شهرآرانیوز؛ سال‌هاست که بحث‌های زیادی درباره فوتبال زیبا یا قهرمانی وجود دارد. در عصر کنونی که بر مبنای درآمدزایی از فوتبال قرار دارد، قهرمانی‌ها اهمیت بیشتری نسبت به ارائه فوتبال زیبا دارد، اما این مسئله برای برزیلی‌ها معنا و مفهومی متفاوت دارد. «ژوگو بونیتو» اصطلاحی است که برای توصیف فوتبال زیبا استفاده می‌شود.
برزیلی‌ها همیشه به ارائه فوتبال زیبا، هجومی و با حرکات انفرادی و تیمی هیجانی معروف هستند. البته آن‌ها با پنج قهرمانی، موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال در جام‌های جهانی نیز هستند، اما به نظر می‌رسد که مردم این کشور بیشتر از تعداد جام‌ها، به زیبا بازی‌کردن تیمشان اهمیت می‌دهند؛ موضوعی که تیم‌ملی این کشور سال‌به‌سال از آن فاصله گرفته است و به‌طور خاص در این دوره جام، آن‌ها در جدول میانگین دریبل در رتبه عجیب دهم قرار گرفته‌اند.
چند هفته پیش از آغاز جام‌جهانی ۲۰۲۲ یک نظرسنجی در برزیل برای انتخاب بهترین مربی تاریخ فوتبال این کشور برگزار شد که درنهایت نتیجه جالبی به همراه داشت. در این نظرسنجی فردی به‌عنوان برترین مربی انتخاب شد که هیچ‌گاه برای تیم‌ملی برزیل قهرمانی به دست نیاورد، اما فوتبال‌های زیبای سلسائو با این مربی هنوز در اذهان عمومی باقی مانده است.
بر اساس نظر کارشناسان و هواداران برزیلی، تله سانتانا که سرمربی تیم‌ملی این کشور در جام‌های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ بود، به‌عنوان بهترین سرمربی تاریخ برزیل انتخاب شد. این در حالی است که سانتانا نتوانست در هیچ‌کدام از این دو تورنمنت برزیل را به قهرمانی جهان برساند. در جام‌جهانی ۱۹۸۲ سلسائو پس از مرحله گروهی حذف شد و در جام‌جهانی ۱۹۸۶ در یک‌چهارم نهایی شکست خورد. با این حال، آن تیم با ارائه بازی‌های بسیار درخشان هنوز برای فوتبال‌دوستان این کشور خاطره‌ساز است و سانتانا هم با جملات معروفش در یاد‌ها مانده است. یکی از جملات معروف این مربی برزیلی این بود که ترجیح می‌دهم با بازی خوب ببازم تا اینکه با بازی بد برنده شوم.
در جام‌جهانی قطر هم شاهد بازی‌های زیبا و دریبل‌زدن‌ها بودیم، اما بیشتر در تیم‌ها و بازیکنانی که کمتر انتظار چنین موردی را از آن‌ها داریم. طبق داده‌های استخراج‌شده از پلت‌فرم «Sofascore»، سکو‌های اول و دوم را آلمان و کانادا هرکدام با ۱۰.۳ و سکوی سوم را غنا با ۹ دریبل در هر بازی اشغال کرده‌اند که همگی در مرحله گروهی حذف شده‌اند. این درحالی است که آلمانی‌هایی که همیشه به فوتبال ماشینی معروف بوده‌اند، در صدر این فهرست جای دارند و برزیل و آرژانتین به‌طور مشترک با میانگین ۶.۴ دریبل در هر بازی، از این نظر در جایگاه دهم قرار دارند.
چهار سال پیش و در جام‌جهانی ۲۰۱۸، برزیلی‌ها که در آن زمان هم تیته را به‌عنوان سرمربی در کنار خود داشتند، در هر بازی با میانگین ۱۵ دریبل در رده دوم این فهرست قرار گرفتند. هشت سال پیش، در خانه، آن‌ها با میانگین ۱۴.۱ چهارم شدند. در آفریقای‌جنوبی با میانگین ۱۲.۴ دریبل رتبه سوم را داشتند. در آلمان با ۱۱.۲ دریبل به‌طور متوسط در هر بازی، دوم شدند و در سال ۲۰۰۲ آن‌ها بیشترین دریبل در هر بازی را با ۱۴.۳ دریبل به‌طور متوسط دارا بودند. اما آن‌ها در این دوره میانگین ۶.۴ دریبل را در هر بازی ثبت کردند که چیزی نزدیک به فاجعه بود؛ آماری که این پرسش را ایجاد می‌کند که سبک بازی آن‌ها مبتنی بر کار تیمی بیشتر بود یا حریفان قدرت بیشتری در برابر خلاقیت آن‌ها داشتند؟
فهرست فردی موفق‌ترین دریبل‌کننده‌ها در قطر هم با فهرست تیم‌ها مطابقت دارد. جمال موسیالا، هافبک آلمانی، با میانگین ۶.۳ دریبل در هر بازی بهترین دریبل‌زن جام است؛ نکته‌ای که چندان هم جای تعجب ندارد. زیرا پیش از شروع مسابقات، این جوان نوزده‌ساله به این مهارت شهره بود. برای درک تفاوت او با دیگران در این زمینه، کافی است به این نکته توجه کرد که میانگین او تقریبا دوبرابر رتبه دوم، ستاره کانادایی، آلفونسو دیویس، با ۳.۷ دریبل در هر بازی است. محمد کودوس، هافبک تهاجمی غنا، با ۳.۳ دریبل در هر بازی رتبه سوم را به خود اختصاص داده است.
جالب اینکه این دو را کیلیان امباپه فرانسوی که در رتبه بعدی فهرست با سه دریبل در هر بازی قرار می‌گیرد، تعقیب می‌کند؛ امباپه‌ای که از نظر مجموع تعداد دریبل تا اینجای جام در رده دوم قرار دارد. او با ۱۵ دریبل این جایگاه را با چهار دریبل اختلاف نسبت به موسیالا درحالی به خودش اختصاص داده است که هنوز دو بازی دیگر پیش رو دارد. ترکیب بازیکنان حذف‌شده و حاضران در نیمه‌نهایی در بالای فهرست دریبل‌زنان نشان می‌دهد که این چیزی نیست که یک تیم را قهرمان کند، حتی اگر نقش مهمی در بازکردن منافذ دفاعی حریف داشته باشد. اما غیبت برزیل در این جمع موضوعی جداگانه است.
برای مردمی که از تیم‌ملی کشورشان فوتبال زیبا را حتی بیشتر از قهرمانی در جام‌جهانی می‌خواهند، بدون‌شک این آمار‌ها اصلا راضی‌کننده نخواهد بود. البته شاید تیم‌هایی مانند آلمان، غنا، فرانسه و کانادا با حریفانی روبه‌رو شدند که اجازه دریبل‌زدن بیشتری را می‌دادند. برزیل مقابل رقیبان بسیار نزدیکی بازی کرد که دریبل نمی‌تواند دربرابر آن‌ها خیلی مفید باشد. از طرفی باید به یاد آورد که برزیل در بازی آخر مرحله گروهی، با ذخیره‌ها به مصاف کامرون رفت.
همچنین نیمار، بهترین دریبل‌زن تیم، در اولین بازی‌اش مصدوم شد، دو مسابقه بیرون بود و وقتی برگشت، هنوز از نظر بدنی در آمادگی صددرصد به سر نمی‌برد. اما با همه این موارد، در کل به نظر می‌رسد که سلسائو در سال‌های گذشته از نظر فوتبال زیبا فاصله زیادی با سال‌های درخشان گذشته‌اش پیدا کرده است و بازی این تیم دیگر تماشاگران و عاشقان فوتبال را به وجد نمی‌آورد.