اینجا می توانید نقشه را بررسی کنید.
بریس منارد، اخترفیزیکدان دانشگاه جان هاپکینز و خالق نقشه، درباره آن گفته است:
«اخترفیزیکدانان در سراسر جهان سال‌هاست که این داده‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کنند که منجر به هزاران مقاله و اکتشاف علمی شده است. اما هیچ کس برای ایجاد نقشه ای که زیبا، از نظر علمی دقیق و قابل دسترس برای همه باشد، وقت نگذاشته است. هدف ما در اینجا این است که به همه نشان دهیم جهان واقعاً چه شکلی است.»
مشاهدات این تلسکوپ در نیومکزیکو حدود ۲۰۰۰۰۰ کهکشان را به تصویر می‌کشد که هر کدام مملو از میلیارد‌ها ستاره و جهان‌های ناشناخته هستند. داده‌های این تلسکوپ در نقشه ساده‌سازی شده است، اما همین نقشه ساده بسیار پرجزئیات است. کهکشان راه شیری - کهکشانی با وسعت ۱۰۰۰۰۰ سال نوری که ما آن را خانه می‌نامیم - فقط یک پیکسل از این نقشه را تشکیل می‌دهد.
از لحاظ نظری، داده‌های زیربنایی نقشه ممکن است شامل ۴۰ کوینتیلیون سیاهچاله عجیب و غریب باشد که تخمین زده می‌شود در جهان قابل‌مشاهده باشند. البته سیاهچاله‌ها از نظر گرانشی آنقدر قوی هستند که نور نمی‌تواند از آن‌ها فرار کند، بنابراین به عنوان منابع نور در نقشه نشان داده نمیشوند. اما اختروش‌ها - هسته‌های کهکشانی بسیار درخشان - از سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم در مرکزشان نیرو می‌گیرند و آن‌ها در نقشه قابل مشاهده هستند.
منارد گفته است: «ما به دیدن تصاویر نجومی که یک کهکشان را نشان می‌دهند عادت کرده‌ایم. اما چیزی که این نقشه نشان می‌دهد مقیاس بسیار بسیار متفاوتی دارد.»
متأسفانه نمی‌توانید روی کهکشان‌های جداگانه کلیک کنید تا بفهمید آن‌ها نامشان چیستیا دقیقا کجای کیهان قرار دارند، اما نقشه درعملی‌کردن هدف خودش خوب است: نشان‌دادن کوچک‌بودن ما در مقایسه با تاریخ جهان و تمام محتویات کیهانی.