طیبه ثابت- راستی که چه حال خوبی دارد درست سال نو و فصل نو، پایت را بگذاری به ماهی که بهترین ماه دنیاست و تو مهمان ویژه‌ی این مهمانی آسمانی و باشکوه باشی.
واقعا که روزه‌اولی بودن حس نابی است که درست لحظه‌ی اذان در رگ‌هایت به تپش درمی‌آید. انگار مثل گل شکفته می‌شوی و عزیزترین و نزدیک‌ترین محبوبت تو را به نام کوچکت صدا می‌زند و به او سلام می‌کنی.
حالا به سن تکلیف رسیده‌ای و خدا به تو می‌بالد. این افطار‌ها و سحرها با خدا چقدر به‌یادماندنی و خاطره‌ساز است.
به همین مناسبت، سراغ چند نوجوان روزه‌اولی رفته‌ایم تا نظرشان را درباره‌ی روزه و آثار روزه‌داری بدانیم.
یاشار قاسم‌زاده که امسال به سن تکلیف رسیده و روزه گرفته است، درباره‌ی احساسش در این ماه می‌گوید: «احساس بسیار خوبی دارم که این سعادت نصیبم شده است.»
او در پاسخ به این سؤال که آیا پیش از سن تکلیف، تجربه‌ی روزه‌داری دارد یا خیر ادامه می‌دهد: «بله، سال گذشته خیلی دوست داشتم روزه بگیرم و روزهایی را روزه گرفتم تا هم تجربه به دست بیاورم و هم به خدا نزدیک‌تر شوم.»
از نظر این دانش‌آموز کلاس‌نهمی، روزه‌داری حسی متفاوت دارد که علاوه بر احساس آرامشی خاص در دل، در لحظه‌لحظه‌ی روزه‌داری حضور و لطف خدا را در کنار خود احساس می‌کنیم.
تأثیر روزه این است که انسان متعهد و مسئولیت‌پذیرتری می‌شویم.
یاشار درباره‌ی اینکه کدام بخش ماه رمضان را بیشتر دوست دارد می‌گوید: «روزه خیلی خوب است اما من حرف زدن با خدا را دوست دارم.
فکر می‌کنم وقتی روزه‌ام، بیشتر با خدا راز و نیاز می‌کنم. از خدا می‌خواهم که بنده‌ی خوبی باشم و برای سلامتی دیگران و خانواده‌ام دعا می‌کنم.
جمع شدن خانواده در کنار سفره‌ی افطاری و سحری، نماز و قرآن خواندن همراه هم و صله رحم در ماه رمضان را از همه بیشتر دوست دارم.»
او درباره‌ی اینکه شب‌های احیا را در خانه‌اند یا مسجد ادامه می‌دهد: «معمولا از بچگی با پدر و مادرم شب احیا را در مسجد بیدار بودم و از اینکه تا صبح بیدار بودم و دعا‌ها را با بقیه‌ی مردم زمزمه می‌کردم لذت می‌بردم.»
به نظر یاشار، راز آفرینش ماه رمضان این است که خدا می‌خواسته به ما بگوید همیشه درِ رحمت و مغفرتش به روی بندگان باز است و همواره به یاد نیازمندان و گرسنگان باشیم و اگر به آن‌ها کمک کنیم، خدا هم در همهی کارها به ما کمک می‌کند.
پارسا نوروزی یکی دیگر از نوجوان‌های روزه‌اولی است. او درباره‌ی ماه رمضان می‌گوید: «احساس می‌کنم خدا از الان یک حساب دیگری روی من باز کرده است و مرا یک بنده عاقل و بالغ می‌بیند.»
این نوجوان پانزده‌ساله که قبل از مکلف شدنش طعم روزه‌ی واجب را چشیده است، درباره طعم این تجربه ادامه می‌دهد: «اندکی با سختی همراه بود اما طعم شیرین بندگی بود که با تمامی وجود حس می‌کردم.
از طرفی، روزه باعث شد به جهان پیرامونم طور دیگری نگاه کنم. یک حس معنوی خالص که در حقیقت مخصوص ماه رمضان است.»
پارسا عقیده دارد: «فلسفه‌ی روزه گرفتن درک حال کسانی است که شاید دیدن قرص ماه کامل، برایشان نشانگر نان و درد گرسنگی باشد.»
او می‌گوید: «من تلاش می‌کنم طلبکارانه راز و نیاز نکنم. جز دعا‌های معمول (طلب بخشش و عافیت، شفای مریضان، فرج منجی عالم حضرت مهدی(عج) و...) با خدا درددل کنم.
پروردگار، خودش، فرموده است: «آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست؟»
پارسا با اشاره به اینکه 11 شب از ماه رمضان گذشته است و به شب‌های عزیز قدر نزدیک می‌شویم، ادامه می‌دهد: «سعی می‌کنم دست‌کم یک شب را در حرم امام رضا(ع) احیا کنم، اما به نظرم شب قدر، شبی است که در‌های رحمت کل آسمان به روی بندگان باز می‌شود.
فرقی ندارد در خانه باشی یا حرم معصومین(ع). هرجا که باشی خدا می‌بیند و گوش می‌دهد.»
این نوجوان روزه‌اولی درباره‌ی زیباترین تصویر ماه رمضان که دیده است می‌گوید: «سراسر ماه رمضان زیبایی است اما این حرکت دسته‌جمعی مسلمین به سوی میهمانی عظیم الهی، یکی از زیباترین مناظر خلقت است.»
او یادآوری می‌کند: «بیایید این ماه رمضان، با همهی وجود مهربان باشیم. به‌یقین یکی از خواسته‌های خداوند از بشر، مهرورزی بی‌چون‌وچرا به همنوعان است.»
علی زارعی یکی دیگر از نوجوانان روزه‌اولی است. او درباره‌ی حس خود در ماه مبارک رمضان می‌گوید: «احساس می‌کنم از نظر روحی و معنوی کامل شده‌ام.»
او باور دارد که روزه مثل یک سپر دفاعی در برابر کارهای اشتباه ما عمل می‌کند. یعنی روزه گرفتن یک بازدارنده از گناه است.
از لحاظ جسمی نیز روزه باعث سلامتی بدن می‌شود و از نظر روانی، ما را به انجام واجبات تشویق می‌کند.
این خادم افتخاری مسجد، درباره‌ی اینکه در راز و نیازهایش با خدا چه خواسته‌ای را بیشتر به زبان می‌آورد ادامه می‌دهد: «از خدا می‌خواهم توانمندی لازم را برای انجام کارهای خوب به من عطا کند.»
علی درباره‌ی فلسفه‌ی روزه عقیده دارد: «خدا می‌خواهد به ما بگوید که درک کردن فقرا به‌تنهایی عمل کاملی نیست و باید به کمک آن‌ها هم بشتابیم.»
این نوجوان پانزده‌ساله می‌گوید: «شب‌های احیا را به دلیل مناظر معنوی‌اش از همه بیشتر دوست دارم زیرا مردم در شب قدر گوشه‌ای می‌نشینند و با خدای خود راز و نیاز می‌کنند که این صحنه خیلی زیباست!»
امیرمهدی فلاح درباره‌ی احساسش از اینکه مکلف به روزه‌داری شده است می‌گوید: «اگرچه امسال مکلف شده اما سال‌های گذشته هم روزهایی را روزه می‌گرفته است تا با سختی‌های زندگی فقیران آشنا شود.»
این نوجوان روزه‌اولی، فلسفه وجودی روزه را امتحانی از سوی خدا می‌داند که می‌خواهد ببیند کدام بندگانش مشقت‌ها و سختی‌های روزه را برای فرمانبرداری او تحمل می‌کنند.
امیرمهدی، عاشق سفره‌ی رنگارنگ افطاری و صدای دعای «ربنا» است که در خانه می‌پیچد.
او می‌گوید: به دلیل نزدیکی خانه به مسجد، معمولا شب‌های احیا را در مسجد مشغول دعا و نماز می‌شود.
وی درباره‌ی فایده شب‌های احیا عقیده دارد که نباید از تحول خود و دیگران ناامید باشیم.
این دانش‌آموز پانزده‌ساله به نوجوانان هم‌سن‌وسال خود می‌گوید: «سعی کنید حس معنوی و مذهبی خود در رمضان را در همه ماه‌های سال رعایت کنید تا عاقبت‌بخیر شوید.»