شهرآرانیوز - شلوغ و پرهیاهوست با تخت هایی که مدام بیمار می گیرند. یک پرستار بالای تخت بیماری علائم حیاتی را چک می کند، یکی در حال پرکردن فرم شرح حال بیمار است و دیگری سرمی را برای تزریق آماده می کند. ایستگاه پرستاری هم شلوغ است و هرکدام به کاری مشغول هستند.
«الله اکبر، الله اکبر » اذان هم به پایان می رسد اما خبری از افطار نیست. پرستارها هرکدام در پی رفع نیاز بیماری هستند. آن طور که خودشان می‌گویند: «تازه امشب از شب های خلوت اورژانس است.» بدیهی است که تعریفشان از واژه خلوت با تعریف من بسیار فاصله دارد دراین بین افطار کردنشان هم با افطاری که ما در ذهن داریم خیلی فاصله دارد. فقط یک لیوان آب تا پایدار شدن شرایط بیمار. البته آن هم نوبتی و سرپایی. اینجا اولویت با جان بیمار است نه افطار. برای همین حتی کسی به ذهنش خطور نمی کند از تیم خبرنگاری که میهمان امشب اورژانس است، پذیرایی کند. این است که ما نیز همچون برخی پرستاران افطارمان را می گذاریم برای ساعت ۱۰ شب که گزارش تمام می شود.