صبح امروز مهدی تاج با رای اهالی فوتبال بعنوان رییس فدراسیون فوتبال ایران انتخاب شد تا در روز‌های حساس پیش رو سکان دار بزرگترین فدراسیون ورزشی ایران شود. مهدی تاج به طور قطع آدم بیگانه‌ای با مشکلات پیش رو نیست و به خوبی از همه آن‌ها آگاه است و با همین آگاهی پا به کارزار انتخابات گذاشت.
مشکلات اقتصادی عظیمی که اکثرا به خاطر تحریم‌ها گریبان گیر فدراسیون فوتبال شده، سختگیری‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا در صدور مجوز‌های حرفه ای، معضلات عدم وجود VAR در داوری، مشکلات حضور بانوان و ... از مسائلی است که تاج و تیم تحت مدیریتیش باید برای آن برنامه ریزی کنند.
مهم‌ترین مسئله، اما بدون شک بحث نیمکت تیم ملی برای مسابقات جام جهانی است. رقابت‌هایی که امسال و بواسطه قرعه کشی صورت گرفته، سیاسی‌ترین جنگ موجود را به زمین فوتبال کشانده است.
حالا تاج باید بدون حب و بغض و تسویه حساب‌های شخصی و با در نظر گرفتن حفظ ابروی نظام و اعتبار ملی کشور در این عرصه جهانی، بهترین تصمیم ممکن را برای آن بگیرد. تیم ملی قوی و یکدست و یک دل منوط به حضور یک مربی با دانش و با اعتبار در کنار تیم است.
اسکوچیچ یا هر فرد دیگری باید حمایت همه جانبه فدراسیون فوتبال را پشت سرش احساس کند تا بتواند تیم ملی پرستاره کشورمان را جمع و جور کند تا دوباره کسی لگد زیر کلمن و کیف پزشکی نزند. تیم ملی فوتسال، فوتبال ساحلی و بانوان هم نیازمند چنین نسخه‌ای هستند.
ما نمیتوانیم به ظاهر، عنوان بهترین‌های آسیا را به خودمان اختصاص دهیم و باید در عمل هم این اتفاق را ثابت کنیم. جام ملت‌های فوتسال آسیا کمتر از یک ماه دیگر شروع می‌شود و با اتفاقاتی که امروز رقم خورد، تیم ملی ما فعلا سرمربی ندارد و تمرین بعدی این تیم هم فعلا لغو شده، تا بهترین تیم آسیا و یکی از مدعیان جهانی این رشته ورزشی، حالا در بحران باشد.
حل مسائل اقتصادی باشگاه‌ها و درآمدزایی آن‌ها بدون شک یکی دیگر از معضلات پیش روی فدراسیون فوتبال است که تاج باید آن را سروسامان دهد. استقلال مالی باشگاه‌ها و عدم ارتزاق ان‌ها از جیب دولیت و فدراسیون، بدون شک دست مدیریت فوتبال کشور را برای برنامه‌های توسعه‌ای بازتر خواهد کرد.
مسئله حق پخش تلویزیونی که این روز‌ها تبدیل به یک بازی بچه گانه شده باید در اسرع وقت تعیین تکلیف شود تا سهم باشگاه‌ها از این قسمت تامین شود. براساس پارامتر‌های بین المللی و ملاک‌های جهانی تقریبا بیش از ۷۰ درصد منابع مالی باشگاه‌های حرفه‌ای دنیا از همین کانال تامین می‌شود در حالی که در کشور ما با داعیه حرفه‌ای بودن فوتبال این عدد در واقعیت (بعد از اتفاقات اخیر در فصل جاری) کمتر از ۵ درصد است.
اگر در بازی‌های بین المللی نمایندگان کشورمان انتظار افتخار آفرینی داریم باید باشگاه حرفه‌ای و قوی داشته باشیم. باشگاهی که زمین تمرین مناسب، استادیوم باکیفیت، شرایط مالی ایده آل و بازیکنان تراز اول داشه باشد. در سالیان اخیر ما فقط حسرت امکانات و بازیکنان باکیفیت خارجی تیم‌های حریف را داشتیم و الان حتی توانایی حفظ ستاره‌های خودمان را هم نداریم تابه معنی واقعی با دست خالی به مبارزه با تیم‌هایی برویم که از لحاظ جغرافیا، جمعیت، استعداد، تاریخ، اصالت و... پایین‌تر از ما هستند، اما در رده مدیریتی و تصمیم گیری‌های ورزشی، قرن‌ها از ما جلوتر هستند.
بدون شک حذف نماینده‌های ایران از مسابقات چمپیونزلیگ آسیا، یکی از فاجعه‌های بزرگی است که بعد‌ها در تاریخ از آن بعنوان کارنامه سیاه فوتبال ایران یاد خواهد شد. عدم حضور دو تیم استقلال وپرسپولیس در بازی‌های فصل گذشته و بدتر از ان ابطال امتیاز صدور مجوز حرفه‌ای فدراسیون فوتبال توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا، آبرو ریزی و لکه ننگی است که باید زودتر از دامن فوتبال ایران پاک شود.
کار به جایی رسیده که حالا AFC مدعی است ما نمیتوانیم خودمان کار درست را انجام دهیم دیگران بایداز فیلیپین و اندونزی و کره و عمان و بحرین و … بیایند و مدارک باشگاه‌های ما را چک کنند و در صورت درست بودن مجوز حضور در مسابقات اسیایی را صادر کنند!
تکنولوژی‌های نوین داوری، این روز‌ها تقریبا در همه کشور‌های جهان استفاده می‌شود و حتی مسابقات باشگاهی فوتبال در کشور‌های کوچک آسیایی و آفریقایی تحت نظر VAR انجام می‌شود، اما کشور ما بواسطه شرایط تحریم هنوز نتوانسته زیرساخت‌های لازم برای این موضوع را اجرایی کند.
مسئله کمک داور ویدئویی در ۲ سال گذشته یکی از چالش‌هایی بوده که حالا کار را به جایی رسانده که در اکثر مسابقات لیگ برتر، نبود آن به چشم می‌آید و کسی نبوده که برای ورود آن التماس نکرده باشد.
مهدی تاج که در کنفدراسیون فوتبال آسیا برای خودش دارای جایگاه و کرسی است، باید با استفاده از سیاست‌های خودش که بواسطه تجربه سالیان گذشته کسب کرده، راه حل مناسبی را برای این موضوع پیدا کند تا هرچه زودتر این مسئله هم به نتیجه برسد.