به گزارش شهرآرانیوز، معمولا پایان هرسال زمان حساب‌وکتاب و به‌اصطلاح دودوتا چهارتاکردن است. همین موضوع موجب می‌شود اگر سال مزین به نام اقتصادی هم باشد، اهمیت این محاسبه دوچندان شود، از همین‌روست که این روز‌ها خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و مجلات، انبوهی از مطالبی را منتشر می‌کنند که به شاخص‌های اقتصادی مانند «بهبود فضای کسب‌وکار»، «تولید ناخالص داخلی»، «شاخص فعالیت تولیدی» و... اشاره می‌کند و ضمن ارزیابی عملکرد سال، سعی می‌کنند راهکار‌هایی برای بهبود وضعیت اقتصادی سال آینده پیشنهاد دهند. امسال که به نام «تولید؛ دانش‌بنیان، اشتغال‌آفرین» مزین شده است، به مسائلی مانند مالیات تولید، نرخ سنگین تورم، فاصله فضای کسب‌وکار کشور تا وضعیت مطلوب، بخشنامه‌های خلق‌الساعه، دست‌انداز بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات و تأمین انرژی پایدار برای واحد‌های صنعتی در یک هفته اخیر، بیش از ماه‌های گذشته توجه شده است.
هرچند رفع این موانع به‌منظور بهبود وضعیت تولید، امری ضروری است و نهاد‌ها و سازمان‌های مربوط وظیفه دارند تمام همت خود را برای حمایت از تولید و اشتغال به‌کار گیرند، این پرسش مطرح است که در شرایط فعلی و با وجود موانع و مشکلات فراوان چه باید کرد؟ آیا باید تا زمان رسیدن به شاخص‌های مطلوب، دست نگه داشت یا اینکه در عرصه تولید ماند و مقاومت کرد؟
تجربه نشان داده است در همین وضعیتی که کارآفرینان و تولیدکنندگان به برخی روند‌های اقتصادی کشور که ریشه در خطا‌های سیاست‌گذاری در چند دهه گذشته دارد انتقاد دارند، همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و سعی می‌کنند برای ارتقای حوزه تولید و نان بردن سر سفره خانواده‌های مختلف، تلاش کنند.
به‌عنوان نمونه در حوزه تولید، افرادی هستند که با وجود اینکه بسیار از کاغذبازی‌های اداری و دست‌انداز‌های بانکی شاکی هستند، وقتی پای صحبتشان می‌نشینی، همه به یک نکته اشاره می‌کنند؛ آن‌ها اعتقاد دارند که تمام تلاش خود را می‌کنند و حتی زمانی که امکاناتشان محدود می‌شود، آشفتگی و نگرانی و عقب‌نشینی را جایز نمی‌دانند. آن‌ها سعی می‌کنند با ارزیابی وضعیت و امکانات موجود، بهترین گزینه پیش‌رو را انتخاب کنند و همچنان در عرصه تولید باقی بمانند. این افراد یک شعار دارند: «اگر این کار را نکنیم، وقت، عمر و انرژی‌مان را هدر داده‌ایم، پس می‌مانیم و سعی می‌کنیم در چارچوب‌های ممکن، بهترین عملکرد را داشته باشیم.»
شاید اگر پای درددل برخی فعالان حوزه کسب‌وکار نشسته باشید، این گلایه‌ها را شنیده باشید: «درحال تولید بودم، اما واردات کالا‌های مشابه، تولیدم را زمین‌گیر کرد.» یا «کسب‌وکارم، قربانی تصمیم‌های خلق‌الساعه شد. اگر آن تصمیم‌ها نبودند، اکنون وضعیت بهتری داشتم.» هرچند نکات درستی در میان این حرف‌ها وجود دارد، کارآفرینانی هستند که ترجیح می‌دهند بمانند و همچنان در حوزه تولید مبارزه کنند.
آن‌ها می‌گویند پذیرش نقش قربانی یعنی جلب ترحم و یک کارآفرین موفق هرگز خودش را کوچک نمی‌کند و کوتاه نمی‌آید.
به‌گفته آن‌ها، شاید نتوانیم برخی رویه‌هایی را که موجب ضربه به کسب‌وکارمان شده است، در کوتاه‌مدت تغییر دهیم، اما دست‌کم می‌توانیم واکنش خودمان را دربرابر شرایط کنترل کنیم و همچنان باروحیه در حوزه تولید به فعالیتمان ادامه دهیم. همین اعتقاد موجب شده است صد‌ها واحد تولیدی با وجود موانع زیاد، همچنان چرخشان درحال گردش باشد.
یکی از گلایه‌های بخش خصوصی، نبود فضای رقابتی عادلانه است. آن‌ها می‌گویند که گاه شرکت‌های خصولتی به تسهیلات بانکی یا بازار‌های داخلی و خارجی دسترسی بهتری دارند و همین مسئله، قدرت رقابت آن‌ها را کاهش داده است. در این میان، تولیدکنندگانی هم هستند که ماندن در حوزه تولید را مانند شرکت در یک مسابقه سخت، اما شیرین توصیف می‌کنند و می‌گویند ممکن است در این مسابقه، داور خطای تیم مقابل را نادیده گرفته یا حتی یکی از بازیکنانمان را اخراج کرده باشد، اما، چون حوزه تولید را میدان رقابت می‌دانیم، همچنان می‌مانیم و به فعالیت خود ادامه می‌دهیم.
یکی از تولیدکنندگان می‌گفت اگر در حوزه کارآفرینی اعتمادبه‌نفستان کم باشد، سخت به چالش‌های دشوار تن می‌دهید و وقتی چنین راهی را درپیش می‌گیرید، درواقع خودتان را از تجربه موفقیت محروم می‌کنید. اما اگر بمانید و ادامه دهید، تمام این دشواری‌ها در زمانی که کارتان به ثمر می‌رسد، تبدیل به لذت می‌شود؛ مانند گلی که یک فوتبالیست در یک مسابقه سخت و دشوار می‌زند و بعد از اتمام مسابقه، از سختی‌های آن رقابت هم به شیرینی یاد می‌شود.
امسال در مقطع تابستان و زمستان، تولیدکنندگان زیادی با مشکل بحران انرژی مواجه شدند. برق و گاز واحد‌های تولیدی قطع شد و همین مسئله کلی خسارت به آن‌ها وارد کرد. یکی از تولیدکنندگان تعریف می‌کرد که معمولا وقتی افراد در چنین شرایطی قرار می‌گیرند، به‌خصوص که پای ضرر و زیان مالی هم درمیان باشد، حس ناکامی و سرخوردگی به آن‌ها دست می‌دهد و حتی برخی با خود می‌گویند‌ای کاش اصلا وارد حوزه تولید نمی‌شدم و می‌رفتم دنبال کار واسطه‌گری که بی‌دردسر است. اما در این مواقع، من چالش‌ها را مانند آزمونی تلقی می‌کنم که باید بمانم و از آن سربلند بیرون بیایم. تلقی چالش‌های حوزه کسب‌وکار به‌عنوان آزمون، موجب شده است بعد از دهه‌ها فعالیت در حوزه تولید، مشکلات دیگر نتوانند غافلگیرم کنند. وقتی مشکلی پیش می‌آید، به آن می‌گویم هرقدر هم که سرسخت باشی، من از تو قوی‌ترم. این تولیدکننده می‌گوید که همواره یک شعار در کسب‌وکارم داشته‌ام: «فقط با تلاش و آزمایش است که هر کارآفرینی می‌تواند توانمندی‌های خویش را به مرحله ظهور برساند.»
حال که به نقطه پایانی سال رسیده‌ایم، اگر بخواهیم وضعیت سال را ارزیابی کنیم، باید اذعان کنیم که شعار سال هرچند بر بهبود وضعیت تولید در همه سطوح و حمایت از کارآفرینان و رفع موانع آن‌ها تأکید و نقشه آینده کشور را ترسیم می‌کند، در پس این شعار نکته دیگری هم وجود دارد که در رفتار بسیاری از کارآفرینان مشاهده می‌شود. آن نکته این است که با وجود تمام سختی‌های فعالیت در حوزه‌های تولید و صادرات، باید همچنان ماند و به پارو زدن اضافی ادامه داد. همین پارو زدن‌های اضافی است که دیر یا زود می‌تواند نوید آینده‌ای بهتر را برای اقتصاد کشور بدهد.