امیرمنصور رحیمیان | شهرآرانیوز؛ آدم وقتی دقیقتر و کلی تر، بدون پیش داوری و قضاوت، به سیر تاریخی شکستها و پیروزیهای بشری نگاه میکند. دلیل آنها را در دو چیز میبیند. آگاهی و پشتکار. دو موضوع که به مثابه دو بال، میتوانند هر جامعهای را به عرش برسانند و یا در سقوطی دردناک به مغاک ذلت فرو ببرند. ولی هر چیزی در این جهان هزینهای دارد و به صورت رایگان به کسی بخشیده نخواهد شد. بهای آگاهی، ولی سنگین است.
آگاهی همچون جواهری درخشان و براق است، که قیمت بسیار دارد. آدم برای آن باید عمر و جان گران مایه را بدهد. وقتی هم به دستش آورد، مثل آتشی کف دستانش را میسوزاند. شهید «مرتضی مطهری» کسی بود که قسمتی از آگاهی را به دست آورده و قیمتش را با جان خود پرداخت کرد. آتشی که سعی داشت از آن برای روشن کردن جامعه استفاده کند. خیلیهایمان با خواندان کتاب
«حماسه حسینی» انگار که نشسته باشیم پای صدها روضه و نوحه اشک ریختیم، بیش از پیش عاشق امام حسین (ع) شدیم و با تمام وجود، انسانیت، مظلومیت و بزرگی حسین (ع) و یارانش را و حماسهای که آفریدند را شناختیم. «حماسه حسینی» مجموعهای شامل سخنرانیها و یادداشتهای شهید مطهری درباره حادثه کربلا است. این کتاب تابهحال به چندین زبان ترجمه و تا کنون بیش از ۵۰ بار در ایران تجدید چاپ شده است. او متولد ۱۲۹۸ در شهرستان فریمان (شهرستانی نزدیک به مشهد) است. پدرش شیخ محمدحسین کیخا (مطهری) بود که از معتمدان سیستانی بود.
او دروس ابتدایی را در مکتب خانه آموخت و تحصیلات دینی خود را در دوازده سالگی، با رفتن به حوزه علمیه مشهد، شروع کرد. او در سال ۱۳۱۶ برای تکمیل تحصیلاتش به حوزه علمیه قم رفت و از محضر استادان و محققان و پژوهشگران زیادی استفاده کرد و از آن موقع تا روز ترورش در راه ترویج آگاهی قدم برداشت. از او کتابها و سخنرانیهای فراوانی برجای مانده است. از آن جمله میشود به سلسله بحثهایی در مورد کربلا و قیام امام حسین (ع) اشاره کرد.
در آنها به نقش خرافات و داستان پردازی ها، حول محور نهضت اباعبدا... میپردازد. شهید مطهری مطمئن بود که جامعهای که امام حسین (ع) و اهدافش را نفهمد یا دچار کج فهمی در مورد او بشود، راهش را در پیچ و خم تاریخ گم خواهد کرد. او به حقیقت اینکه حسین (ع) کشتی نجات و چراغی روشن است، ایمان داشت و فکر میکرد، گم کردن و یا نفهمیدن درست اهداف اباعبدا... میتواند، جامعهای را دچار تاریکی و فراموشی کند. مسئله عقب ماندگی جوامع مسلمان از دغدغههای فکری مطهری بود که سالها او را به خود مشغول کرد. مطهری در شامگاه روز ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ از سوی گروهک فرقان، شهید شد.