آزاده چشمه سنگی | شهرآرانیوز؛ سال ۷۴ بود که برنامه «صبح به خیر ایران»، با مرکز هرمزگان ارتباط زنده تصویری گرفته بود تا اقبال واحدی بینندگان را با صدا و تصویر جوانی ناشناخته از اهالی بومی بندرعباس آشنا کند. قرار بود ترانه «ابوالفضل» با ترانه و صدای ناصر عبداللهی به طور زنده به مناسبت روز جانباز اجرا شود. نتیجه اعتماد اقبال واحدی به ناصر عبداللهی، انتشار ترانه «یا فاطمه بنت نبی» بود که با گویش محلی ناصر عبداللهی و ترانه زیبای علی معلم به قلب و جان مخاطب آن روز‌ها نشست.
مخاطبی که با بعدی تازه از موسیقی محلی جنوب روبه رو شده بود که تلفیقی از عناصر جنوبی و فضاسازی‌های پاپ بود. ناصر عبداللهی پیش از اجرا در برنامه «صبح به خیر ایران»، چندین سال در صدا و سیمای هرمزگان آهنگ سازی می‌کرد. پیانو، گیتار، کیبورد و ساز‌های کوبه‌ای را به خوبی می‌نواخت و صدایش در دسته بندی باس جای می‌گرفت.
یک سال پس از حضور در قاب شبکه ملی، همراه با همسرش راهی تهران شد و کمی بعد با معرفی محمدعلی بهمنی به انتشارات دارینوش، آلبوم «عشق است» و «دوستت دارم» را تولید کرد. ناصر عبداللهی سبک موسیقی اش متأثر از ابراهیم منصفی ترانه سرا و آهنگ ساز هرمزگانی بود، اما هرگز نمی‌توان او را به تقلید متهم کرد. او خواننده‌ای بود که از هیچ کس تقلید نمی‌کرد و در عین حال تقلید از او کار هر کسی نبود. عبداللهی بار‌ها بابت ترانه مشهور «ناصریا» به بازسازی قطعه‌ای اسپانیولی متهم شده بود، اما در دفاع از اثر خود آن را یک قطعه با حال و هوای موسیقی عربی می‌دانست. فارغ از تناژ آوایی قوی و منحصر به فردش، گرما و جاذبه‌ای در صدایش بود که او را از سایر خوانندگان متمایز می‌کرد.
مهرداد نصرتی که سال‌ها در جایگاه آهنگ ساز با او برادری کرده بود، براین باور است ناصر عبداللهی در انتخاب ترانه‌ها سخت گیری می‌کرد و در بسیاری قطعات با لحن صدا و حس آهنگ، عشق بی حد خود به معبود را در آثارش زمزمه می‌کرد و در یک جمله او عاشق خدا بود. در ترانه «یامبو صحنه» نیز با اشاره به جشن نیایش باران در قدیم که به جمع شدن افراد برای دعای باران مرسوم بوده است، مخاطب را دعوت می‌کند تا با امید به رسیدن محبوب و حرکت دنیا به سمت عدل و صلح، به آینده امیدوار باشد. آینده‌ای که در آن به ظهور منجی اعتقاد دارد و به این ترتیب از هر فرصتی برای انتقال ارزش‌های معنوی و دینی استفاده می‌کند.
ناصر عبداللهی در پنج آلبوم رسمی خود هرگز به مضامین صرفا عاشقانه محدود نشد و از قطعات اجتماعی گرفته تا قطعات مذهبی، همواره چیزی در چنته داشت. ترانه‌های «احمد ثانی»، «مهر دلبر»، «یا فاطمه بنت نبی» و «مهر علی (ع) و زهرا (س)» از جمله قطعاتی بودند که خالصانه در مدح اهل بیت (ع) کار کرد و با استقبال عموم همراه شد.۲۹ آذر سال ۱۳۸۵ بود که ستاره محبوب پاپ ایران، پس از گذران ۲۶ روز کما، در بیمارستان هاشمی نژاد تهران و در سن ۳۵ سالگی درگذشت و در آرامستان بهشت زهرا (س) بندرعباس، به خاک زادگاهش بازگردانده شد.