به گزارش شهرآرانیوز؛ کوریدور اسکاندیناوی-مدیترانه یک محور حیاتی شمال به جنوب برای اقتصاد اروپا است. این کوریدور از فنلاند و سوئد در شمال، تا جزیره مالت در جنوب امتداد می‌یابد و دانمارک، شمال، مرکز و جنوب آلمان، مرکز صنعتی شمال و بنادر جنوبی ایتالیا را در بر می‌گیرد.
ببینید تا از این پروژه بیشتر بدانید:
این کوریدور تا زمانی به رشته کوه آلپ می‌رسد با چالش خاصی مواجه نیست. اما برای عبور از این مانع بزرگ، مهندسان اروپایی ساخت تونلی که از دل کوه‌های آلپ عبور می‌کند را دنبال می‌کنند.
برای ساخت تونل ریلی برنر (Brenner Base Rail Tunnel) که قرار است در سال ۲۰۲۸ عملیاتی شود، بودجه‌ای ۱۱ میلیارد دلاری در نظر گرفته شده است.
این تونل کاهش ترافیک و تحقق اهداف زیست محیطی تعیین شده توسط اتحادیه اروپا که برای آینده منطقه آلپ ضروری محسوب می‌شود را هدف قرار داده است.
گذرگاه برنر یکی از گذرگاه‌های اصلی شرق کوه‌های آلپ است که در ارتفاع ۱۳۷۱ متری از سطح دریا قرار دارد و کمترین ارتفاع را بین این دسته از گذرگاه‌ها دارد. از این گذرگاه می‌توان در تمام طول سال استفاده کرد. در سال ۱۸۶۷ مسیر ریلی برنر برای بهبود ظرفیت حمل و نقل ساخته شد و در دهه ۱۹۷۰ به مسیر ماشین‌رو ئی ۴۵ پیوست تا یک شاهراه برای ترافیک از دریای شمال به سمت مدیترانه و بالعکس ایجاد شود.
در حال حاضر، ۴۰ درصد از کل حمل و نقل بار بر فراز کوه‌های آلپ از گذرگاه برنر صورت می‌گیرد، اما به دلیل شیب‌های تند و تاثیری که بر کاهش سرعت قطار‌ها دارد، بیش از دو سوم محموله‌های بار در واقع از جاده عبور می‌کنند. این شرایط در کنار افرادی که برای گذراندن اواقت فراغت و تفریح به منطقه می‌آیند، به ترافیک و سر و صدای زیاد و کیفیت پایین هوا در ناحیه منجر شد و اتحادیه اروپا در سال ۱۹۹۴ تصمیم گرفت تا اقداماتی برای رسیدگی به این شرایط انجام دهد.
تونل برنر که از شهر اینسبروک در اتریش آغاز می‌شود، ۵۵ کیلومتر امتداد داشته تا به فورتتزا در ایتالیا برسد. پس از تکمیل، این تونل به تونل‌های کنارگذر اینسبروک متصل می‌شود و در نتیجه طولانی‌ترین راه آهن زیرزمینی در جهان که در مجموع ۶۴ کیلومتر امتداد دارد، شکل خواهد گرفت.
دو تونل اصلی برای عبور قطار‌ها خواهند بود، در شرایطی که چهار تونل جانبی که به سطح متصل می‌شوند، امکان جابجایی بار به داخل و خارج را فراهم می‌کنند. برای مواقع اضطراری، دو تونل اصلی در هر ۳۳۳ متر به یکدیگر متصل شده و سه ایستگاه اضطراری نیز در فاصله ۲۰ کیلومتری از یکدیگر قرار خواهند گرفت.
منبع: عصرایران