پیراهن نمادین و جذاب شماره ۷ منچستریونایتد همیشه از اهمیت خاصی برخوردار بوده و آخرین‌بار بر تن کریستیانو رونالدو بوده است. این بازیکن در اواسط فصل گذشته تصمیم گرفت از یونایتد جدا شود و مدیران این باشگاه از آن زمان تابه‌حال هنوز این پیراهن را به بازیکن دیگری اختصاص نداده‌اند.
هواداران انتظار داشتند این شماره به یکی از خرید‌های جدیدی که قرار است در این پنجره نقل‌وانتقالات تابستانی به اولدترافورد بیاید، اهدا شود؛ اما به‌نظر می‌رسد تنهاخ تصمیم دیگری برای این پیراهن گرفته است و گارناچو، ستاره جوان و آرژانتینی شیاطین سرخ، وارث بعدی این شماره در اولترافورد خواهد بود. ملی‌پوش آرژانتینی به یکی از بهترین بازیکنان جوان جهان تبدیل شده است، اما باید دید در فصل آینده چگونه می‌تواند با سنگینی توقعات ناشی از پوشیدن شماره افسانه‌ای باشگاه کنار بیاید؛ پیراهنی که قبل از او بر تن بزرگانی مانند جرج بست، اریک کانتونا و دیوید بکهام بوده است.
بسیاری از هواداران منچستریونایتد، جرج بست را بهترین شماره ۷ تاریخ شیاطین سرخ می‌دانند. او تنها فوتبالیست اهل ایرلندشمالی است که برنده توپ طلا شده است و قبل از ترک منچستر در سال ۱۹۷۴ به‌مدت شش فصل پیاپی به‌عنوان بهترین گل‌زن یونایتد دروازه حریفان را به توپ می‌بست. مثلث افسانه‌ای او در کنار سر بابی چارلتون و دنیس لا در خاطر هواداران حک شده است. او سال ۱۹۶۸ به شیاطین سرخ کمک کرد دو قهرمانی لیگ و همچنین جام‌ملت‌های اروپا را کسب کنند و بست هم در همان سال برنده توپ طلا شد.
اریک کانتونا از اسطوره‌های فوتبال جهان و باشگاه منچستریونایتد به‌شمار می‌آید و طرف‌داران سمت قرمز شهر منچستر به او لقب پادشاه داده بودند. کانتونا که سال ۱۹۹۲ از لیدزیونایتد به جمع شیاطین سرخ پیوسته بود، به‌مدت پنج سال در اولدترافورد دفاع حریفان را به وحشت انداخت و درحالی‌که تیم فرگوسن شروع به ایجاد سلطه کامل بر فوتبال جزیره کرده بود، کانتونا یکی از مهره‌های بدون جانشین آن‌ها به شمار می‌رفت.
البته او احتمالا همیشه به‌دلیل ضربه عجیبش به یک طرف‌دار در سلهرست‌پارک در یاد‌ها خواهد ماند. کانتونا که آن روز‌ها پیراهن جادویی شماره ۷ منچستریونایتد را به تن میکرد، پس از به‌ثبت‌رساندن یکی از مشهورترین ضربوشتمهای تاریخ فوتبال و درگیری با یکی از طرف‌داران کریستال‌پالاس، به‌مدت ۹ ماه محروم شد، اما میراث بازی او هرگز در سمت قرمز منچستر فراموش نخواهد شد.
دیوید بکهام از اسطوره‌های یونایتد بود که بیشتر از هرچیزی با ضربه‌های آزاد جادویی و سانتر‌های فوق‌العاده‌اش شناخته می‌شد. او دیگر وارث شماره ۷ شیاطین سرخ بود که به‌سرعت از یک وینگر جوان بی‌تجربه، به یکی از بهترین کاپیتان‌های مدرن انگلیس در دوران حضورش در اولدترافورد تبدیل شد. بکهام در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ نقشی کلیدی در کسب جام‌های مختلف شیاطین سرخ ایفا کرد. او درنهایت در سال ۲۰۰۳ پس از انجام تقریبا ۳۵۰ بازی، از جمع منچستری‌ها جدا و راهی رئال‌مادرید شد.
قدم‌گذاشتن در جای پای بکهام هرگز برای هیچ بازیکنی آسان نبود، اما استعداد و اعتمادبه‌نفس کریستیانو رونالدو باعث شد او در اولدترافورد به یکی از محبوب‌ترین بازیکنان تبدیل شود. با امضای قرارداد از اسپورتینگ، این پرتغالی در سال ۲۰۰۳ و در هجده‌سالگی وارد منچستر شد و به‌عنوان یکی از ستاره‌های بزرگ جهان، اولین برنده توپ طلای یونایتد از زمان جرج بست افسانه‌ای شد. او نیز مانند بکهام در نهایت به رئال‌مادرید رفت و سال ۲۰۰۹ به بلانکوس پیوست.
البته ملی‌پوش پرتغالی پس از بازگشت به یونایتد پیراهن قدیمی‌اش را پس گرفت. رونالدو در فصل ۲۲-۲۰۲۱ در سی بازی لیگ‌برتر هجده گل به‌ثمر رساند، اما پس از انتصاب اریک تنهاخ، اوضاع به‌سرعت خراب شد. او در ۱۰ بازی آخرش در لیگ یک گل زد و به عربستان سعودی فرستاده شد. حالا گارناچو پس از رونالدو، دومین بازیکنی است که در هجده‌سالگی وارث شماره ۷ جادویی شیاطین سرخ می‌شود.