برادران | شهرآرانیوز؛ عباس فرازی پدری است که به معنای واقعی با فرزندانش دوست و همراه است. این همراهی و دوستی را در شوخی‌ها و صحبت‌هایی که بینشان ردوبدل می‌شود، می‌توان حس کرد. شاید همین مهربانی و صمیمیت پدر با فرزندان باعث شده است که آن‌ها نیز دنباله‌رو شغل و خدمت پدر باشند. در خانواده نظامی عباس فرازی و سه فرزندش حمید، وحید و علی که آن‌ها نیز نظامی و ارتشی هستند، صدای خنده بلند است و مدام با هم شوخی می‌کنند.
عباس فرازی، پدر خانواده، متولد سال ۱۳۲۶ بزرگ‌شده خیابان شهیدکریمی و محله عامل است. او که از نوجوانی به ارتش علاقه زیادی داشت، هرراهی را امتحان کرد تا بتواند به ارتش بپیوندد، اما موفق به این کار نشد. پس ناامیدانه شغل آرایشگری را انتخاب کرد و در این شغل مهارت زیادی به دست آورد. اما باز هم دلش آرام نمی‌گرفت و با همه وجود دوست داشت وارد نظام شود. سال ۱۳۵۰ زمانی که در مغازه آرایشگری مشغول خواندن روزنامه بود، متوجه فراخوان ارتش برای جذب نیرو شد. بلافاصله خود را به لشکر ۷۷ خراسان معرفی کرد. در چند مرحله آزمایش و امتحان آرایشگری به‌عنوان آرایشگر لشکر ۷۷ خراسان انتخاب و استخدام شد.
عباس فرازی می‌گوید: ارتش ۹ نفر را برای این شغل می‌خواست. زمانی که به مرکز فرماندهی لشکر رسیدم، پنجاه نفر پیش از من ثبت‌نام کرده بودند. ابتدا از همه‌مان امتحان مهارت شغلی گرفتند و من به‌عنوان یکی از نفرات برتر و واجد شرایط انتخاب شدم. علاوه بر امتحان مهارت شغلی، از لحاظ سلامتی جسمی نیز باید تأیید می‌شدم. بعد ازچند آزمایش، همان سال به‌عنوان آرایشگر ارتش در لشکر ۷۷ خراسان استخدام شدم.
عباس فرازی در دوران جنگ نیز بیش از دوسال‌ونیم در خط مقدم جبهه بود. یکی از افتخارات او اصلاح سروصورت سپهبدشهید صیادشیرازی و جمعی از فرماندهان ارتش است. او با اشاره به این ماجرا، می‌گوید: رسم شده بود بیشتر رزمنده‌ها پیش از شروع عملیات سروصورتشان را اصلاح می‌کردند. پیش از عملیاتی اعلام شد برای اصلاح رزمنده‌ها به مقر لشکر بروم. من هم وسایلم را برداشتم و به چادری که برای اصلاح برپاشده بود، رفتم.
وارد که شدم، چند نفر از فرماندهان ارتش ازجمله سپهبدشهیدعلی صیادشیرازی را دیدم که در آن زمان فرمانده نیروی زمینی ارتش بود. سروصورت همه ازجمله سپهبدصیادشیرازی را اصلاح کردم. ایشان وقتی فهمید مشهدی هستم، خیلی خوش‌حال شد و از من خواست وقتی به مشهد و حرم امام رضا (ع) می‌روم، دعایش کنم.
وحید فرازی متولد سال ۱۳۶۲ و فرزند بزرگ خانواده است. او که از سال ۱۳۸۰ به ارتش پیوسته، اکنون به‌عنوان نیروی ویژه با رتبه ستوان ۲ در سازمان قضایی نیرو‌های مسلح خراسان‌رضوی مشغول به خدمت است. اووقتی پدرش با رتبه ۱۵ کارمندی از لشگر ۷۷ بازنشست شد به‌دلیل علاقه شخصی که به ارتش داشت، در امتحانات ورودی آزمون استخدامی ارتش شرکت کرد و قبول شد. خدمت به این نهاد، برای او از این نظر اهمیت دارد که می‌تواند در این لباس به مردم کشورش بیشتر خدمت کند. او در جریان حوادث غیرمترقبه مانند سیل و زلزله در مناطق مختلف کشور حاضر شده و کمک‌رسانی کرده است. وحید این همراهی و موفقیت را مدیون خانواده‌اش می‌داند.
او می‌گوید: کار در ارتش به‌دلیل نقل‌وانتقالاتی که به شهر‌های مختلف دارد، برای خانواده‌ها سخت است، به‌خصوص آن‌هایی که بچه کوچک دارند. هر زمان ممکن است دستور برسد و باید از این شهر به شهر دیگری بروید. به همین دلیل زمانی که برای خواستگاری رفته بودم، با راستی و صداقت شرایط کاری و خدمت در ارتش را توضیح دادم. همسرم نیز، چون صداقتم را دید، قبول کرد. ما بعد از ازدواج بیش از ۱۰ سال در تربت‌جام ساکن بودیم. همسرم نیز با وجود اینکه نوعروس بود، هیچ مخالفتی نکرد. تا امروز هم همراه م بوده است.
همراهی خانواده به‌ویژه همسر در پیشرفت و آرامش شغلی یک فرد ارتشی بسیار مؤثر است.
حمید فرازی متولد سال ۱۳۶۵ و دومین پسر خانواده است که از پانزده سال پیش با پیوستن به ارتش در قرارگاه شمال‌شرق با رده ستوان ۳ مشغول به کار شده است.
او نیز در کنار علاقه شخصی، هدفش از پیوستن به ارتش را خدمت‌کردن به مردم کشورش می‌داند و معتقد است: وظیفه یک ارتشی در زمان جنگ، جنگیدن و دفاع‌کردن و در زمان صلح، بالابردن توانایی‌های فردی و جسمی برای خدمت بیشتر به مردم است. حمید می‌گوید: ارتش در دوران جنگ تحمیلی شهدای زیادی را تقدیم کرد. حالا و در زمان صلح وظیفه ما آمادگی جسمانی بیشتر و بالابردن توانایی نظامی است.
این کار نیز فقط با سخت‌کوشی و با حضور در مانور‌های جنگی مختلف حاصل خواهد شد. من نیز در این مدت در چندین مانور و همایش بزرگ که ارتش برگزارکرده است، حاضر بوده‌ام و در جریان یکی از این مانور‌های آموزشی مورد تشویق فرماندهان قرار گرفتم. حالا هم با همه توان و جانم از ملت و میهنم دفاع خواهم کرد و این کار را به‌عنوان وظیفه و بدون هیچ چشمداشتی انجام خواهم داد.
علی فرازی متولد ۱۳۷۰ و سومین فرزند خانواده است که از ۱۰ سال پیش به‌عنوان نیروی پشتیبانی با رده ستوان ۳ در لشکر ۷۷ خراسان مشغول به خدمت است. او در این مدت به‌عنوان نیروی بهداری ارتش در عملیات‌ها و مانور‌های زیادی حضورداشته و مورد تشویق ویژه فرمانده ارتش قرارگرفته است. خودش می‌گوید: در جریان یک مانور عملیاتی در منطقه جنوب یکی از سربازان را که دچار مصدومیت شده بود، نجات دادم. در پایان عملیات مانور، فرمانده از من و چند نفر دیگر قدردانی کرد.
در جریان این تشویق به فرمانده گفته بودند که علاوه بر من، دو برادر دیگرم نیز در استخدام ارتش هستند. فرمانده عملیات نیز با شنیدن این مطلب خیلی خوش‌حال شد و گفت: شما جزو معدود خانواده‌هایی هستید که سه نفرشان هم‌زمان در ارتش خدمت می‌کنند. او گفت: خانواده فرازی مایه افتخار ارتش هستند. چون خانواده‌های کمی هستند که بتوانند اوضاع سخت خدمت در ارتش را قبول کنند و به استخدام این نهاد دربیایند. بزرگ‌ترین آرزوی علی دیدار با رهبر معظم انقلاب است.