گروه ورزش/شهرآرانیوز، در مرحله یک هشتم نهایی مسابقات والیبال قهرمانی مردان جهان ۲۰۲۲ دو تیم ایران و برزیل به مصاف یکدیگر رفتند و شاگردان بهروز عطایی در سه ست متوالی و با امتیاز‌های ۲۵ بر ۱۷، ۲۵ بر ۲۲ و ۲۵ بر ۲۳ نتیجه را به یکی از مدعیان قهرمانی این مسابقات واگذار کردند و از دور رقابت‌ها حذف شدند.
واقعیت این است که تیم ملی والیبال مردان ایران در مسابقات قهرمانی جهان خوب نبود، چه در ارائه نوع و مدل بازی و چه در کسب نتیجه مورد نظری که توقع همگانی و حتی فدراسیون و مربیان بوده است.
بگذریم از اینکه مدل برگزاری بازی‌ها هم (جای ایراد و جای سوال داشت) که صد البته شامل همه تیم‌ها می‌شد، نه فقط ایران.
قطعا با این مدل بازی که تیم ما انجام داد، در مقابل هر تیم دیگری غیر از برزیل نیز محکوم به شکست بودیم و حتی در بازی‌های قبلی مان، هم نشان دادیم با روز‌های خوب تیمی مان در لیگ ملت‌ها، فاصله داریم.
برخلاف تصور همگانی که اگر هلند را می‌بردیم در مواجهه با اوکراین شانس بیشتری برای صعود داشتیم، به نظر می‌آید خوب شد در مرحله حذفی به اوکراین در حال جنگ نخوردیم، که آن وقت درد آن باخت، بسیار غیر قابل تحمل‌تر، از شکست دیشب برابر برزیل بود!
لااقل برزیل کنونی با وجود غیت تعدادی از ستارگان بزرگ و جوانان جایگزین برای خود اسم و رسم و جایگاه ممتازی و ابهتی در والیبال دنیا دارد که که پذیرش باخت را کمی در اذهان آسان می‌سازد.
اما نکته اصلی و پایانی که باید حتما در دستور کار فدراسیون والیبال و کادرفنی تیم ملی قرار گیرد، بررسی جزئیات اتفاقات رخ داده در حد فاصل یک ماهه بین لیگ ملت‌ها و مسابقات قهرمانی جهان است که واقعا چه بر سر این تیم آمد و کجای کارش عیب داشت؟ که آن تیم شجاع و جنگنده و متهور و سرنترس، به رغم تقویت نفری در پست‌های مختلف و تدارکات بهتر و قوی‌تر در قیاس با لیگ ملت‌ها، اینچنین بدل به تیمی بی اشتها، محتاط و محافظه کار و تا حدودی کم روحیه در مسابقات جهانی شده است؟