به گزارش شهرآرانیوز، دعای سحر، ام الدّعوات است. خواندن این دعا در سحر‌های ماه رمضان به همه مسلمانان سفارش شده است. امام رضا (ع) درباره این دعای عظیم الشان می‌فرمایند که امام محمدباقر علیه السلام، هنگام سحر در ماه مبارک رمضان این دعا را می‌خواندند.
دعای سحر دعایی است که به مسلمانان توصیه شده است که در سحر‌های ماه رمضان آن را بخوانند. (مجلسی، زادالمعاد، ج ۹۵، صص ۹۵-۹۳) این دعا در مفاتیح الجنان نیز آمده است. (مفاتیح الجنان، قمی، ص ۳۳۴-۳۳۱)
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ بَهاَّئِک بِاَبْهاهُ وَکُلُّ بَهاَّئِکَ بَهِیُّ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِبَهاَّئِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به درخشنده‌ترین مراتب درخشندگیت با اینکه تمام مراتب آن درخشنده است خدایا درخواست می‌کنم به همه مراتب درخشند گیت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ جَمالِکَ بِاَجْمَلِهِ وَکُلُّ جَمالِکَ جَمیلٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِجَمالِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به زیباترین مراتب جمالت با اینکه تمام مراتب جمالت زیبا است خدایا از تو خواهم به همه مراتب جمالت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ جَلالِکَ بِاَجَلِّهِ وَکُلُّ جَلالِکَ جَلیلٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِجَلالِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به باشکوهترین مراتب جلالت با اینکه تمام مراتب جلال تو باشکوه است خدایا از تو خواهم به همه مراتب جلالت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ عَظَمَتِکَ بِاَعْظَمِها وَکُلُّ عَظَمَتِکَ عَظَیمَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِعَظَمَتِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به بزرگترین مرتبه عظمتت با اینکه تمام مراتب عظمتت بزرگ است خدایا از تو خواهم به همه مراتب عظمتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسَئَلُکَ مِنْ نُورِکَ بِاَنْوَرِهِ وَکُلُّ نُورِکَ نَیِّرٌاَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِنُورِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به نورانی‌ترین مراتب روشنیت با اینکه تمام مراتب روشنیت نورانی است خدایا از تو خواهم به همه مراتب نورت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ رَحْمَتِکَ بِاَوْسَعِها وَکُلُّ رَحْمَتِکَ واسِعَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِرَحْمَتِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به وسیعترین مراتب رحمتت با اینکه تمام مراتب رحمتت وسیع است خدایا از تو خواهم به همه مراتب رحمتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ کَلِماتِکَ بِاَتَمِّها وَکُلُّ کَلِماتِکَ تاَّمَّهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِکَلِماتِکَ کُلِّهَا
خدایا از تو خواهم به تمامترین کلمات (و سخنانت) با اینکه همه سخنانت تمام است خدایا از تو خواهم به همه سخنانت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ کَمالِکَ بِاَکْمَلِهِ وَکُلُّ کَمالِکَ کامِلٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِکَمالِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به کاملترین مرتبه کمالت با اینکه تمام مراتب کمالت کامل است خدایا از تو خواهم به همه مراتب کمالت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ اَسماَّئِکَ بِاَکْبَرِها وَکُلُّ اَسْماَّئِکَ کَبیرَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاَسْماَّئِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به بزرگترین نامهایت با اینکه تمام نامهایت بزرگ است خدایا از تو خواهم به همه نامهایت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ عِزَّتِکَ باَعَزِّها وَکُلُّ عِزَّتِکَ عَزیزَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِعِزَّتِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به عزیزترین مقام عزتت گرچه همه مراتب عزتت عزیز است خدایا از تو خواهم به همه مراتب عزتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ مَشِیَّتِکَ بِاَمْضا‌ها وَکُلُّ مَشِیَّتِکَ ماضِیَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِمَشِیَّتِکَْ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به حق گذراترین مشیتت گرچه تمام مراتب مشیتت گذرا است خدایا از تو خواهم تمام مراتب مشیتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ قُدْرَتِکَ بِالْقُدْرَهِ الَّتی اسْتَطَلْتَ بِها عَلی کُلِّشَیْءٍ وَکُلُّ قُدْرَتِکَ مُسْتَطیلَهٌ
خدایا از تو خواهم به حق آن قدرتت که احاطه پیدا کردی بدان بر هر چیز گرچه تمام مراتب قدرتت چنین است
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِقُدْرَتِکَ کُلِّهاْ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ عِلْمِکَ بِاَنْفَذِهِ وَکُلُّ عِلْمِکَ نافِذٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ
خدایا از تو خواهم به همه مراتب قدرتت خدایا از تو خواهم به حق نافذترین مراتب دانشت گرچه تمام مراتب دانشت نافذ است خدایا از تو خواهم
بِعِلْمِکَ کُلِّهِ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ قَوْلِکَ بِاَرْضاهُ وَکُلُّ قَوْلِکَ رَضِیُّ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِقَوْلِکَ کُلِّهِ
به تمام مراتب دانشت خدایا از تو خواهم به حق پسندیده‌ترین سخنانت با اینکه همه سخنانت پسندیده است خدایا از تو خواهم به حق همه سخنانت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنَْ مَساَّئِلِکَ بِاَحَبِّها اِلَیْکَ وَکُلُّ مَساَّئِلِکَ اِلَیْکَ حَبیبَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِمَساَّئِلِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به حق محبوبترین خواسته هایت پیش تو گرچه همه خواسته هایت پیش تو محبوب است خدایا از تو خواهم به حق همه خواسته هایت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ شَرَفِکَ بِاَشْرَفِهِ وَکُلُّ شَرَفِکَ شَریفٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِشَرَفِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به حق شریفترین مراتب شرفت با اینکه تمام مراتب آن شریف است خدایا از تو خواهم به همه مراتب شرفت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ سُلْطانِکَ بِاَدْوَمِهِ وَکُلُّ سُلطانِکَ داَّئِمٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِسُلْطانِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به حق ابدی‌ترین مراتب سلطنت گرچه تمام مراتب سلطنتت جاویدان است خدایا از تو خواهم به حق تمام مراتب سلطنتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ مُلْکِکَ بِاَفْخَرِهِ وَکُلُّ مُلْکِکَ فاخِرٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِمُلْکِکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به حق گرانمایه‌ترین مراتب فرمانرواییت گرچه تمام مراتب فرمانرواییت گرانمایه است خدایا از تو خواهم به همه مراتب فرمانرواییت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ عُلُوِّکَ بِاَعْلاهُ وَکُلُّ عُلُوِّکَ عالٍ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِعُلُوِّکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به والاترین مقام بلندت گرچه همه مراتب آن والاست خدایا از تو خواهم به همه مراتب بلندیت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ مَنِّکَ بِاَقْدَمِهِ وَکُلُّ مَنِّکَ قَدیمٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِمَنِّکَ کُلِّهِ
خدایا از تو خواهم به حق قدیمترین نعمتت گرچه همه نعمتهایت قدیم است خدایا از تو خواهم به حق نعمتهایت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ آیاتِکَ بِاَکْرَمِها وَکُلُّ آیاتِکَ کَریمَهٌ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِآیاتِکَ کُلِّها
خدایا از تو خواهم به حق گرامی‌ترین آیاتت گرچه همه آیات تو گرامی است خدایا از تو خواهم به حق همه آیاتت
اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِما اَنْتَ فیهِ مِنَ الشَّاْنِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَسْئَلُکَ بِکُلِّ شَاْنٍ وَحْدَهُ وَ
خدایا از تو خواهم بدانچه در آنی از شاءن و مقام و بزرگی و از تو خواهم به هر شاءن و مقامی جدا و
جَبَرُوتٍ وَحْدَها اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِما تُجیبُنی [بِهِ]حینَ اَسْئَلُکَ فَاَجِبْنی یا اَللّهُ
بهر بزرگی جداگانه خدایا از تو خواهم به آنچه اجابت کنی دعایم را هنگامی که از تو خواهم که اجابت کنی‌ای خدا
آنگاه هر حاجت که داری از خدا بخواه که به یقین برآورده خواهد شد
ایوب بن یقطین نامهای به امام رضا (ع) نوشت و از او خواست که درستی این دعا را بیان کند. امام به او نوشت:
آری این دعا، دعای امام باقر (ع) در سحر‌های ماه رمضان است. پدرم از جدش امام باقر نقل کرد که: «اسم اعظم خداوند، در این دعا است. پس هرگاه دعا کردید، در دعا بکوشید؛ چرا که آن از دانش نهفته است و آن را جز از اهلش، از دیگران پنهان بدارید. منافقان، تکذیب کنندگان، و منکِران اهل آن نیستند و این، دعای مباهله است.» (سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۱۷ ق، ص ۳۴۵۰)
حضرت باقر علیه السلام در عظمت و ارزش این دعا می‌فرماید: «اگر مردم به اهمیت و بزرگی خواسته‌هایی که در این دعا آمده و سرعت اجابت آن‌ها در حق خواننده اش، پی می‌بردند، برای دست یافتن آن با شمشیر با یکدیگر می‌جنگیدند» (سید بن طاوس، اقبال الاعمال، ص ۷۶)
و در کلامی دیگر می‌فرماید: «اگر می‌خواستم سوگند بخورم، قسم می‌خوردم که اسم اعظم خداوند در این دعا است. پس در هنگام خواندن خداوند با این دعا، جدیت و کوشش کنید؛ چون این دعا از علوم و حقایق پنهان و سر به مهر است. آن را از نااهلان؛ یعنی، منافقان و دروغ گویان و منکران کتمان کنید و تنها بر شایستگان آشکار سازید» (سید بن طاوس، اقبال الاعمال، ص ۷۶)
همانطور که در روایت امام رضا (ع) (سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۱۷ ق، ص ۳۴۵) وجود دارد، هنگام خواند دعا، در سحر‌های ماه رمضان می‌باشد. شیعیان دعای سحر را به صورت فردی قبل از اذان صبح می‌خوانند. همچنین این دعای عظیم الشان از رادیو و تلویزیون ایران نیز در سحری‌های ماه رمضان پخش می‌شود.
هر شخصی که دعای سحر را لمس کرده باشد مانند این است که تمام دعا‌ها را خوانده باشد و فردی که این دعا را نخواند و یا گوش ندهد، در حاشیه بهشت زندگی خواهد نمود. یعنی در روستا‌های نزدیک به بهشت با مرکز شهر که مدینه فاضله و حرم اصلی خدا و اولیاء خدا در آن قرار دارد فاصله داشته و به آن راه پیدا نخواهد کرد. اگر تمام دعا‌های وارده از پیشوایان معصوم را به عنوان خط تکامل بدانیم، دعای سحر را می‌توان آخرین مقصد تکامل دانست.
تمام دعا‌ها برای درخواست حور و قصور است، ام دعای سحر تقاضای رضوان الله است و رضوان الله اکبر زمانی است که این دعا اجابت شود، انسان در مقام خلافت قرار گیرد، به اسماء عظم خدا مجهز شود و دارای اراده کن فیکونی خدا گردد.
امام سجاد (ع) در این دعا آدرس اسامی اعظم خدا را به انسان داده و آن‌ها را تشویق می‌کند تا هر چه بیشتر و بهتر، این اسماء را از خداوند تقاضا کنند. همچنین از باری تعالی بخواهند تا اسامی و صفات خود را به آن‌ها دهد تا با نامهای خدا نامگذاری شوند و صفات خدا را داشته باشند، اخلاق الهی داشته و در نتیجه از نظر علم، حکمت، قدرت و موفقیت خدا گونه عمل کنند. یکی از وعده‌های خداوند به انسان که در قرآن وجود دارد، این است که آن‌ها را تشویق به رسیدن به وعده‌های الهی می‌کند، منظور از وعده همان اسماء و صفات خداوند می‌باشد.
خداوند متعال در آیه ۱۸۰ سوره اعراف می‌فرماید:وللله الاسماء الحسنی فادعوه بها و ذرو الذین یلحدون فی اسمائه
یعنی خداوند متعال بهترین اسمها و صفتها را دارد.
شما اسامی و صفت‌های خداوند را از ایشان بخواهید و از خدا تقاضا کنید تا اسماء و صفات خود را به شما دهد و شما با همان اسامی و صفات خداوند خوانده شوید با همان اسامی که خداوند را مورد خطاب قرار می‌دهند شما را هم خطاب کنند.
اسم اعظم یعنی معنا نه لفظ، یعنی هر فردی اگر با عمل و اطاعت خود از انبیا و امامان به اندازه ظرفیت خود به ولایت کلّی الهی شهوداً راه یابد، به اسم اعظم دست می یابد. این شخص می تواند با دستور خدا کار‌های خدایی انجام دهد. اگر بخواهیم لفظی که این معنا را داشته باشد را نام ببریم شاید بتوان به لفظ جلاله «اللَّه» و یا «هو» اشاره کرد.
در خصوص این دعا شاید «بَهاء»، حاکی از آن باشد که در اوّل دعا آمده است. اسم اعظم الهی در این دعا کلمه بهاء است؛ چرا که در میان نامهای خداوند استفاده شده از قرآن و احادیث، بهاء ذکر نشده است.
بهای هر شیء، چیزی است که اقسام و انواع مختلف آن شئی به وسیله آن سنجیده می شود، به طور مثال طلای ناب که دیگر اقسام طلا را با آن عیار می زنند و موارد دیگر.
خداوند، بهاء و معیار شناسایی همه ی موجودات است. به طور کلی عیار و ارزش هر مخلوقی به اندازه کمالاتی است که خداوند باری تعالی از خود در آن به امانت گذارده است. به طوری که اگر خداوند و کمالات او را معیار در نظر نمی‌گرفتیم، قدر به اندازه گیری اندازه کمالات موجودات نبودیم.
منبع: نمناک