به گزارش شهرآرانیوز، مرادجان بوری بایف، امروز، ۲۴ اردیبهشت ماه، در همایش بازشناسی نقش شاهنامه فردوسی در هویت ملی که در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی برگزار شد، اظهار کرد: سخن تازه گفتن از شاهکار فردوسی سهل نیست. باید از روزنه‌ای که فردوسی نگاه می‌کرد، نگریست. فردوسی اثر خود را در زمانی نگاشت که در یکی از پرآشوب‌ترین و پرماجراترین زمان‌ها بود.
وی افزود: در همان گیرودارها این دانای صد آفرین از بیم آنکه تاریخ ایران به باد فنا رود یا فراموش شود شبانه‌روز روی این اثر کار کرد، این شاه اثر پدید آمد و جای شاهنامه در ادبیات ما و جهان خالی نماند. شاهنامه دریای پرگوهری است که سرایده آن مفاهیم ماندگاری را چون خرد، دانش، میهن‌دوستی، جوانمردی، آیین کشورداری و دستور زندگی را در قالب حماسه بیان می‌کند و این کار بزرگی است.
بوری بایف بیان کرد: حکیم فردوسی به مثابه معمار هنرمند کاخی بنا کرد که هم‌زبانان و افرادی که پس از او آمدند، نگاه ژرف بر آن انداختند، جز تقلید کار دیگری انجام ندادند و به تقلید آثاری خلق کردند که هیچ کدام به آن پایه نرسیده است. اگر این سعی و تلاش، میهن‌دوستی و اقدام حکیم نبود تعریف ایران زمین دچار اختلال می‌شد و بیم آن می‌رفت که به فراموشی سپرده شود اما این سخن‌سرای آگاه هوشمندانه به آن پی برد.
رئیس موسسه فرهنگی اکو گفت: براساس نظر گوینده شاهنامه نجات جهان بر پایه خرد استوار است که خرد انسان را به سعادت و رستگاری خواهد رساند و جهل، بی‌خردی، نادانی، حرص و آز انسان را به گمراهی و نابودی خواهد کشاند. این دو همیشه در نبرد تنگاتنگ قرار دارند. بر پایه نظر فردوسی همیشه خرد و دانایی پیروز نیست، گاهی تاریکی بر روشنایی و نادانی بر دانایی چیره می‌شود و این ستیز است که زندگی را بقا و تداوم می‌بخشد.
وی ادامه داد: سرنوشت بشریت بر این اصل بنا نهاده شده و حکیم فرزانه این موضوع را صحنه‌آرایی و صحنه‌پردازی‌ها و با قلم توانای خود به تصویر می‌کشد. تاکید صاحب شاهنامه این است که تنها نور، دانش و خرد انسان را وارسته می‌کند، جهان را به سوی پیشرفت و آگاهی می‌برد و نیکی، گذشت، تفاهم و فضای صلح و آشتی را در عالم فراهم می‌کند.
بوری بایف اضافه کرد: شاهنامه شناسنامه مردم ماست. شاهنامه تنها شناسنامه ملی محدوده امروز ایران نیست، پیام‌هایی که فردوسی در زمان خود داد زمان و مرز و بوم نمی‌شناسد. پیام‌های فردوسی ما را وادار می‌سازد به گذشته پر نور خود توجه خاصی داشته باشیم. حکیم فردوسی نه در ایران و منطقه، بلکه جهان خوب شناخته شده است.