به گزارش شهرآرانیوز؛ سی و دومین جشنواره تئاتر استان خراسان رضوی با آغاز بازبینی آثار شرکت کننده، به روز‌های برگزاری اش نزدیک می‌شود. هیئت بازبینی این جشنواره متشکل از رضا حسینی، محمد مداح حسینی و امیر بشیری، از اول آبان ماه امسال بازبینی آثار را آغاز کردند. این هیئت به مدت چهار روز حدود ۳۰ اثر متقاضی برای حضور در جشنواره استانی را به صورت فیلم و نیز اجرای زنده بررسی می‌کند و بعد از آن در هفته دوم آبان ماه نیز آثار شرکت کننده از شهرستان‌های خراسان رضوی را داوری خواهد کرد.
اما آنچه برگزاری جشنواره سی و دوم استانی را با دوره‌های گذشته متمایز می‌کند، شرایط و نا آرامی‌های جامعه است که برخی از هنرمندان به صورت علنی به تحریم تنها رویداد تئاتر استان پرداختند. برخی از هنرمندان از بازبینی و داوری این جشنواره خودداری کردند و برخی از شرکت کننده‌ها انصراف خود را از حضور در بخش بازبینی جشنواره اعلام کردند. در این گزارش با سه کارگردان مطرح تئاتر استان که از این شیوه اعتراضی انتقاد داشتند و آثارشان را مورد بازبینی قرار دادند گفتگو کرده ایم که در ادامه می‌خوانید:
منصور جهانبخش، نویسنده، کارگردان و بازیگر نام آشنای تئاتر مشهد که با نمایش «سنجاق» در سی و دومین جشنواره تئاتر فجر استان خراسان رضوی شرکت کرده است، گفت: من هم از شرایط کنونی آگاه هستم، اما برخی اظهار نظر‌ها درباره شرکت نکردن در جشنواره امسال احساسی است و منطق درستی پشتش نیست.
وی افزود: من به عنوان یک هنرمند به برخی مسائل انتقاد دارم و به دنبال آن مطالباتی نیز دارم، اما هنرمند تئاتر کارش تئاتر است و باید بتواند روی صحنه حرفش را بزند. باید جرئت داشته باشد که با زبان تئاتر انتقادش را به گوش مسئولان برساند.
وی با بیان اینکه قلم و اندیشه یک هنرمند اسلحه اوست و باید بتواند در بزنگاه‌ها از آن به نفع جامعه بهره ببرد خاطرنشان کرد: ما سال هاست به عناوین مختلف از «آزادی» می‌گوییم، اما در عمل، واکنشمان با آنچه گفته ایم منطبق نیست. ما باید قبل از هرچیز یادمان باشد که به عقاید یکدیگر احترام بگذاریم. نباید یکدیگر را به خاطر عقایدمان سرزنش کنیم.
این بازیگر و کارگردان مطرح تئاتر مشهد افزود: با شرکت نکردن در جشنواره آخرین ضربه را به پیکر نیمه جان تئاتر خواهیم زد، چون از سال‌های بعد همه از ضرورت نداشتن برگزاری تئاتر خواهند گفت.
مصطفی نصیری، نویسنده و کارگردان جوان و مطرح تئاتر مشهد که با نمایش «شهر قرمز» در سی و دومین جشنواره تئاتر فجر استان شرکت کرده است، با بیان این سؤال که رسالت هنرمند چیست، گفت: شرکت کردن یا شرکت نکردن در جشنواره برای هر هنرمندی یک تصمیم شخصی است. هرکدام از ما برای خودمان رسالتی را تعریف کرده ایم و باید با همان باور و اعتقاد به مسیرمان ادامه دهیم.
وی افزود: جشنواره‌های تئاتر همواره با هدف آشتی مردم با این هنر برگزار شده اند و محلی برای افزایش دانش اهالی تئاتر بوده اند. ما همیشه خودمان را در جشنواره‌ها محک زده ایم. نباید به خاطر منافع شخصی تئاتر را از مردم بگیریم.
کارگردان برگزیده جشنواره استانی سال گذشته ادامه داد: مسئله باورناپذیر برای من این است که برخی با شعار «بی طرف، بی شرف»، فضا را متشنج کرده اند که اساسا شعار بی منطقی است؛ زیرا به این معنی است که «هرکسی مثل ما فکر نمی‌کند، بی شرف است.» جامعه حداقل از قشر روشنفکر انتظار دارد از این منطق فاصله بگیرد و آن را تقبیح کند.
نصیری خاطرنشان کرد: این شعار متعلق به گروه‌هایی است که سابقه حضورشان در تئاتر به پنج سال هم نمی‌رسد، لذا باور قابل اتکایی نیست. من هم به آن استناد نمی‌کنم. من پای اعتقادم هستم. با گروهم مشورت کرده ام و همه به این نتیجه رسیده ایم که هرچند دلمان آشوب است، نباید بر موج این هیجانات کاذب سوار شویم بلکه باید روی صحنه حرفمان را به گوش مردم برسانیم.
احسان دلدار از دیگر کارگردانان مطرح تئاتر مشهد است که امسال با تئاتر «بی در زمانی» در سی و دومین جشنواره تئاتر فجر استان شرکت می‌کند. او در این باره گفت: ما سال هاست از آزادی اندیشه و تأثیر آن بر توسعه سخن می‌گوییم، درحالی که وقتی به عمل می‌رسد، خودمان در الفبای آزادی لنگ می‌زنیم.
وی افزود: حضور یا عدم حضور هر گروه تئاتری در جشنواره، یک انتخاب و تصمیم از برآیند نظرات همان گروه تئاتر است.
این هنرمند مشهدی با بیان اینکه «بی در زمانی» تنها متعلق به کارگردان نیست که به صورت شخصی برای آن تصمیم گیری کند، گفت: این نمایش متعلق به تمام بازیگران و عواملش است. ما دراین خصوص با یکدیگر گفتگو کرده ایم و برای شرکت در جشنواره به اجماع رسیده ایم.
دلدار ادامه داد: بهتر است برخی منفعت طلبان، شرکت در یک جشنواره تئاتری را با دیگر مسائل پیوند ندهند. ما مطالبه مان را با زبان خودمان روی صحنه مطرح خواهیم کرد. اعتقاد آن‌ها برای ما محترم است؛ پس بهتر است به اعتقاد ما هم احترام بگذارند و اجازه دهند با عقاید و سلایق متفاوت در کنار یکدیگر زیست مسالمت آمیزی داشته باشیم.