به گزارش شهرآرانیوز؛ لژیونر سابق فوتبال ایران در سری‌آ، خاطرات جالبی از دوران بازی در فوتبال ایتالیا را زنده کرده است؛ از مکالمه عجیب با زلاتان تا تماشای تلخ‌ترین صحنه دوران ورزشی رونالدوی برزیلی از نزدیک! ستاره سابق خط دفاعی تیم‌ملی که هفت فصل متوالی در فوتبال ایتالیا توپ زد، در گفتگو با گاتزتا دلواسپورت، رسانه معروف فوتبال ایتالیا، خاطرات جالبی را مرور کرده است که در ادامه بخشی از آن را می‌خوانید.
خوب! من تهران هستم، هوا مثل ایتالیا گرم است؛ تقریبا ۴۰ درجه. در آخرین تجربه‌ام مربی ذوب‌آهن بودم؛ یکی از اولین تیم‌هایی که در آن بازی کردم. ما به‌دلیل اشتباه‌های داوری چهارده‌امتیاز جریمه شدیم. متأسفانه مدیرعامل سابق من در‌این‌زمینه مسئولیت دارد. این کار برای این بود که من را به دردسر بیندازند و هدفشان این بود که مربی دیگری بیاورند!
خیلی زیاد! می‌دانم که آسان نیست. دوست دارم در جایی که قبلا بازی کرده‌ام، مربیگری کنم: پروجا، مسینا و لیورنو.
تا هفده‌سالگی مدافع میانی بودم؛ بعد مهاجم شدم. وقتی وارد سطح اول ایران شدم، سرمربی‌ام در اواسط فصل به من گفت که قرار است مدافع شوم. من شک داشتم؛ اما هشت‌ماه بعد به تیم‌ملی ایران دعوت شدم.
او بسیار قوی بود. من دوئل‌های زیبایی را به‌یاد دارم. من بازی لیورنو و اینتر در جام‌حذفی ایتالیا را فراموش نمی‌کنم؛ قبل از نیمه دوم، ایبرا به من نزدیک شد و شروع به فارسی‌صحبت‌کردن با من کرد. به من گفت: «سلام ایرانی، خوبی؟» زلاتان آن‌زمان قوی بود؛ امروز حتی قوی‌تر است. او فوتبال را می‌شناسد و یک رهبر کامل است.
مریخی فوق‌العاده بود؛ قوی‌ترین فوتبالیست جهان، یک جادوگر. باعث می‌شد توپ ناپدید شود. او تقریبا سی‌ساله بود که با پیراهن میلان زانویش آسیب دید. این اتفاق مقابل لیورنو، تیم سابق من، رخ داد. دو سال قبل از آن در جام‌جهانی تجربه چالش با کریستیانو رونالدو را داشتم؛ اما از نظر فنی، رونالدو برزیلی چیز دیگری بود. در بین نام‌های بزرگ، فقط حسرت بازی برابر لیونل مسی را دارم.
بله، ایران یکی از اولین تیم‌های ملی بود که جواز صعود را گرفت. به تیم‌های ایتالیایی توصیه می‌کنم مهدی طارمی، مهاجم ایرانی پورتو، را بگیرند؛ او بسیار قوی است، در سری‌آ خیلی خوب عمل می‌کند.
من یک رستوران ایتالیایی در تهران دارم که مالک آن هستم؛ اما مستقیم روی آن کار نمی‌کنم. پیتزا و پاستا درست می‌کنیم و صد‌در‌صد غذا‌ها ایتالیایی است.