به گزارش شهرآرانیوز، «محمد عسگری» را اغلب در حوزه سینما به عنوان برنامه ریز، دستیار کارگردان و بازیگر می‌شناسیم. وی از سال ۱۳۷۳ پا به عرصه هنر گذاشت و دانش آموخته کارشناسی هنرهای دراماتیک از دانشکده هنر و معماری تهران است. عسگری در سال ۱۳۸۹ در استان البرز، خانه هنرمندان را تاسیس کرد و در سال‌های ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۹ عضو شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش و هیات امنا انجمن نمایش استان البرز بود. از افتخارات او می‌توان به اخذ بیش از ۴۸ عنوان برتر، از جشنواره‌های معتبر بین المللی و سراسری در گرایش‌های بازیگری، نویسندگی، کارگردانی و طراح صحنه اشاره کرد. وی در طول سال‌های کاری اش در بیش از ۶۰ نمایش به عنوان نویسنده، کارگردان، بازیگر، طراح صحنه و مشاور کارگردان حضور داشت. در بخش سینما و تلویزیون نیز می‌توان به آثار مختلفی از جمله ««محمد (ص)» «آن سوی ابرها» و «خورشید» به کارگردانی مجید مجیدی و فیلم‌های «امروز» «قصر شیرین» «نگهبان شب» به کارگردانی سیدرضا میرکریمی و «تنگه ابوقریب» به کارگردانی بهرام توکلی و سریال «سرزمین کهن» به کارگردانی کمال تبریزی و فیلم «حق سکوت» به کارگردانی هادی نائیجی و... اشاره کرد. به بهانه حضور فیلم «اتاقک گلی» به کارگردانی «محمد عسگری» و حضور در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر با وی همکلام شدیم.
پیش از آنکه من به گروه اضافه شوم بیش از صد ساعت مصاحبه با افرادی که در عملیات مرصاد حضور داشتند به صورت گفتگو محور وجود داشت که آن‌ها را دیدم و روند نگارش فیلم نامه و در شکل گیری داستان پیشنهاداتی را دادم که با همفکری نویسنده به داستان فیلمنامه اضافه شد.
فیلم‌های مستندی را که درباره این عملیات وجود داشت دیدم و مطالب مربوط به آن عملیات را نیز مطالعه کردم.
معتقدم جوهره هنر خلاقیت است و انتخاب بازیگر جدید نیز نوعی از خلاقیت محسوب می‌شود. همان گونه که من در فیلم‌های قبلی که به عنوان دستیار کارگردان بودم این راه را ادامه دادم. منظورم این است که همواره سعی کرده‌ام تا بازیگری مستعد را انتخاب کرده و او را به سینما معرفی کنم، نمونه‌ی این نگاه را می‌توان در فیلم‌های «خورشید»، «قصر شیرین» یا «نگهبان شب» دنبال کرد؛ بنابراین به غیر از دو بازیگر سعی شد از بازیگران ناشناخته بهره ببریم که البته به نظرم همگی درخشان ظاهر شده اند.
نقش مردم در حوزه مقاومت زاویه نگاه ماست، اینکه چگونه مردم در این عملیات پا به پای رزمندگان مقاومت می‌کنند نگاه اصلی ست. چون نمی‌توانم داستان فیلم را لو دهم تنها به این موضوع اشاره می‌کنم که در خلال داستان اختلافی در یک روستا رخ می‌دهد و با حضور دشمن اهالی اختلاف را فراموش کرده و با یکدیگر متحد می‌شوند. اتحاد بعدی وحدتی ست که بین مردم و رزمندگان ایجاد می‌شود.