ایران قوی با ایرانیان توانمند شکل می‌گیرد. این البته یک شرط مهم هم دارد؛ باید این توانمندی از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل شود و از ساحت نظر بر زمین عمل بنشیند، و الا اگر فقط در ذهن و حتی اندیشه باشد، قوتی نخواهد افزود.
در فیزیک می‌گویند صرف واردکردن نیرو باعث کار نمی‌شود. اگر نیرو منجر به جابه جایی شود، کار است. مثل نقشه ساختمانی که اگر در ذهن تا ثریا هم به قوت قامت کشد، اما روی زمین آجر‌ها روی هم قرار نگیرند، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. اتفاق زمانی روی می‌دهد که بر اساس نقشه‌ای دقیق، با حسابگری زیاد، بر زمینی استحکام یافته و فونداسیونی مهندسی شده، خشت‌ها روی هم قرار بگیرد. وقتی کامل شد، با بنایی رفیع روبه رو خواهیم بود که می‌تواند محل تولید قوت و حتی تبدیل آن به اقتدار باشد. در این هندسه، هرکس نقشی دارد و نمی‌تواند بدون ایفای آن منتظر به نتیجه رسیدن کار باشد.
ایران قوی زمانی تمام ساحتی شکل می‌گیرد که یکایک افراد آن در جایگاه خود، در هر کار تعریف شده‌ای که دارند، در هر کجا که هستند، کارشان را به بهترین شکل انجام دهند. مهم‌تر از اینکه کجاییم، این است که چگونه کار می‌کنیم. مهم‌تر از این هم آن است که برای بهترشدن کار چگونه فکر می‌کنیم و برای اجرای آن تلاش‌ها را سامان می‌دهیم.
رویکردی چنین، قوت وطن را افزایش می‌دهد، و الا اگر هرکس منتظر برخاستن دیگری باشد و با قامت راست کردن او، پتو را بیشتر به سر خود بکشد، کاری که باید و انتظار داریم، انجام نخواهد شد. این هم فقط امری حاکمیتی نیست، اگرچه بیشترین نقش و اثر را آنان رقم می‌زنند. یک موضوع فرهنگی و اجتماعی است. تا این فرهنگ در جامعه نهادینه نشود، هزار نهاد هم که بسازیم، باز کار پیش نخواهد رفت. خود ما ایرانی ها، هرکداممان باید بکوشیم به نیرویی انسانی تبدیل شویم برای ساختن و تولید قوت. بالاتر از این، باید همت کنیم به منبعی انسانی ارتقا یابیم برای تولید نیروی بیشتر.
این را هم رسم زندگی کنیم که باید امروزمان بهتر از دیروز باشد و برای بهترشدن فردا از امروز هم برنامه داشته باشیم. بدانیم که اگر لحظه‌ای بنشینیم، به اندازه چند لحظه عقب خواهیم افتاد. وقتی نشستن به عادت تبدیل شود، پیشرفت هم به آرزو تبدیل خواهد شد و جز به اندازه تلاشمان محقق نخواهد شد.
درک این مهم و رسیدن به مفاهمه برای تلاش بیشتر و سازندگی افزون تر، راه را برای رسیدن به فردای بهتر فراهم می‌کند. در آغاز چهل وپنجمین سال حیات انقلاب اسلامی به قواعد پیشرفت، التزاممان را به عنوان عهده نو، امضای عملی بگذاریم. با قاعده‌ای چنین ایران قوی شکل می‌گیرد و قوتش رو به افزایش می‌نهد. فراوانی قوت به اقتدار تبدیل می‌شود و باز این اقتدار شکل گرفته بستر را برای توسعه و پیشرفت تمام ساحتی در کلاسی بالاتر فراهم می‌کند. در آغاز چهل‌وپنجمین سال حیات انقلاب به قواعد پیشرفت، التزاممان را به‌عنوان عهده نو، امضای عملی بگذاریم. با قاعده‌ای چنین، ایرانِ قوی شکل می‌گیرد و قوتش رو به افزایش می‌نهد.
همچنین، فراوانی قوت به اقتدار تبدیل می‌شود و باز این اقتدار بستر را برای توسعه و پیشرفت تمام‌ساحتی در کلاسی بالاتر فراهم می‌کند.