انتصاب سیدمحمود دعایی به سرپرستی روزنامه اطلاعات از سوی امام (ره) یک حکم ناگهانی نبود. او از پیشروترین مبارزان و روشن فکران حوزه علمیه قم علیه طاغوت بود و فعالیت مطبوعاتی خود را با دستگاه تایپی امانی از مغازه آقای شکیبی آغاز کرد. مدتی اعلامیه‌های امام (ره) را در قالب «نشریه بعثت»، تایپ، توزیع و تکثیر کرد.
هنگامی هم که نشریه کوچکش از سوی حکومت توقیف شد، «ماهنامه انتقام» را جایگزین و این بار تصویر امام (ره) را نیز ضمیمه اعلامیه‌ها کرد. اصلا روحیه ظلم ستیزی سیدمحمود، ارثیه پدری اش بود. سیدمحمد دعایی، پدر او، از مبارزان علیه رضاشاه بود که به واسطه فعالیت هایش از یزد به کرمان تبعید شد.
رهبر معظم انقلاب نیز پس از درگذشت محمود دعایی با اشاره به شخصیت مبارز و همراهی همیشگی‌اش با امام راحل (ره) در بخشی از پیام تسلیتشان نوشتند: «ایشان برخوردار از صفات نیک و پسندیده‌ای بودند؛ صفا و سلامت نفس، فروتنی و ساده‌زیستی، پاک‌دستی و قناعت، ارادت عمیق و راسخ به امام بزرگوار و انقلاب و پایداری و وفا در دوستی و رفاقت. گذشته ایشان در عراق و ایران در دوران مبارزات هم، فصل مشبِع دیگری است که موجب رحمت و مغفرت الهی است ان‌شاءا...»
سیدمحمود از چهارسالگی در کرمان بزرگ شد، تحصیل کرد و دروس مقدماتی حوزه را در مدرسه حضرت معصومه (س) کرمان پشت سرگذاشت تا آنکه با نیت ادامه تحصیلات، راهی قم شد و این گونه خود را به قلب مبارزات انقلابی نزدیک‌تر کرد.
هنگامی که به قم رسید، حضرت امام (ره) به تازگی از زندان آزاد شده بود و سیدمحمود مشتاقانه در حلقه صدنفره مأموران ویژه انتظامات حاضر شد، اما پس از تبعید امام (ره)، با چاپ و توزیع اعلامیه‌ها و انتقاد علیه حکومت بر منابر و مجالس، دست از حمایت ایشان برنداشت تا آنجا که در سال ۱۳۴۶ مخفیانه خود را به عراق رساند تا از نزدیک در جریان رهنمود‌های امام (ره) قرار بگیرد.
در آنجا با تهیه و اجرای برنامه رادیویی «نهضت روحانیت» به مدت سه سال، صدای سخنان و بیانیه‌های امام (ره)، اخبار مبارزان داخلی و خارجی و تحلیل‌های سیاسی علیه حکومت محمدرضاشاه بود. مدتی بعد نیز خود را به پاریس رساند و در پرواز امام (ره) به ایران همراه حضرت امام خمینی (ره) به کشور بازگشت.
پس از پیروزی انقلاب به عنوان سفیر ایران در عراق حاضر شد و یک سال بعد نیز به تهران برگشت و در مجلس شورای اسلامی، نمایندگی مردم پایتخت را برعهده گرفت و تا سال ۸۲ به مدت شش دوره بر این مسند باقی ماند، اما آنچه نام سیدمحمود دعایی را در میان چهره‌های مطبوعاتی ماندگار کرد، مدیریت او در روزنامه اطلاعات بود.
سرپرستی این مؤسسه، اردیبهشت سال ۵۹ در حالی که ۵۴ سال از تأسیس آن گذشته بود، برجسته‌ترین نقطه عطف زندگی سیدمحمود دعایی بود که تا آخرین روز حیات، در آن خدمت کرد.
«نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر» در سال ۹۳ و «قلم طلایی» از سوی انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در سال ۹۷، ازجمله عناوینی است که دعایی را در جایگاه چهره شاخص فرهنگی در عرصه رسانه ماندگار کرد. سیدمحمود دعایی سرانجام در ۱۵ خرداد سال گذشته در سن هشتادویک سالگی دار فانی را وداع گفت و در جوار مقتدا و مراد دیرین خود حضرت امام خمینی (ره) آرام گرفت.