به گزارش شهرآرانیوز، لیلی عاج امشب در نشست خبری فیلم سرهنگ ثریا در سینما هویزه مشهد با اشاره به اینکه این فیلم موجب متاثر شدن بسیاری از بینندگان شده بود، درباره اینکه برخی هنرمندان در این دوره از جشنواره شرکت نداشتند گفت: باید توجه داشت نظر هنرمندان محترم است. ما نمی‌توانیم بگوییم دیگران چگونه بیاندیشند. اصلا ما و آن‌هایی وجود ندارد، چون نظرات همه محترم است.
وی در پاسخ به این سوال که تاثیر اکران‌های استانی در دیده شدن فیلم‌های سینمایی چیست، بیان کرد: قطعا اکران‌های شهرستانی برای سازندگان فیلم مفید است. البته به دلیل اینکه من یک فیلم اولی هستم، برآیند مشخصی از این موضوع ندارم. با این حال این مساله خیلی برای من مهم بود چرا که بازخورد‌های خوبی از حال و هوای تماشاگران دریافت کردم.
کارگردان فیلم سرهنگ ثریا درباره اینکه این فیلم حال و هوای تئاتری داشت، خاطرنشان کرد: باید توجه داشت این موضوع از ناخوآگاه من آمده است. به نظر من روح تئاتری موجود در یک فیلم یک ویژگی است؛ فارغ از اینکه مثبت باشد یا منفی. البته ممکن است کسی از این موضوع استقبال نکند.
وی با اشاره به برخی ارزیابی‌های منفی از بازی‌های فیلم گفت: قرار نبود پیوند‌های فرعی در این فیلم خیلی پررنگ شود. همه بازیگران این فیلم تئاتری بودند. خانم ژاله صامتی یک تئاتری موفق است. بازیگران قدیمی دیگری از عرصه تئاتر نیز در این فیلم حضور داشتند. دلیل استفاده از این بازیگران نیز این بود که من کارگردان تئاتر هستم و به من اعتماد داشتند.
عاج اضافه کرد: همه بازیگران این فیلم خیلی با من همدل بودند و علاقه داشتند تجربه جدیدی داشته باشند. همین موضوع موجب جذابیت کار برای من و عوامل علی رغم همه سختی‌ها شد.
کارگردان فیلم سرهنگ ثریا درباره برنامه‌های خود برای ساخت آثار بعدی اش نیز گفت: هنوز به این موضوع نیاندیشیده ام. باید توجه داشت قطعا ساخت فیلم دوم دشوارتر است. هنوز نظر خاصی درباره کار بعدی ام ندارم.
وی درباره منابع مورد استفاده برای ساخت چنین فیلمی اظهار کرد: خیلی از کسانی که از منافقین جدا شده اند، کتاب خاطرات خود را نگاشته اند. بعضا نیز علاقه دارند با آن‌ها گفتگو شود. ما نیز از همین منباع استفاده کردیم. البته از یاد نبریم که هدف این فیلم نمایش خانواده‌های این افراد بود و قرار نبود در مورد زندگی در کمپ منافقین باشد. البته یکسری جزئیات مربوط به زیست اعضای کمپ بود که این‌ها را از آنان می‌پرسیدم. این موضوع سوژه حساسی بود و ادای حق مطلب در مورد آن اهمیت داشت.
جلیل شعبانی، تهیه کننده فیلم سرهنگ ثریا نیز در این نشست بیان کرد: باید توجه داشت ساخت فیلم نخست همیشه برای فلیمسازان کار دشواری است. خانم عاج در تئاتر سابقه‌ای طولانی دارد و تئاتری هم درباره موضوع منافقین اجرا کرده بود. احساس ما این بود که این نمایشنامه می‌تواند به یک فیلمنامه نیز تبدیل شود.
وی اضافه کرد: از همین رو پس از انجام مذاکرات اولیه، فیلمنامه سرهنگ ثریا نوشته شد. احساس من این بود که فیلمنامه خیلی خوب از آب درآمده و با توجه به سابقه‌ای که خانم عاج در تئاتر داشت، به نظر می‌رسید از پس ساخت اثر بر بیاید.
شعبانی تاکید کرد: لازم است در سینما کاری کرد که تماشاگر روابط بین آدم‌ها در هر فیلم را باور کند و خانم عاج از پس از این موضوع بر می‌آمد.
ثریا عبدالهی، مادر امیراصلان حسن زاده که ۲۱ سال است فرزندش در اسارت فرقه رجوی است، گفت: سرهنگ ثریا تلاش چهار ساله مادران اسرای کمپ رجوی را به نمایش گذاشت. این فیلم نمایشگر صدای مادرانی بود که فرزندانشان شست و شوی مغزی شده اند، اما به فرزندان شان عشق دارند. نمایش این موضوع قطعا اثر زیادی بر بیننده دارد.
وی ادامه داد: نمایش این فیلم موجب شد بغض خانواده‌ها بعد از ۴۰ سال در این جشنواره بترکد. ما نمی‌خواستیم اینگونه شناخته شویم که فرزندان‌مان در این فرقه هستند، ولی این فیلم عشق واقعی ما را نشان داد بیان کرد که ما بی‌گناهیم.