مژده رنگیان - شاید برای ما که می‌توانیم به‌راحتی همین الان روزنامه را در دستمان بگیریم یا به‌سادگی از گوشی همراه خود استفاده کنیم، رشته بوچیا جذابیتی نداشته باشد؛ اما برای عده‌ای، این ورزش امید آخر برای داشتن کمی حرکت در زندگی‌شان باشد، افرادی که به هر دلیلی میهمان ویلچرهایشان شده‌اند و به‌خاطر آسیب‌های نخاعی گاهی حتی نمی‌توانند انگشت‌های خود را حرکت دهند. مشهد در 3 روز گذشته میزبان بانوان و دختران از سراسر کشور بود تا در رشته بوچیا، رشته‌ای مختص افراد با معلولیت‌های شدید و با پایین‌ترین سطح توانایی جسمی و حرکتی، شرکت کنند. دهمین سالی بود که مسابقات قهرمانی کشور بوچیا بانوان برگزار می‌شد که ۸۴ ورزشکار از ۱۶ استان در آن حاضر شدند. در پایان 3 روز رقابت، ورزشکاران تیم تهران الف موفق شدند با 44 امتیاز رده نخست مسابقات را از آنِ خود کنند. تیم دختران خراسان رضوی اما با 24 امتیاز نایب‌قهرمانی مسابقات را به دست آوردند و تیم تهران‌ب با 21 امتیاز سوم شد. کاپ اخلاق هم در پایان به بچه‌های تیم گیلان اهدا شد.
حرکت حتی با نوک انگشتان
سالن حمیدی میزبان بانوان ورزشکار از رده‌های سنی مختلف بود؛ از دختران نوجوان ده‌دوازده‌ساله گرفته تا بانوان بالای 30 سال. ملی‌پوشان این رشته هم در مسابقات بودند و ورزشکاران براساس میزان معلولیت خود در کلاس‌های چهارگانه BC1 تا BC4 دسته‌بندی شدند. برخی از ناحیه اندام بالایی مانند دست‌ها و کمر دارای حرکت بودند و می‌توانستند با دست توپ‌ها را پرتاب کنند و گروهی دست‌هایشان دچار معلولیت بود؛ اما به‌هر‌نحوی می‌توانستند توپ را به حرکت در‌آورند، ولی دراین‌میان ورزشکارانی هم بودند که به‌خاطر قطع نخاع از ناحیه گردن تنها می‌توانستند با بینی خود یا گذاشتن نی یا یک وسیله در دهان به توپ ضربه بزنند و توپ از طریق رمپ یا سطح شیبداری به زمین مسابقه منتقل می‌شد.
دختری چهارده‌پانزده‌ساله معلوم می‌شود. معلولیتش زیاد است و برای انجام حرکات، نیاز به کمک مربی دارد. بیشتر ورزشکاران، مادران خود یا فردی از خانواده را در کنار خود دارند تا بتوانند از پسِ یکسری حرکات برای انجام رقابت برآیند. مربی برایش رمپ را آماده می‌کند، پاهای بی‌حرکتش با بندهای مخصوصی به ویلچر بسته شده است. دست چپش به‌دلیل معلولیت مشت شده و دستبند زیبایی که روی آن «خدا» حک شده، بر روی مچ همان دستش دیده می‌شود. دست راستش شرایط بهتری دارد و بعد از اینکه زاویه مناسب را انتخاب می‌کند، با نوک انگشت اشاره‌اش به توپ که بر روی رمپ قرار گرفته ، ضربه می‌زند و توپ قرمز سُر می‌خورد و راهی زمین می‌شود و با فاصله از توپ سفید متوقف می‌شود.
رقابت جدی و نزدیک
آن سوی میدان، مسابقه دیگری در حال پیگیری است. داوران کاملا در کار خود جدی هستند و یک رقابت رسمی و قهرمانی کشور را قضاوت می‌کنند و وضعیت جسمانی ورزشکاران دلیلی نمی‌شود که بخواهند ارفاق کنند یا تفریحی به مسابقات نگاه کنند. رقابت‌ها به مرحله حساسی رسیده است و یکی از دختران در اواخر بازی زمانی که شکست و حذفش از مسابقات قطعی شد، اشک از چشمانش سرازیر شد و با همان چشمان اشکبار و ناامید از کسب پیروزی، توپ‌های بعدی خود را پرتاب کرد. شریعتی که هدایت تیم بوچیای بانوان استان را برعهده دارد، می‌گوید همه بازیکنان تیم، مشهدی هستند و از توانایی‌های بالایی برخوردارند. پیش‌بینی ما قهرمانی کشور بود؛ اما حضور تهران با 2 تیم، ما را غافل‌گیر کرد. او ادامه می‌دهد: هر کدام از بچه‌های تیم در طول مسابقات 16 بازی داشتند که در هر روز 5 رقابت را پشت‌سر گذاشتند و همین باعث خستگی دختران شد. مشهدی‌ها تمامی حریفان خود را تا پیش از روز پایانی حذف کرده بودند و حتی نایب‌قهرمان بازی‌های آسیایی نیز مغلوب تیم استان شده بود.
موفق باوجود معلولیت
مربی بوچیای بانوان خاطرنشان می‌کند: در تیم خراسان بازیکن سیزده‌ساله داشتیم و تا 35 سال نیز ورزشکار در این تیم حضور دارد. بچه‌ها همگی خداراشکر باوجود داشتن معلولیت، فعال هستند؛ به‌طوری‌که فوق‌لیسانس کتابداری و فوق‌لیسانس حسابداری و بازیگران تئاتر نیز در تیم حضور دارند و بچه‌های تیم اکثرا مشغول‌به‌کار هستند. تمرینات نیز به‌صورت مداوم پیگیری می‌شود؛ به‌طوری‌که 3 روز در هفته تمرینات در مرکز فیاض‌بخش برگزار می‌شود و 20 ورزشکار در این رشته دارم که از این تعداد 8 نفر برای حضور در مسابقات انتخاب شدند. شریعتی درباره بازیکنان تیم خراسان و مقام‌هایی که کسب کردند، اظهار می‌کند: فرزانه دلارامی، نفیسه خلیلیان، زهرا دلارامی، تکتم کریمی، فاطمه اسماعیل‌پور، زیبا پارسایی‌نسب، سمیه گیلاسی و نازنین ملاعلیپور، 8 بازیکن تیم خراسان هستند که ازاین‌میان نازنین ملاعلیپور به مقام اول رسید و تکتم کریمی و فرزانه دلارامی هر کدام به جایگاه سومی رسیدند،.تلاش می‌کنم تا از بین بچه‌های مشهدی حداقل یک نماینده در تیم ملی داشته باشیم. امسال انتخابی پاراالمپیک2020 نیز در پیش است و باید برای آن خود را بیشتر آماده کنیم.
اسپانسر، مهم‌ترین نیاز بوچیا
او در پاسخ به این سؤال که آیا این رقابت‌ها جوایز نقدی نیز داشت، می‌گوید: مسابقات کشوری شامل هدیه نیست و تنها لوح و مدال اهدا شد؛ اما قرار شد ازسوی کمیته ورزش آسایشگاه فیاض‌بخش کارت 100هزارتومانی به بچه‌ها اهدا شود. در کنار این موضوع مهم‌ترین نیاز بچه‌ها اسپانسر است. بوچیا تنها فرصت داشتن یک تفریح و ورزش برای افراد با معلولیت‌های بالاست. باوجود اینکه کمیته ورزش همیشه کمک کرده است، ما از نظر وسیله و تجهیزات در مضیقه هستیم. بچه‌ها باید توپ و رمپ اختصاصی خود را داشته باشند و با توجه به میزان و نوع معلولیت آن‌ها تهیه شود؛ اما به‌دلیل هزینه بالای خرید تجهیزات، درحال‌حاضر از رمپی که موجود است، 14 نفر هم‌زمان استفاده می‌کنند.