عروجی | شهرآرانیوز؛ هربار که فیلمی از ایران به بخش مسابقه جشنواره کن میرود، حاشیه هایش تا مدتها بیداد میکند و فضای مجازی را از تصاویر و تحلیلهای مختلف میترکاند. «برادران لیلا»، آخرین فیلم سعید روستایی، فیلم ساز جوان ایرانی، حالا در مهمترین بخش بهترین جشنواره سینمایی دنیا پذیرفته شده است و این افتخار کمی نیست، اما پس از حضور فیلم ساز و بازیگرانش روی فرش قرمز، مخاطبان آن قدر آنها را قضاوت میکنند که خود اثر و کیفیت فیلم به حاشیه میرود.
البته عوامل فیلم کاملا در این حاشیهها دخالت دارند و خودشان گاه عامدانه تنور حاشیه را شعله ور میکنند و دودش را فوت میکنند به صورت مخاطبان. اما در بین بازیگران «برادران لیلا» حضور بدون ادا و صمیمی سعید پورصمیمی با واکنشهای بسیار مثبتی همراه بود. او در دهه هشتم زندگی اش همچنان سرحال و سرزنده است. مراسم «فتوکال» جشنواره نشان میداد او آن قدر سرزنده است که حالاحالاها میخواهد با سبک وسیاق سخت گیرانه اش در سینما حاضر باشد. پورصمیمی در «کن» برای عکاسان بدون اینکه فخری بفروشد، ژست میگرفت و شوخی میکرد و با آنها به زبان خودش حرف میزد.
او جزو اندک بازیگران درجه یک سینمای ایران است که تاکنون حتی یک بار هم تن به مصاحبه نداده است. پورصمیمی از نسل بازیگرانی است که جز کارشان از همه چیز فراری اند؛ از فضای مجازی، از رسانهها و از هیاهوها. او رفیق گرمابه و گلستان سیمرغ بلورین جشنواره هاست. او در میان بازیگران نقش مکمل، بیشترین تعداد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و نامزدی دریافت آن را دارد.
پورصمیمی تاکنون چهاربار نامزد دریافت این جایزه شده و سه بار دیگر هم موفق شده است با دست پر اختتامیه جشنواره فیلم فجر را ترک کند. سعید پورصمیمی اولین بار در سال ۱۳۵۴ وقتی ۳۲ ساله بود، در سریال «سلطان صاحبقران» به کارگردانی علی حاتمی جلو دوربین رفت، اما بیشتر وقتش را تا انقلاب اسلامی در تئاتر گذراند. ورودش به سینما در سال ۱۳۶۵ با فیلم «ناخدا خورشید» به کارگردانی ناصر تقوایی بود. همین نقش جایزه لوح زرین بهترین بازیگر نقش مکمل را از جشنواره فجر برایش به ارمغان آورد. بعد از تکرار جایزه لوح زرین نقش مکمل با فیلم «تحفه ها» در سال ۱۳۶۶ توانست با فیلم «پرده آخر» سیمرغ بهترین بازیگر مکمل مرد را در سال ۱۳۶۹ از جشنواره فجر بگیرد.