به گزارش شهرآرانیوز، در ظهر شهادت امام رضا (ع) با دیگر زائران و مجاوران‌اش رهسپار حریم امن رضوی شدیم تا از تجربه پیاده‌روی آنان بهره‌مند شویم.
از ساعات ابتدایی بامداد سه شنبه ۵ مهر، جمعیتی عظیم از شیفتگان عالم آل محمد (ص) را می‌دیدیم که دسته دسته رو به مضجع شریف رضوی در حال حرکت بودند. همانند زائران پیاده جاده‌های منتهی به حرم، جمعیت پیاده داخل شهر هم کم نبودند و اینک مجاوران بودند که پا به پای میهمانان شهر امام رضا (ع)، به پابوسی ضامن آهو مشرف می‌شدند.
ابتدای میدان فردوسی به سمت چهارراه شهدا، مملو از جمعیت و مواکب خدمت‌رسان به زائرین بود. تشنه لبی سیراب می‌شد و خسته جانی، در اولین منزل‌گاه به استراحت می‌پرداخت. برخی مردم هم بودند که نه خیمه‌ای برپا کرده بودند و نه دسته عزاداری داشتند؛ یک گوشه از خیابان ایستاده بودند و نذورات شخصی و قلبی‌شان را توزیع می‌کردند. امروز همه شکل هم بودند؛ عاشق و دل‌بسته رضا (ع).
مسیری که ما در آن قرار داشتیم، عموما مجاورین و مشهدی‌ها را در حال پیاده‌روی به سمت حرم می‌دیدیم. با خانواده‌ای به گفتگو نشستیم. می‌گفتند از بلوار خیام به جمعیت عشاق الرضا (ع) پیوسته‌اند. از نظافت خیابان‌ها و خدمات مدیریت شهری تعریف کردند و خواسته‌شان برای سال‌های آتی، افزایش کیفیت بهداشت محیط بود.
به چهارراه میدان بار مشهد رسیدیم؛ جایی که شلوغی‌ها بیشتر از قبل بود و جمعیت سرشارتر. از خانمی پرسیدیم پیاده‌روی امسال چگونه است؟ در پاسخ از پیاده‌روی اربعین برای‌مان گفت و تجربه اخیرش در زیارت حرم سیدالشهدا (ع). می‌گفت: باید کاری کنیم زائرانی که تجربه و عشق زیارت حرم امام حسین (ع) را تجربه کرده‌اند، بیش از آن را در خاک خودمان و در همین مشهد عزیز تجربه کنند و این مهم با اتحاد و همدلی ما مشهدی‌ها به دست می‌آید.
نزدیک اذان ظهر است و اینک در فلکه دروازه قوچان (میدان توحید) ایستاده‌ایم و جمعیت هر لحظه بیشتر و بیشتر می‌شود. پاکبانی نظرمان را جلب می‌کند. به ظاهر خسته است، اما دست از کار نمی‌کشد. از او پرسیدیم از چه زمانی دست به کار شده است. ساعتش را نگاه کرد و گفت: از ۵ صبح اینجا هستم و تا ۵ عصر هم خواهم بود. پرسیدم پیامی برای زائران پیاده داری؟ مکثی کرد و به سمت حرم خیره شد و گویی که زمزمه می‌کرد گفت: الهی همه مان عاقبت به خیر شویم.
دیگر راهی باقی نمانده بود و نزدیک عرصه میدان شهدا بودیم و جمعیت به قدری زیاد بود که راه رفتن عادی را از ما سلب می‌کرد. به عنوان آخرین گفتگو به سراغ آقایی میان‌سال رفتیم و از او در مورد ایام عزاداری امسال پرسیدیم. معتقد بود شهرداری، نسبت به سال قبل بهتر عمل کرده است و البته باید روز به روز بهتر شود. خواسته‌اش بهبود کیفیت بهداشت و البته همراهی بیشتر زائرین بود تا هم شهر پاکیزه بماند و هم سایرین از خدمات استفاده بهتری ببرند.
دوربین و میکروفون را جمع کردیم و اینک رو به سوی حرم بودیم و شاید نوبت خودمان بود که با غریب الغربا (ع) نجوا کنیم. کنار همه کسانی که با اشتیاقی وصف ناشدنی به حرم می‌نگریستند و به سینه‌زنی مشغول بودند ایستادیم و گفتیم:
«وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ»