اصولا ما چند مناسبت برجسته و شاخص داریم؛ ابتدا غدیر است، بعد عاشورا و بعد هم مهدویت. این سه مورد از ارکان شناخت شیعه محسوب می‌شوند. برای اثبات این موارد هم حد اعلای ادله عقلی و نقلی وجود دارد.
ما باید به ویژه غدیر را با گرفتن جشن‌های معقول و شرعی از چیزی که الان شاهد آن هستیم، زنده‌تر بداریم. مثلا اطعام و انفاق را می‌توان در روز غدیر قرار داد و خلاصه هر آنچه اهل فن و هنر در توانشان هست، باید در این عید بزرگ یعنی غدیر اعمال کرد و در دستور کار قرار داد تا از جلایی که این عید با عظمت باید داشته باشد، کم نشود.
غدیر درحقیقت یک حادثه عجیب است که اتفاق افتاده است. اسم اول حجةالوداع، حجّة البلاغ است؛ یعنی این حج را خداوند برای پیغمبر معین کرد. درست است که آخرین حج نبی مکرم اسلام (ص) بود؛ اما حجی بود که «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ» داشت. در واقع ایشان یک امر مهمی را می‌خواستند ابلاغ کنند و به همین دلیل بود که برای شرکت مردم در این سفر تلاش کردند و این بسیار حائز اهمیت است؛ به ویژه آن خطبه‌ای که پیغمبر اکرم (ص) در محل غدیر قرائت کردند.
اگر دقت داشته باشیم، این خطبه‌ای است که خطابش یا ایهالناس یا معاشرالناس است؛ بنابراین مردم همه عالم مخاطب آن هستند و این بسیار مهم است. برای همین است که همه باید تلاش کنند تا به غدیر اهمیت بیشتری داده شود؛ هر چه هم اهمیت بدهیم، باز کم است.
این عید، محور بسیار محکم چرخش و گردش عقاید ما ست. شخصی مانند علامه امینی بیش از بیست جلد کتاب در اثبات این مسئله نوشته است. دخت گرامی رسول مکرم، حضرت فاطمه زهرا (س) وقتی متوجه شدند بعد از پیغمبر یک جلسه دیگری صورت گرفته است، فرمودند مگر غدیر را فراموش کردید؟
اکنون هم شاهد هستیم که دشمنان دین اسلام روی کم رنگ کردن اعیاد مذهبی از قبیل غدیر بسیار سرمایه گذاری کرده اند و در این وضعیت وظیفه همه ما این است که متوجه باشیم به این عید و جشن غدیر تاجایی که می‌توانیم، اهمیت بدهیم؛ چون بسیار هم اهمیت دارد و محور گردش و چرخش شیعه، همین غدیر است.