گروه ورزش| شهرآرانیوز، پرتغال در ۳ دوره اخیر جام جهانی با چندین ستاره در قامت یک مدعی ظاهر می‌شود، اما خیلی زود با جام وداع می‌کند. حالا در آخرین جام جهانی با حضور کریس رونالدو آن‌ها به دنبال نتایجی بزرگ هستند.
در ۲۰۱۸ روسیه آن‌ها بعد از گذر از ایران در مرحله گروهی با چاشنی شانس، در مرحله یک هشتم خیلی زود حذف شدند، آن هم درست زمانی که به واسطه قهرمانی در یورو۲۰۱۶ امیدوار بودند قهرمانی در قاره را با قهرمانی در جهان ادامه دهند.
در جام جهانی ۲۰۱۴، اما پرتغال پس از شکست تحقیرآمیز ۴ بر ۰ مقابل آلمان، در مصاف با غنا و آمریکا هم آنچنان شکننده ظاهر شد که وقتی در پایان مرحله گروهی با ۴ امتیاز سوم شد و از صعود به مرحله بعدی رقابت‌ها بازماند، هیچکس تعجب نکرد.
پرتغال در ۲۰۱۰ هم تجربه مشابهی با ۲۰۱۸ داشت و در یک هشتم نهایی با کی‌روش، سرمربی فعلی ایران مقابل اسپانیا باخت و وداعی زودهنگام را تجربه کرد.
حالا، اما شاگردان سانتوس به خاطر رونالدو هم که شده باید جام را در برابر غنا، اروگوئه و کره جنوبی محکم‌تر از همیشه آغاز کنند.
به جز رونالدو این بار، اما پرتغال ستارگان بی‌شماری دارد. از برناردو سیلوا و کانسلو، مهره‌های مورد اعتماد پپ گواردیولا در منچسترسیتی تا برونو فرناندز، ستاره یونایتد‌ها و البته لئآئو، بازیکن ارزشمند آث‌میلان.
سانتوس در اکثر پست‌ها حق انتخاب دارد و گرچه شاید ژوتا، ستاره لیورپولی پرتغال به خاطر مصدومیت و ناآمادگی جام را از دست بدهد، اما باز هم دست مربی بومی این تیم برای اجرای تفکرات تاکتیکی‌اش باز است.
آخرین حضور قدرتمند پرتغال در جام جهانی به ۲۰۰۶ آلمان برمی‌گردد که این تیم موفق شد پس از کنار زدن ایران و آنگولا در مرحله گروهی، با ستارگانی همچون فیگو و رونالدو، در نهایت به جمع ۴ تیم برتر جام جهانی برسد.
بهترین نتیجه تاریخ پرتغال در ادوار جام جهانی، اما به ۱۹۶۶ برمی‌گردد که موفق شد با هنرنمایی اوزه بیو، ستاره فقید خود به عنوان سومی جهان دست یابد.
جالب اینکه ۱۹۶۶ اولین تجربه پرتغالی‌ها در جام جهانی بود و این بار در دوحه، هشتمین حضور پرتغالی‌ها در جام جهانی است، یعنی آن‌ها فقط ۳ بار بیشتر از ایران در جام جهانی حضور داشته‌اند.