شهرآرانیوز، رضا حسینی کارگردان پیشکسوت تئاتر مشهد در حاشیه برگزاری نقد و بررسی تئاتر دماوند در پردیس تئاتر مستقل مشهد گفت: در مواجهه با موضوع نقد در تئاتر به دو شکل برخورد می‌شود؛ اول اینکه تماشاگران، دوستان و منتقدان پس از پایان نمایش بلند می‌شوند، برای عوامل دست می‌زنند و از کارشان تعریف می‌کنند. در برخورد دوم اما همین افراد پایشان را که از سالن نمایش بیرون می‌گذارند درباره ضعف‌های نمایش، ضعیف بودن بازی‌ها، طراحی صحنه ناملموس و دیگر نقایص کار صحبت می‌کنند! یعنی به فاصله ۱۰ قدم دیدگاه افراد به شدت تغییر می‌کند.
به گفته این پیشکوت تئاتر مشهد، دلیل این امر این است که از سویی جامعه هنری ما نقد پذیر نیست و از سوی دیگر منتقدان با توجه به برخورد احتمالی جامعه هنری دست به خود سانسوری می‌زنند تا فلان کارگردان ناراحت نشود، فلان بازیگر برخورد بدی با آن‌ها نکند و از این دست رفتارها. یعنی منتقدان ترجیح می‌دهند به جای صراحت خودسانسوری و به جای گفتن حقیقت مماشات کنند چون می‌دانند جامعه هنری نقدپذیر نیست.
او بر این باور است که این مسائل سبب شده تا در تئاتر منتقدانی صریح با بینش و اندیشه خاص نداشته باشیم حتی نشریات تخصصی تئاتر نیز در نقدهایشان مماشات می‌کنند و همه این عوامل سبب شده است تا نقد عقیم شود.
حسینی این مطلب را با این هدف عنوان می‌کند تا به نسل جوان تئاتر مشهد بگوید نقد پذیر باشند، برخلاف نسل گذشته که کم‌تر نقد را می‌پذیرفتند: « الان تئاتر مشهد با وجود فعالیت پررنگ جوان‌های خلاق در حال پوست اندازی است بنابراین به شما جوانان خلاق تئاتر مشهد توصیه می‌کنم برخلاف نسل گذشته که نقد را نپذیرفتند شما نقد را بپذیرید. ما قرار نیست مقابل شما بایستیم، دقیقا کنار شما می‌ایستیم و حقیقت را می‌گویم تا در کنار هم رشد کنیم.»