به گزارش شهرآرانیوز، به‌نظر می‌رسد بایرن‌مونیخ به‌خوبی با جدایی روبرت لواندوفسکی، ستاره لهستانی، کنار آمده است. روبرت لواندوفسکی که در سال ۲۰۱۴ پس از درخشش با پیراهن بورسیادورتموند راهی بایرن مونیخ شده بود، پس از هشت فصل حضور در این تیم، باواریایی‌ها را ترک کرد و به بارسلونای ژاوی پیوست تا فصل جدیدی از فوتبال خود را تجربه کند.
این بازیکن لهستانی که عملکردی خیره‌کننده در بایرن از خود برجا گذاشت و موفق شد در ۲۵۳ مسابقه برای بایرن، آمار فوق‌العاده ۲۳۸ گل را به ثبت برساند، درحالی بایرن را ترک کرد که یک‌سال دیگر با این تیم قرارداد داشت؛ ولی اصرار این بازیکن موجب شد سرانجام مدیران بایرن‌مونیخ با دریافت ۴۵+۵ میلیون یورو از آبی‌واناری‌ها، به جدایی این بازیکن رضایت دهند.
بسیاری از کارشناسان معتقد بودند بایرن‌مونیخ با ازدست‌دادن این ستاره لهستانی، در خط حمله طراوت همیشگی را نخواهد داشت و جای این بازیکن را نمی‌تواند به‌راحتی پر کند. اما با گذشت دو هفته از بازی‌های بوندسلیگا در فصل جدید، نبود گل‌زن بالفطره باواریایی‌ها در سال‌های گذشته، به‌هیچ‌وجه احساس نشد و شاگردان ناگلزمن به‌خوبی توانستند جای خالی این هم‌تیمی سابقشان را پر کنند و با به‌ثمررساندن هشت گل در دو مسابقه، مقتدرانه صدرنشینی خود را در لیگ آلمان آغاز کرده‌اند.
نباید هیچ تیمی را فقط پس از دو بازی بیش‌از‌حد تحسین و تمجید کرد؛ اما شواهد بسیاری وجود دارد که به کارشناسان و فوتبال‌دوستان بدبین نشان می‌دهد جدایی لواندوفسکی اتفاق خیلی بدی هم نبوده است و آن‌ها در اشتباه بوده‌اند. به‌نظر می‌رسد محاسبات بایرن به‌خوبی جواب داده است. این تیم بدون لواندوفسکی که مانند ماشین گل‌زنی برای آن‌ها عمل می‌کرد، به مشکل نخورده و عامل پیش‌بینی ناپذیربودن نیز به آن‌ها اضافه شده است.
اگر دیدار سوپر جام آلمان برابر لایپزیش را که با نتیجه ۳ بر ۵ به سود بایرن تمام شد، در نظر بگیرید، آن‌ها سیزده گل توسط هفت گل‌زن به‌ثمر رسانده‌اند: جمال موسیالا (چهار گل)، بنجامین پاوارد، سادیو مانه، سرژگنابری (هر کدام دو گل)، لروی سانه، جاشوا کیمیش و توماس مولر (هرکدام یک گل).
وقتی دیدار این تیم برابر ولفسبورگ را با سیستم ۲-۲-۲-۴ برگزار شد، همه می‌گفتند که آیا ما شاهد تاکتیک و هسته اصلی تیم‌ملی آلمان برای جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر نیستیم؟ فقط تغییرات کوچکی برای نهایی‌شدن این ترکیب لازم است. کیمیش و گورتسکا (به‌جای سابیتزر اتریشی) می‌توانند به‌عنوان دو شماره ۶ به میدان بروند. مولر و موسیالا در رأس خط میانی باشند و گنابری و سانه (به‌جای مانه) در خط حمله قرار بگیرند.
آلمان چند سالی است به‌دنبال یک مهاجم نوک تمام‌عیار می‌گردد و حالا هانسی فلیک می‌تواند راه‌حلی برای این معضل هم پیدا کند. آن‌ها این فرصت را دارند که پیش از آغاز جام‌جهانی در ۲۰ نوامبر به‌خوبی با یکدیگر کار کنند. کای هاورتز که اکنون بازیکن ثابت چلسی است و تیمو ورنر که برای داشتن شانس بیشتر و عملکرد بهتر در جام‌جهانی به لایپزیش برگشته است، می‌توانند گزینه‌های خوبی باشند. باید دید که آیا فلوریان ورتز می‌تواند پس از پارگی رباط صلیبی، خودش را به ترکیب اصلی برساند یا خیر. فقط در خط دفاعی است که بایرن نمی‌تواند کمکی به تیم‌ملی این کشور کند. سه بازیکن فرانسوی شامل پاوارد، لوکاس هرناندز و دایوت اوپامکانو همراه با آلفونسو دیویس کانادایی در خط دفاعی این تیم حضور دارند. با حضور مانوئل نویر به‌عنوان دروازه‌بان، بایرن حالا هفت بازیکن در ترکیب تیم‌ملی آلمان دارد و فوتبال این کشور می‌تواند تجربه خوبی از این هماهنگی کسب کند.
پنج بازیکن از کایزرسلاترن در معجزه بن در سال ۱۹۵۴ حضور داشتند. شش بازیکن از بایرن هم در قهرمانی این تیم در جام‌جهانی ۱۹۷۴ در ترکیب اصلی این تیم قرار گرفتند.
لوتار ماتئوس، آندریاس برمه و یورگن کلینزمن از اینتر هم مهره‌های کلیدی آلمان در جام‌جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا بودند. در جام‌جهانی ۲۰۱۴ نیز شش بازیکن از بایرن حضور داشتند که پس از ورود ماریو گوتزه به زمین به هفت بازیکن می‌رسید.