قاسمی|شهرآرانیوز؛ برگزاری بخش تئاتر فراگیر در بیست‌وهفتمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان برای اولین‌بار این فرصت را به حمید کیانیان داد تا گروه بازیگران توان‌یابش را به رویدادی ببرد که تاکنون اجازه حضور در آن برای هنرمندان معلول وجود نداشت.
حمید کیانیان که سال‌هاست با گروه تئاتر مؤسسه خیریه توانمندسازی «بچه‌های باران» همکاری می‌کند، حالا با نمایش «خانم خزوک» راهی استان همدان شده است.
«خانم خزوک» برداشتی آزاد از یک داستان عامیانه اثر مرحوم جبار باغچه‌بان است که فاطمه بذرافشان، داوود بیگلری، مرتضی جوانشیر، زهرا چاهی، شقایق حسن‌زاده، ملیحه دری، خلیل قاسمی و شهاب مهدی‌زاده در آن بازی می‌کنند.
حمید کیانیان در معرفی این اثر نمایشی می‌گوید: «خانم خزوک» نمایشی موزیکال است که مرحوم جبار باغچه‌بان ۱۰۰ سال پیش داستان آن را نوشته است. همان‌طور که می‌دانید، آثار مرحوم باغچه‌بان آخرین‌بار ۵۰ سال پیش و توسط دخترشان اجرا می‌شده و پس از آن هرگز اثری از وی کار نشده است. متن اصلی بسیار قدیمی است و واژه‌هایی در آن استفاده شده است که برای بچه‌ها آشنا نیست. ما آمدیم کمی متن را دست‌کاری کردیم، سپس آقای یونسی سپاهی، شاعر مطرح کودک و نوجوان، شعری برای آن سرود و بعد هم موزیک آن ساخته شد.
او می‌گوید: این نمایش در ۲۷ اردیبهشت تا ۶ خرداد در تالار حافظ روی صحنه رفت و جزو پرفروش‌ترین تئاتر‌های سایت تیوال هم قرار گرفت. الان هم راهی بیست‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان هستیم که پس از حدود ۱۰ سال پیگیری، برای اولین‌بار توانستیم در این جشنواره حضور یابیم.
کیانیان در ادامه به هشت بازیگر توان‌یاب این نمایش اشاره می‌کند که در میان آن‌ها سه نفر کم‌بینای شدید، یک نابینای مادرزاد، یک نفر با سوختگی شدید و یک نفر هم با پای مصنوعی بازی می‌کند.
می‌گوید: در این مدت، هر سال یک اثر نمایشی به جشنواره ارسال کردیم و با اینکه از نظر کیفیت کار، همیشه آثار پذیرفته می‌شد، اما به‌دلیل معلولیت بازیگران، مجوز حضور در جشنواره را به ما نمی‌دادند. دلیلشان هم این بود که این نمایش‌ها قابل رقابت با دیگر نمایش‌ها نیستند. درحالی‌که من که با این بچه‌ها کار می‌کنم، معتقدم اتفاقا این بچه‌ها به‌راحتی می‌توانند با دیگران رقابت کنند و اصلا این جداسازی را درست نمی‌دانم، زیرا ما با این بچه‌ها تئاتر کار می‌کنیم که آن‌ها را وارد این اجتماع کنیم. در واقع نگاه جامعه به معلولان زمانی اصلاح می‌شود که این دوستان با هنرمندی و با قدرت در جامعه حضور پیدا کنند. حالا با این جداسازی‌ها اعتمادبه‌نفس بچه‌ها کم می‌شود و می‌بینند هر جایی که بروند، باید جدا از دیگران زندگی کنند و این اصلا خوب نیست. به این دلایل در این سال‌ها همیشه از ما عذرخواهی کردند، اما این عذرخواهی واقعا دردی از ما دوا نمی‌کند. امسال، اما اتفاق خوبی افتاده است. به تدبیر دبیر جشنواره، یک بخش فراگیر به این رویداد اضافه کرده‌اند که بر این اساس بچه‌های توان‌یاب هم می‌توانند در جشنواره حضور یابند.
به گفته کیانیان، بااین‌حال یک مشکل جدی وجود دارد و این است که این نمایش نه در بخش مسابقه جای دارد نه در بخش جنبی؛ بنابراین معلوم نیست اجرا در بخش فراگیر به چه شکل و با حضور چه کسانی باشد!
او ادامه می‌دهد: بااین‌حال امسال چراغی برای ما روشن شده است و امیدوارم در سال‌های دیگر هم این چراغ روشن بماند.
کیانیان در بخشی دیگر از صحبت‌هایش نقبی می‌زند به تکنیک کارکردن با بچه‌های توان‌یاب و می‌گوید: کارگردانی تئاتر برای بچه‌های معلول واقعا زحمت دوچندانی ندارد. باید این بچه‌ها را شناخت و توانمندی‌هایشان را کشف کرد. من طبق توانایی که دارند، به آن‌ها حرکت و میزانسن می‌دهم. خیلی معلولان می‌خواهند مثل آدم‌های سالم بازی کنند، اما من می‌گویم مثل خودشان بازی کنند. در همین نمایش یکی از بازیگران که نابینای مادرزاد است، طوری بازی می‌کند که تا آخر نمایش کسی متوجه نمی‌شود نابیناست. یا بازیگری داریم که ۷ درصد بینایی دارد و فقط نور را حس می‌کند، همچنین گوش‌هایش ناشنواست، اما هیچ‌کس متوجه این نمی‌شود، زیرا به نسبت توانشان به آن‌ها کار می‌دهم و این کار سختی نیست؛ اتفاقا کار بسیار جذاب و پر از عشقی است.