علی صمدی‌جوان | شهرآرانیوز؛ حرم مطهر رضوی در شب‌های قدر مملو از جمعیت و غرق در نجوای عاشقانه مؤمنان با معبودشان بود. این نجوا‌ها به طنینی جان‌افزا تبدیل می‌شد و فریادش تا عرش می‌رسید، اما در گوشه‌ای از صحن و سرای ضامن آهو و در رواق حضرت‌زهرا (س)، گروهی نشسته بودند که غرق در سکوت، مشغول رازونیاز با خداوند بودند.
هیئت مذهبی ناشنوایان مشهد در شب‌های قدر میزبان هم‌نوعان خود در بارگاه مطهر رضوی بود و هر شب با برگزاری مراسم برای ناشنوایان مشهدی، قدر شب‌های پرفیض قدر را دانستند.
مراسم احیا سوم ویژه ناشنوایان در حرم مطهر رضوی
این هیئت به‌کوشش حسن کلاته‌عربی که خودش ناشنواست، اداره می‌شود. او چندسالی است برنامه‌های مذهبی ویژه ناشنوایان را در مشهد برگزار می‌کند و طبق گفته متولی‌اش، هدف اصلی‌شان خدمت به معلولان و ناشنوایان شهر امام مهربانی‌هاست.
حضور گسترده معلولان ناشنوا و کم‌شنوا در این شب‌ها نشان‌دهنده اهمیت مسائل مذهبی و احترام عمیق آنان به شعائر مذهبی است. تکتم کلاته‌عربی که مسئولیت مدیریت بخش بانوان هیئت را عهده‌دار است، می‌گوید: این نخستین دفعه است که ما ناشنوایان این‌چنین گردهم جمع شده‌ایم و این شب‌ها فرصتی بود تا به‌جای گوشه‌گیری و تنهایی، به‌لطف حضور مترجمان زبان اشاره، اجتماعی باشکوه به راه بیندازیم. من به‌عنوان فردی ناشنوا و کسی که سال‌هاست در مدارس استثنایی درس می‌دهم، حضوری به این پراحساسی را به‌یاد ندارم.
باید دانست که یکی از مشکلات افراد ناشنوا و اختلال گفتاری، ترجمه درست صحبت‌ها برای آنان است. حال تصور کنید برای کسانی که گاهی در درک زبان فارسی به مشکل می‌خورند، بخواهید دعای جوشن‌کبیر بخوانید. مهدی ظریفی روحانی جوانی است که از زمان طلبگی تاکنون انرژی‌اش را برای تفسیر و ترجمه قرآن کریم ویژه ناشنوایان گذاشته است و می‌گوید: پدر و مادر من ناشنوا هستند و من زبان اشاره را از آنان یاد گرفته‌ام. در زمان طلبگی می‌دیدم که بسیاری از ناشنوایان در درک مفاهیم دینی مشکل داشتند و همین سبب شد در شبکه‌های اجتماعی و صفحه شخصی‌ام به ترجمه و تفسیر قرآن کریم بپردازم.
ظریفی ابراز امیدواری می‌کند: دوست دارم همه قرآن را برای ناشنوایان ترجمه و تفسیر کنم و امیدوارم در این راه حمایت شوم.
ترجمه و زبان اشاره امثال مهدی ظریفی گویا کار خودش را کرده است و بسیاری از ناشنوایان از روند ترجمه راضی بودند. یکی از مخاطبان مراسم شب گذشته می‌گوید: من به‌خوبی متوجه جملات دعای جوشن‌کبیر می‌شوم و از زبان اشاره‌ای که استفاده شده است، راضی هستم. قبلا درک کلام نداشتیم و صرفا در مراسم مذهبی برای علاقه خودمان شرکت می‌کردیم.
یکی از بانوان حاضر در مراسم که مادری کم‌شنوا بود و به‌اتفاق فرزند دوساله و ناشنوایش در این مراسم حاضر شده بود، با ابراز خوش‌حالی از برپایی مراسم در حرم مطهر رضوی، می‌گوید: حس‌وحال مطلوبی را تجربه می‌کنم و افسوس می‌خورم که این شب‌های عزیز به پایان می‌رسد.
هنگامی که با او گرم صحبت هستیم، محمدیارا پسر دوساله‌اش، گوشه میکروفون را می‌گیرد و در تلاش است آن را به‌دست بگیرد. مادر با دیدن تلاش فرزندش لبخند می‌زند و ادامه می‌دهد: آرزو می‌کنم پسرم موفق شود و روزی شنوایی‌اش را به‌دست بیاورد تا بتواند مانند ما مستقل زندگی کند.
برای ما، شبی که گذشت سرشار از آموزه‌های تکرارنشدنی بود؛ پر از خروش سکوت و مملو از فریاد «الغوث‌الغوث» که کسی به‌جز خودشان و خدای خودشان نمی‌شنید و ما فقط نظاره‌گر آرام‌ترین گفتگو‌های خداوند با بندگانش بودیم.