حمیده وحیدی | شهرآرانیوز؛ راستش اگر بخواهم با کلمات بازی کنم باید بگویم که زنان نیمی از جامعه هستند و باید در همه کار‌ها از آن‌ها استفاده شود، اما این فقط بخشی از کلی‌گویی‌های است که این روز‌ها به‌ویژه در هر کانال و شبکه مجازی می‌بینیم بی‌آنکه به صبغه حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی توجه داشته باشیم. زنان ایرانی چه به صورت رسمی و غیررسمی با توجه به روحیه مادرانه‌ای که داشتند در بخش امداد و نجات فعال بودند و در سال‌های اخیر با آموزش‌های پیشرفته و مدرن توانسته‌اند نقش شایسته‌ای را در خانواده ایفا کنند. اگرچه این اقدامات هنوز نیاز به حمایت دارد.
بگذارید گریزی بزنم به یک چهره نام‌آشنا که شاید خیلی از ما او را به عنوان قهرمان کتاب «من زنده‌ام» بشناسیم، زنی که چهار سال در استخبارات عراق اسیر بود، اما بخش مهمی از زندگی او و اینکه در ابتدای جنگ به عنوان یک «امدادگر» در مناطق عملیاتی حاضر شد کمتر گفته و شنیده شده است. معصومه آباد در روزگاری که گفته می‌شد زن جنس ضعیف و آسیب‌دیده است در شرایط سخت مناطق جنگی برای کمک به رزمندگان در کنار مردم شهرش حاضر شد و بعد‌ها به همراه سه بانوی دیگر چهار سال در شرایط سخت استخبارات عراق دربند بود.
اینکه زنان ایرانی در سخت‌ترین شرایط کشور و بحران‌های پی‌درپی سیل و زلزله چه نقشی در کمک به هم‌جنسان خود داشتند نیز جای اهمیت و تأکید دارد. جذب بانوان سبب ارتقای سطح آموزش خدمات داوطلبانه در این سال‌ها شده است، زیرا زنان مادران نسل‌های آینده کشور هستند و می‌توانند آموزش‌های ضرور را به فرزندان خود منتقل کنند. از طرفی زنانی که آموزش‌های لازم را دیده‌اند در برابر سوانح مقاوم‌ترند.
مثلا بر اساس آمار منتشرشده بعد از زلزله رودبار در ایران اکثر خانواده‌هایی که زن در آن زنده ماند توانست به‌سرعت اسکان موقت بگیرد و خانواده را حفظ کند. همین‌طور در زلزله لاتور هندوستان ۳۵۰۰ زن که آموزش‌های لازم در امداد و نجات را می‌دانستند به طور خودگردان توانستند نیاز‌های ضرور و بهداشتی را فراهم کنند.
در سیل و زلزله اخیر لرستان و گلستان در مناطقی که زنان درگیر سانحه آموزش‌های لازم برای روبه‌رویی با بحران را دیده بودند شرایط کمک‌رسانی تسهیل شد.
چیزی که شاید کمتر به آن اشاره شده است آمادگی و آموزش زنان در تهیه داروست. هم‌چنین زنان می‌توانند به کودکان و سالمندان زودتر خدمات‌رسانی کنند. از طرفی داشتن اطلاعات از اصول پزشکی اولیه، بهداشت محیط، کنترل و تشخیص بیمار‌های سطحی، همگی، جزو مواردی هستند که می‌توانند به جامعه کمک کنند.
مطالعات و تحقیقات گسترده‌ای درباره مواجهه صحیح با سوانح در جهان صورت گرفته است که همگی نشان از این دارد که ذات بشردوستانه زنان می‌تواند در نقش‌آفرینی آن‌ها در سوانح کمک کند. بی‌گمان در شرایط نامتعادل عملکرد زنان تا به امروز چندان دیده نشده است و مطالعات جامع‌تری درباره نقش زنان هنگام و رخداد و بعد از آن باید در نظر گرفته شود.