کند.
اگر به هردلیلی احتمال می دهید که درمعرض ابتلا به این ویروس بوده اید، حتما به یکی از نزدیک ترین مراکز مشاوره بیماری های رفتاری یا مراکز جامع خدمات سلامت مراجعه کنید. در همه این مراکز از شما تست سریع اچ آی وی گرفته می شود که کمتر از ٢٠دقیقه جواب آن را به شما می دهند. این جواب قطعی نیست و تا آمدن پاسخ نهایی باید ١۵-١٠روز صبر کنید. درضمن اگر در دوره پنجره بیماری باشید، یعنی تازه مبتلا شده باشید و بدنتان هنوز پادتن لازم را برای مقابله با ویروس تولید نکرده باشد، این آزمایش ارزشی نخواهد داشت و حضور ویروس تشخیص داده نخواهد شد.
این اعلام حضور ویروس معمولا بین ٣ تا ۶ماه طول می کشد و لازم است برای اطمینان خاطر، بعد از این مدت، یک بار دیگر آزمایش را تکرار کنید. درصورت مثبت بودن آزمایش باید بلافاصله خدمات درمانی و مشاوره ای را آغاز کنید تا بتوانید پس از آن زندگی طبیعی داشته باشید و امکان سرایت ویروس به اطرافیانتان هم از بین برود. برای اینکه اطلاعات دقیق و شفاف تری درباره این بیماری به دست آورید، پاسخ برخی پرسش های خود را بیابید و به نشانی همه مراکز درمانی در مشهد دست پیدا کنید، حتما به سایت
http://aids.mums.ac.ir سر بزنید.
بیماری تان را گیم اور کنید
برخی بیماری ها مانند سرطان و ایدز هنوز هم که هنوز است، اسمشان بیشتر از دردشان برای بیماران رنج دارد. ازاین رو، اگر خودتان یا اطرافیانتان به تازگی متوجه میهمان ناخوانده ای در بدنتان شده اید که به لحاظ روحی شما را به هم ریخته است، پیشنهاد می دهیم کتاب «بیماری به مثابه استعاره، ایدز و استعاره هایش» اثر سوزان سونتاگ را تهیه کنید و بخوانید. حتم بدانید با خواندن این کتاب، نگاهتان درباره بیماری ، تغییر خواهد کرد.
سونتاگ که خود هنگام نوشتن این اثر مبتلا به یکی از این بیماری ها، یعنی سرطان بوده است، با موضوعاتی که مطرح می کند، نشان می دهد استعاره ها و اسطوره های مربوط به برخی بیماری ها، نظیر ایدز و سرطان، اثر مخربی بر درد و رنج بیماران دارد و در بیشتر موارد سبب می شود که آن ها از پیگیری روش های مناسب درمانی باز مانند. او با زدودن اسطوره های مربوط به بیماری ها، پرده از چهره اصلی آن ها برمی دارد و می نویسد: «بیماری چیزی نیست، جز همان بیماری. نه یک فلاکت است و نه یک کیفر و صد البته نه مایه شرمساری.»
این کتاب را نشر «حرفه نویسنده» با ترجمه احسان کیانی خواه در ٢٠٨صفحه و قطع رقعی به قیمت 30هزارتومان -آخرین چاپ- منتشر کرده است.